ITALA SOMERO.

Malmulte da fremduloj konas la Liguran marbordon[1] dum la somera sezono, inter la komenco de Junio kaj la finigo de Septembro. Ili alvenas tien ci nur por eviti la malvarman nordan vintron, kaj, post Pasko, ekforiradas. Ili nature volas reiri siajn hejmojn kaj proprajojn sed plimultaj, precipe personoj sen devoj kaj sen ia okupado, veraj mondvagantoj, sekvis ilin, car "La sezono estas finigita"! Tiuj ci sopiras je aliaj lokoj, kie ili povos rekomenci senfinajn vizitojn kaj ricevi ciutagajn invitojn al kunvenoj au aliaj amuzajoj. Ankau multaj erare kredas ke la somera varmo estas netolerebla. Sed iuj ne havante alian hejmon, au aferistoj, restas, tre kontentaj pro la trankvileco. Ili pace laboras au verkas, kaj gojas la sensangeman belan veteron de la suda somero, ne timante iom pli malbona ol tertrema skueto[2]. El ciuj monatoj, Junio estas la plej bela; la gardenoj kaj la kamparoj estas florplenaj; la olivujoj, ordinare tiel grizkoloraj, estas preskau verdaj: la rozoj kaj la kariofiloj[3], sufice multekostaj dum la vintro, ne havas plu valoron; oni povas havi plenbrakon de ili per danko. Julio estas ankau belega. La urbanoj komencas marbanojn, car antau la festo de Johano Baptisto, la maro ne estas tre saniga.[*] Ciutage oni vidas laulonge la marbordo junularon brunigitan de la suno, kaj kusitan sur la stonoj kvazau krokodiloj. Antau la sunkusigo familioj malsupreniras al la maro, levas diverskolorajn tendetojn[4] en kiuj ili sin senvestigos, kaj, post la bano, kunvespermangas. Kelkafoje sed malofte, sarko proksimigas al la tero, sed kvankam tiuj ci malagrablaj vizitantoj plioftigas, gis nun oni povas bani sendangere. Oni diras ke la fisoj elvenis el la Ruga Maro tra la Sueza Kanalo. Antau ne longe unu el miaj Italaj amikoj estis fiskaptanta vespere kaj malsupre, knabo nagis. Subite la knabo ekkriis "Ho, kia bela hundego." Mia amiko rigardis kaj ekvidis proksime grandan fokon, cirkau tri jardoj da longeco kiu lin rigardis per siaj brilantaj kaj inteligentaj okuloj. La besto diris "Papa" kaj "Mama" kaj tuj malaperis. Estis unu el la du specoj de fokoj kiuj logas en la varmaj maroj. La Angla nomo estas Monaha Foko (Monk Seal) oni edukas ilin sen malfacileco, kaj kelkafoje oni vidas ilin en Europaj urboj je la nomo "La Parolanta Fiso." La fisistoj tie ci certigas min ke tiuj ci fokoj alvenos teren, surrampos sur la sablon gis la proksimaj vinberejoj kaj ekmangos la vinberojn. Mi mem dubas pri la vereco de la rakonto, sed eble iu el miaj legantoj diros cu la fokoj estas iam herbmangantoj. Nun, kiam ajn mi renkontas mian amikon, mi diras al li ke mi jus vidis fokon sur la pinto de olivujo, sercantan oleon por sia salato. Li mokas kaj diras ke almenau preter la vinberoj, la fokoj mangas figojn!

La monato Augusto estas iom tro varma, car la suno brulegas la tutan tagon; la noktoj estas mallongaj kaj venas preskau neniam ec pluvero. Do kiu povas, forflugas al la najbaraj maralpoj. Sed je la komenco de Septembro la vetero estas de nove tre agrabla. La suficegaj fruktoj, persikoj, figoj kaj akvomelonoj anstatauis la florojn; kaj oni forgesas la sekigitajn gardenojn kaj la profundan pulvon sur la stratoj.

Tiam, tro tro frue, Septembro finigas. La pluvoj autunaj komencas: la fremduloj ekrevenas, kaj la dolca paco kaj kvieteco de la someraj monatoj estas foriritaj, kiel,

LA LASTA ROZO DE SOMERO.—(Moore).

Clarence Bicknell.

ESPERANTO IN SHORTHAND.

Through the courtesy of Sir Isaac Pitman & Sons, Ltd., who have provided us with this plate, we are enabled to show our readers the first example of Esperanto printed in the Pitman system. It must be borne in mind that all the vowels are long in Esperanto. We hope that this anecdote will serve many of our readers as a reading exercise.

Oni diras ke, marvojagante, ventroparolisto amikigis kun la fajristo de la sipo, kaj ciutage eniris en la verkcambron. Unu tago la vojaganto sidigis apud la fajrejo, kaj sajnis fumadi songe kaj kviete. Baldau turnilo ekbruegigis kaj la fajristo venis kaj oleis gin. Tiam li rekomencis sian laboron. Iom poste, li reaudis la saman bruon kaj rekuris, oleujo en mano, por kvietigi gin. Tion farinte, li laboradis; sed preskau tuj rekomencis de nove la bruon. Tiam la fajristo eksuspektis la kauzon. Kviete marsante malantau la ventroparolisto, li elversis multe da oleo sur la serculon. "Nun," li diris, "mi divenas ke la turnilo ne bruadigos." La serco, oni diras, estis tiel bona ke la ventroparolisto ne deziris refari gin!

Tradukis G. Ledger.

NIAJ FREMDAJ KUNBATALANTOJ.

Nia Kara Estro, Doktoro Zamenhof, skribis al ni sekvantan—

"Skribi artikolon por la Angla-Esperanta gazeto mi bedaurade havas nenian eblon, car mi estas tiel treege okupata, ke mi ne havas ec unu liberan minuton. Mi deziras al la gazeto la plej bonan sukceson kaj mi esperas, ke la gazeto baldau trovos tre multe da bonaj kunlaborantoj."

Ni treege bedauras ke la bona Doktoro ne povos skribi iom por ni, sed korege ni lin dankas por lia afabla bondeziro al nia sukceso.

Ni ankau ricevis tre afablan leteron de So. de Beaufront, por kiu ni lin dankegas. Jen gi estas. "Nepo de anglino, mi konas pli multe de aliaj la karakteron anglan. Mi do ne miras ke Esperanto estas tre favore akceptata de viaj sampatrujanoj kaj ec mia profunda konvinko estas, ke Anglujo influos tute aparte sur la finan venkon de Esperanto. La Angloj havas la jugadon tro sanan por ne kompreni, ke nur en lingvo neutrala trovigas la praktika solvo de lingvo internacia. Aliparte, antau sistemo tiel simpla, kiel Esperanto, antau lingvo kies duono da vortoj almenau estas jam antaue konataj de ili, viaj samlandanoj nepovas malsati rimedon de internacia komunikigado kiun malgrau cio ilia patra lingvo neniam povus doni. Pro tio mi tute konfidas ke ilia karaktero logika kaj praktika turnos ilin al ni kaj faros el ili bonegajn rekrutojn por Esperanto.—L. de. B.

Sinjoro Fruictier skribis al ni "En Novembro de 1903a j. aperos la unua No. de Internacia Medicina Revuo," sesonjara organo en Esperanto, kies redakcia komitato konsistas el Profesoroj en Pariza Medicina Fakultato. Gia jara abonkosto estas 6/6 ... Ni sendos provajn ekzemplerojn kun gramatiko de Esperanto al plej multaj scienculoj. Sed por tio ni bezonas Monon kaj Kunlaboradon.... Al ciuj, kiuj abonos antau la apero de la unua No. ni sendos senpage unu ekzempleron de "Esperanta Sintakso lau verkoj de Doktoro Zamenhof." Plie, ilia abono dauros dum tuta jaro 1904a, kia ajn estos nombro de N-oj aperontaj gis fino de tiu ci jaro ... Tial konfidante vian konatan Esperantistan fervoron, mi antaue plej kore vin dankas, kaj humile salutas."

Certege ni esperas ke la venonto estos sukcesplena kaj ke Sinjoro Fruictier trovos multe da abonantoj kaj kunlaborantoj inter niaj scienculaj adeptoj.

(Subscriptions are received by the Hon. Sec., Esperanto Club).

Manuscript contributions should be sent to So. Paul Fruictier, 27 Boulevard Arago, Paris.

So. A. Saint-Martin, la tre sindonema helpanto kaj Redaktoro de la Kanada gazeto "La Lumo" skribis tre interesan leteron. Li diras "Brave! Brave! Brave! Mi gratulas vin sincere.... Hodiau mi ricevas vian sciigon ke ne sole estos Angla eldono de jam fondita revuo, sed tute nova organo. Bravege! Mi memoras ke kelkaj amikoj Kanadaj iam diskutis kiam estos Angla Esperanta revuo. Iu diris post 50 jaroj, alia post 40 jaroj, mi kuragis diri, post dek jaroj oni en Anglujo mem eldonos Esperantan Gazeton. La tutaj ceestantoj ekridegis, kaj hodiau, post unu jaro, vi anoncas al mi la bonan novajon! ... Diru al amikoj en Anglujo ke ili sendu post-kartojn al la Virina Klubo Progreso, 137a rue Sainte Elizabeth, Montreal, Canada. Tiu Klubo estas la unua virina Esperantista, gi fondis Esperantan ekspozicion, kaj sendas kiel respondo al ricevitaj kartoj, grupan portreton de kelkaj membroj de la Klubo. Tiu ekspozicio farota en la montrfenestro de unu el la plej gravaj ciutagaj jurnaloj en Montrealo, certe multe helpos al nia afero. Mi premas korege vian manon.—Via A. Saint-Martin."

Ni kore gojas ke la profetajo de niaj Kanadaj Samideanoj ne estas bona. La patrinalando ne estas tiel malantauema kiel oni pensis.

Ankau ni salutas kore la Virinan Klubon kaj esperas ke la ekspozicio estos tute sukcesplena.

Nia Sveda Kunlaboranto, Sinjoro Ahlberg skribis—"Mi ne povas eviti prezenti al vi miajn sincerajn komplimentojn pro la grandiozaj rezultatoj de via admirinda propagando tie en Anglujo! ... "Kiu estus povinta kredi tion antau unu jaro" kriis al mi malnova Esperantisto, kiu, pro sia speciala scienco, la financo, zorge studiadis la anglajn kaj amerikanajn rilatojn ... Lau mia deziro, li nun estas publikigonta senpage nomarojn pri ekstersvedaj komercistoj, kiuj deziras, per Esperanto, ekzistigi komercajn rilatojn kun svedaj firmo, firinoj kaj letere sciigos tion ci al mi.—Al vi kaj al via klubo kunfratajn salutojn.