HYMNI. DOMINICA. AD OFFICIUM NOCT. |
Die dierum principe Lux e tenebris eruta: Christus sepulcri carcere, Lux vera mundi, prodiit. Et mors et horrendum chaos Vocem jubentis audiunt: Nos surdiores, o pudor! Deo pigebit obsequi? Umbris sepulta dum stupet Natura, lucis filii Surgamus, et noctem piis Exerceamus canticis. Legem, Prophetas, et sacro Psalmos calentes lumine, Profana dum silent loca, Divina templa personent. Coelestis haec vincat tuba Cordis soporem languidi, Novique mores exprimant Vitam resurgentis novam. Hoc consequemur, te duce, Fons caritatis, o Deus, Qui legis addis litterae Vitae datorem Spiritum. Sit laus Patri, laus Filio; Par sit tibi laus, Spiritus, Afflante quo mentes sacris Lucent et ardent ignibus. AD LAUDES. Ad templa nos rursus vocat Surgentis aurorae nitor, Novasque pro laeto monet Referre grates munere. At victor auroram suo Fulgore Christus obruit: Huic, magna cujus pars sumus, Juvat triumpho plaudere. Quod evolutus fasciis Repente mundus extitit, Puro renidens lumine, Virtutis hoc quantae fuit! Quod traditum neci Pater, Ut sontibus vitam daret, Vitae redonat Filium, Amoris hoc quanti fuit! Aeternus ut rerum Sator Aspexit orbem, protinus, Colore depictum suo, Probavit excellens opus. At laetius quanto obtulit Sese Patri spectaculum Coelestis Agni candido Ablutus orbis sanguine! Cum luce nobis redditur Mundi renascentis decor, Occulta per quem Numinis Mens surgit ad magnalia. At splendor aeterni Patris, Lumenque Christus cordium, Deum dat in se, quantus est, Sub nube carnis cernere. Praesta, beata Trinitas, Ut legis ad facem tuÆ Vitemus omne quod vetas, Sectemur omne quod jubes. Per Hebdomadam. AD PRIMAM. Jam lucis orto sidere Deum precemur supplices, Nostras ut ipse dirigat: Lux increata, semitas. Nil lingua, nil peccet manus, Nil mens inane cogitet: In ore simplex veritas, In corde regnet caritas. Incoepta dum fluet dies, O Christe, custos pervigil, Quas saevus hostis obsidet, Portas tuere sensuum. Praesta diurnus ut tuae Subserviat laudi labor? Auctore quae te coepimus, Da te favente prosequi. Superba ne nimis caro Menti licenter imperet, Carnis domet superbiam Potus cibique parcitas. Deo Patri sit gloria, Ejusque soli Filio, Sancto simul cum Spiritu, Nunc, et per omne seculum. Per Hebdomadam. AD TERTIAM. O fons amoris, Spiritus, O sancte donorum parens, Tuas refusus intimis Accende flammas cordibus. Qui caritatis vinculo Cum Patre nectis Filium, Et nos amoris mutui Arctis coapta nexibus. Deo Patri sit gloria, Ejusque soli Filio, Sancto simul cum Spiritu, Nunc, et per omne seculum. Per Hebdomadam. AD SEXTAM. Jam solis excelsum jubar Toto coruscat lumine; Sinusque pandens aureos, Ignita vibrat spicula. Tu, Christe, qui mundum nova, Sol verus, accendis face, Fac nostra plenam caritas Crescendo surgat ad diem. Deo Patri sit gloria, Ejusque soli Filio, Sancto simul cum Spiritu, Nunc, et per omne seculum. Per Hebdomadam. AD NONAM. Labente jam solis rota, Inclinat in noctem dies; Sic vita supremam cito Festinat ad metam gradu. O Christe, dum fixus cruci Expandis orbi brachia, Amare da crucem; tuo Da nos in amplexu mori. Deo Patri sit gloria, Ejusque soli Filio, Sancto simul cum Spiritu, Nunc, et per omne seculum. AD VESPERAS. O Luce qui mortalibus Lates inaccessa, Deus! Praesente quo sancti tremunt Nubuntque vultus Angeli: Hic, ceu profunda conditi Demergimur caligine: Aeternus at noctem suo Fulgore depellet dies. Hunc nempe nobis praeparas Nobis reservas hunc diem, Quem vix adumbrat splendida Flammantis astri claritas. Moraris heu! nimis diu Moraris, optatus dies: Ut te fruamur, noxii Linquenda moles corporis. His cum soluta vinculis Mens evolarit, o Deus; Videre te, laudare te, Amare te non desinet. Ad omne nos apta bonum, Foecunda donis Trinitas; Fac lucis usurae brevi Aeterna succedat dies. Per Hebdomadam. AD COMPLETORIUM. Grates, peracto jam die, Deus, tibi persolvimus, Pronoque, dum nox incipit, Prosternimus vultu preces. Quod longa peccavit dies, Amarus expiet dolor; Somno gravatis ne nova Infligat hostis vulnera. Infestus usque circuit Quaerens leo quem devoret: Umbra sub alarum tuos Defende filios, Pater. O quando lucescet tuus Qui nescit occasum, dies! O quando sancta se dabit, Quae nescit hostem, patria. Deo Patri sit gloria, Ejusque soli Filio, Sancto simul cum Spiritu, Nunc, et per omne seculum. FERIA II. AD OFFICIUM NOCT. Dei canamus gloriam, Coelum secundo qui die Expandit, admirabile Mortalibus spectaculum. Poli stupemus alveo Stagnare pensiles lacus: Hinc imbre terras fertili Coelestis irrorat Pater. Quam praeparas nobis, Deus, Est haec imago gratiae: Haec rore stillans uberi Cordis penetrat intima. Hanc qui fideli combibunt Aquam salubrem pectore, In his ad aeternas domos Miro resultat impetu. Beata gens, quam prodiga Ditare non cessas manu! Amoris haec memor tui, Amoris et reddat vices. Deo Patri sit gloria, Ejusque soli Filio, Sancto simul cum Spiritu, In sempiterna secula. AD LAUDES. Nil laudibus nostris eges, Sed filios amas, Pater; Multaque coelestem prece Vis provocari gratiam. Tui profunda consili Noctis canat silentium: Tuae jubar clementiae Splendor diei praedicat. Tantis minor miraculis Mens obstupet, vox deficit: Tacere sed totis nequit Amor medullis aestuans. Erumpat ergo: te memor Clamet parentem, qui mala Praesentis aevi mitigas, Spondes futuri praemia. Huc vota tendunt cordium; Infirma sed tardat caro: Quae ducit ad te, da sequi, Dux ipse Jesu, semitam. AD VESPERAS. Jactamur heu quot fluctibus! Spes una de coelis nitet: Illuc et ora tollimus, Et mittimus suspiria. Tu vota praecurris, Pater, Magnamque protendis manum: Jam fulta tanto robore Surgit potens infirmitas. Quae saeva nos premunt mala Vinces, malis potentior: Te nostra durae sentiet Mens servitutis vindicem. Quin vile corpus, Filii Fulgore donabis tui: At illa venalis patet Multo labore gloria. Felix labor quem recreas Tam splendida rerum vice! Fletu quis aeternum brevi Neget pacisci gaudium? Sit laus Patri, laus Filio: Utrumque qui nectis, Deus Utrique compar, sit tibi Laus sempiterna, Spiritus. FERIA III. AD OFFICIUM NOCT. Jubes: et, in praeceps aquis Repente confluentibus, Prodit sub auras humidis Exuta velis Arida. Hanc tu colendam qui tuis, Pater, dedisti filiis, Quos orbis unus continet, Fac una jungat caritas. Nunc exulamus: sed tuam Mox congregabis in domum Te Patre dignos, qui pio Amore fratres vixerint. At, qui malignis artibus Linguisque laedunt proximum, A te repelles: hoc genus Coelestis aula non capit. En ipsa tellus improbos Dudum laborans sustinet, Ardetque non suae jugo Corruptionis eximi. Adoptionem nos quoque Efflagitamus integram, Cui nos sacrato Spiritus Praedestinavit pignore. Aeterna laus et gloria Uni sit et trino Deo, Diffusa per quem cordibus Fraterna regnat caritas. AD LAUDES. Te principem summo, Deus, Jubes amore diligi: Tibi secundum protinus Jubes amari proximum. Amore fundatam tuo Communionem respice, Qua corpus unum plurimi, Unum cor, una mens sumus. Illam fides et veritas Amabili stipant choro: Obliquus hinc livor procul Et litis ardor exulant. Tu, pacis auctor, mutuos Astringe nexus: da, Pater, Gaudere fratrum gaudiis, Da condolere fletibus. Aeterna laus et gloria Uni sit et trino Deo, Qui moris unius sacra Nos pacis in domo locat. AD VESPERAS. O quam juvat fratres, Deus, Unum quibus Christus caput Vitale robur sufficit, Uno moveri spiritu! Quam dulce laudes dicere Una tibi cunctos domo, Precumque ceu facta manu, Inferre vim gratam tibi! Hanc quisque diligat domum; Hanc pace concors recreet: Vae dira qui spargit malus Dissensionum semina. Sed damna cedunt in lucrum Te, Christe, diligentibus; Augent coronas praelia; Prosuntque, dum nocent, mali. Vox blanda saevit tristius, Dum pectus incautum subit, Lapsuque caeco dulcibus Laudum venenis inficit. Praesta, beata Trinitas, Ut caritate mutua Prosimus alter alteri, Regnemus et polo simul. FERIA IV. AD OFFICIUM NOCT. Miramur, o Deus, tuae Recens opus potentiae, Quae scripta scintillantibus Refulget astrorum globis. Ut sol diei, candida Sic luna nocti praesidet; Exercitu totum novo Discriminant stellae polum. At ipse, coelorum decus, Sol novit occasus suos: Sunt certa lunae tempora, Statique lapsus siderum. Jugi rotata turbine Furantur et reddunt diem: Tu semper idem, nescius Mortalium spem fallere. Turbata quid mens fluctuet? Cura paterna nos regis: Aeterna si cordi salus, Aeterna nos salus manet. Suprema laus et gloria Uni sit et trino Deo, Suo reponi qui jubet Curas et angores sinu. AD LAUDES. Promittis, et servas datam Immobilis fidem, Deus; Hanc mane primo sedula Reposcimus fidem prece. Promittit atque decipit Incertus et fallax homo; Sic quassa, si incumbas super, Arundo transfiget manum. Beatus ergo, qui tuo Se totus abdit in sinu: Hac arce tutum turbinis Vis nulla de statu quatit. Ne cor vacillet, obligas Temet sacramento, Deus: Spes nixa tanto pignore, Aeterna jam prensat bona. Jam mente praesumens polum, Secura sublimi throno Assistit, et coelestium Praelibat undas fluminum. Fons o perennis gratiae, Colenda semper Trinitas, Te spem salutis unicam Da mente tota quaerere. AD VESPERAS. Horres superbos, nec tuam Das alteri laudem, Deus: Humana nil isthinc sibi Decerpat arrogantia. Ingrata quippe mens tuae Fluenta sistit gratiae; Tristique marcescit statim, Ceu gramen exustum siti. Ut servus in manus heri Intenta figit lumina; Sic ora sacris montibus Non dimovemus anxii. Desideratam si dare Opem moraris; spes tamen, Tenacis instar ancorae, Immota fundat pectora. Sit summa Patri gloria: Sit summa Nato, qui dedit Nobis futurae Spiritum Hereditatis obsidem. FERIA V. AD OFFICIUM NOCT. Iisdem creati fluctibus Pisces natant, volant aves: Utrumque mortali genus Paratur esca corpori. Menti sed aeternae cibus Debetur alter: haec Dei Sermone vivit; hanc fovet Coelestis et nutrit fides. Quaesita Christi sanguine Manavit in terras fides, Et impiarum pectora Victrix subegit gentium. Fax illa puris cordibus Monstrare coelos efficax, Aeterna dignis incitat Factis mereri praemia. Sancti leonum, per fidem, Mulsere rugitus: truces Fregere regnantum minas; Risere stridentes rogos. Hac luce signatum, Deus, Calcare dona tramitem, Et caritatis uberes Fructus eundo carpere. Deo Patri sit gloria, Ejusque soli Filio, Sancto simul cum Spiritu, Nunc, et per omne seculum. AD LAUDES. Dignas quis, O Deus, tibi Laudes rependat, qui tuo Pellis tenebras lumine, Salutis et monstras viam? Tu, quam jubes, donas fidem; Haec cultui praeest tuo; Haec mentis errores fugat; Haec corda sursum dirigit. Te destituta spiritu Nil pompa sacrorum juvat: Secreta puri blandius Tibi litabunt pectoris. Vox inde cordi consona Vectigal exsolvet suum, Et ad salutem libero Prometur ore veritas. O, qui superbos respuis, Et simplices amas, Deus, Ut crescat in nobis fides, Cordis tumorem comprime. Sit summa Patri gloria: Sit summa Nato, qui fidem Cruore fundavit suo: Par sit tibi laus, Spiritus. AD VESPERAS. O fortis, O clemens Deus, Salutis auctor, tu fidem Nostris potenter insere, Germen salutis, cordibus. Hinc omne robur ducimus: Haec arma nobis; hoc manus Protecta scuto, flammea Retundet hostis spicula. Hinc fundimus preces tibi Sacri sub umbra nominis; Quo nititur spes omnium Uno salutis pignore. Placatus illo nomine, Labantibus feres opem, Dabisque, sanctam degener Ne vita deturpet fidem. Sit laus Patri, laus Filio: Par sit tibi laus, Spiritus, Infusa per quem cordibus Relucet imis veritas. FERIA VI. AD OFFICIUM NOCT. Jam sanctius moves opus, Tecum, Deus, deliberans: Mundo recenti principem, Tibique praeconem paras. Homo creatur; hunc sacro Coelestis oris halitu Succendis, et vivam tui Spirare das imaginem. Ergo per omnes aequoris, Telluris omnes et sinus Regnabit: at memor sui Deo minorem se gerat. Heu, caeca cordis pravitas! Jugum rebellis excutit; Deo superbus nec timet Aequare pulvis verticem. Hinc quanta luctuum cohors Incumbit orbi perdito! O Christe, ni feras opem, Spes tota sontes deseret. Qui nos creavit, laus Patri; Qui nos redemit, Filio; Cujus movemur halitu, Par sit tibi laus, Spiritus. AD LAUDES. Ultricibus nos undique Dum saucias telis, Deus, Quis ferre, te praeter, queat Moerentibus solatium? Mundus facessat: nil opis Favore praestat futili: Fallacibus quin asperat Alitque fomentis malum. Flagella nos terrent tua; Non illa spem demunt tamen: Quae ferre nos jubes, Pater, Fiunt medela vulnerum. At impetus libidinum Ferocientes comprime: Haec vera nos vexant mala, Sanare quae solus potes. Quid ergo cessas? ingruunt Intus forisque praelia; Hosti-ne praeda mens erit Christi redempta sanguine? Audis precantes: anxiae Spes blanda jam menti redit: O Christe, tetros mors tua Mortis pavores discutit. Sit Trinitati gloria, Quae sic flagellis quos amat Exercet, ut clementiae Rursum recordetur suae. AD VESPERAS. Lugete, pacis Angeli: Mortalis en ultro Deus, Culpae gerens imaginem, Poenam nocentum sustinet. Amoris O miraculum! O cordis humani stupor! Insons Deus neci datur; Pigebit et sontes pati! Nos sempiternis crux tua, O Christe, flammis eruit: Hie ure vindex, his seca, Parcas in aeternum modo. Caro reclamat; sed Patris Urget voluntas: nos tua Virtute da fortes sequi, Jesu, quod exemplo doces. Livore sanatos tuo, Tuoque lotos sanguine, Peccando ne novam sinas Parare nos tibi crucem. Qui Filium tradit, Patri, Natoque sit laus victimae: Par sit tibi laus, qui sacram Succendis aram, Spiritus. SABBATO. AD OFFICIUM NOCT. Tandem peractis, O Deus, Sexto dierum limite, Ponis modum laboribus, Orbique plaudis condito. At dum perenni septimam Lucem quieti consecras, En te reposcit denuo Alter creatorem labor. Te cuncta nempe praedicant; Te terra, pontus, sidera Cantu celebrant aemulo; Peccator unus dissonat. Tu pectus aufer saxeum; Tu carneum pectus crea: Et caritatis uberes Fructus canent hymnum tibi. Haec te juvant praeconia, Si facta voci consonent: Sic efficaci flectitur Divina majestas prece. Aeterna laus et gloria Uni sit et trino Deo, Qui cuncta nutu condidit, Nutuque servat condita. AD LAUDES. Rerum Creator omnium, Nostros labores adjuva; Ut casta Christi nomine Nos vita dignos arguat. Tu nempe sanctus et potens, Placere das solus tibi: Tu legis auctor das sequi Quod lege praemonstras iter. Cingunt iter pericula, Tu lubricos firma pedes; Et certiore fervidi Pergemus ad metam gradu. O meta felix, pax ubi Et vera nos manet quies; Ubi voluptatis sacro Torrente potabis tuos! Te mens, O alma Trinitas, Anhelat ardens, te sitit: Tua redemptis gratia Aeterna redde praemia. AD VESPERAS. Supreme motor cordium, Tu sanctitatis frugibus Justos ab orbe condito Tenore ditas perpeti. Hic spes, fides et caritas Dulci cohaerent vinculo: Praesentis aevi post diem Manebit una caritas. O caritas! O Veritas! O lux perennis! en erit, Post tot labores, ut tuo Tandem fruamur Sabbato. Hic mille per discrimina Semen gementes spargimus: Illic ovante splendidam Gestabimus messem manu. Tu trine, tu potens Deus, Fructus adauge quos petis: Mox dona, justus arbiter, Coelo coronabis tua. HYMNI
DE TEMPORE. IN ADVENTU. AD OFFICIUM NOCT. Instantis adventum Dei Poscamus ardenti prece: Festisque munus inclytum Praeoccupemus canticis. Aeterna Proles feminae Non horret includi sinu; Fit ipse servus, ut jugo Nos servitutis eximat Mansuetus et clemens venit; Occurre, festina, Sion: Ultro tibi quam porrigit, Ne dura pacem respuas. Mox nube clara fulgurans Mundi redibit arbiter, Suique membra corporis Coelo triumphator vehet. Foetus tenebrarum, die Cedant propinquo crimina: Adam reformetur vetus, Imago succedat novi. Qui liberator advenis, Fili, tibi laus maxima Cum Patre, cumque Spiritu, In sempiterna secula. AD LAUDES. Jordanis oras praevia Vox ecce Baptistae quatit: Praeconis ad grandes sonos Ignavus abscedat sopor. Auctoris adventum sui Tellus, et aether, et mare Praegestiente sentiunt Et jam salutant gaudio. Mundemus et nos pectora: Deo propinquanti viam Sternamus; et dignam domum Tanto paremus hospiti. Tu nostra, tu, Jesu, salus; Tu robur et solatium: Arens ut herba, te sine Mortale tabescit genus. Aegris salutarem manum Extende: prostratos leva: Ostende vultum, jam suus Mundo reflorescet decor. Qui liberator advenis, Fili, tibi laus maxima Cum Patre, et almo Spiritu, In sempiterna secula. Statuta decreto Dei Tandem propinquant tempora: Emptus tot annorum mora Affulget e coelo dies. Patris nefando crimine Proles jacebat saucia: In mortis umbra conditum Sedebat humanum genus. Morti secundae debitos Et sempiternis ignibus Horrenda justi Judicis Manebat expectatio. Heu! quis ruinae tam gravis Sarcire damna; quae manus Afferre tam grandi queat Parem medelam vulneri? Tu, Christe, tu solus tuo Delapsus e throno Deus, Imagini potes tuae Formam decusque reddere. Rorate, coeli desuper; Justumque foecundo sinu Complexa tellus, perdito Orbi salutem germinet. Sit sempiterna laus tibi, Verbum Patris factum caro, Cum Patre, cumque Spiritu, Nunc, et per omne seculum. AD COMPLETORIUM. In noctis umbra desides Dum somnus artus occupat, Ad te, Deus, fidelibus Mens excubat suspiriis. Desiderate gentibus, Verbum Patris, mundi salus, Audi preces gementium, Tandemque lapsos excita. Adsis, Redemptor, et tuae Plebis relaxans crimina, Adae scelus quas clauserat Reclude coelestes domos. Qui liberator advenis, Fili, tibi laus maxima Cum Patre, cumque Spiritu, In sempiterna secula. IN VIGILIA NATALIS DOMINI. AD COMPLETORIUM. Mundi salus qui nasceris, Jesu puer; nos respice; Da moribus castis tuam Referre nos infantiam. Fessos diurno dum levat Labore nocturnus sopor, Defende, Pastor, bestiis Tuas ab infestis oves. Qui natus es de Virgine, Jesu, tibi sit gloria Cum Patre, cumque Spiritu, In sempiterna secula. IN NATIVITATE DOMINI. AD PRIMAS VESPERAS ET LAUDES. Missum Redemptorem polo Novumque totus, qua patet, Adoret orbis Principem Natum Maria virgine. Rerum creator omnium Servile corpus induit; Ut carne carnem liberans, Ne perderet quos condidit. Quod ante mundi tempora Verbum Patris prodit sinu, Obnoxius nunc tempori Mortalis infans nascitur. Foeno cubare sustinet, Praesepe non horret Deus, Et indiget lactis cibo Cibus perennis coelitum. Quae cardines mundi rotant Manus ligantur fasciis: Imbellis et plorans jacet, Ut nos jacentes erigat. Judex futurus seculi Nunc blandus ad cunas vocat: Amore tanto, mutui Amoris exposcit vices. Qui natus es de Virgine, Jesu, tibi sit gloria Cum Patre, cumque Spiritu In sempiterna secula. AD OFFICIUM NOCT. Jam desinant suspiria; Audivit ex alto Deus: Coeli patescunt; en adest Promissa pax mortalibus. Profunda noctis otia Coelestis abrumpit chorus; Natumque festo carmine, Annuntiat terris Deum. Specum sacratam pervigil Dum turba pastorum subit, Eamus, et castis pia Cunis feramus oscula. At quale nobis panditur Intrantibus spectaculum! Praesepe, foenum, fasciae, Parens inops, infans puer. Tu-ne ille, Christe, Filius Et splendor aeterni Patris? Illum-ne cerno qui levi Orbem pugillo sustinet? Sic est: verenda queis lates, Fides penetrat nubila: Agnosco quem proni vident, Tremunt, adorant Angeli. Agis magistrum vel tacens: Ex hac cathedra nos doces Vitare quod carni placet, Caro quod horret perpeti. Castos amores nutriens, Sanans tumentes spiritus, Divine, nostris, o Puer, Praecordiis innascere. AD VESPERAS. Jesu, Redemptor omnium, Summi Parentis unice, Qui solus ante secula Patri Deo par nasceris. Tu nostra pax et gloria, Spes una tu mortalium, Intende quas tibi preces De cordis ara fundimus. Qui corporis nostri volens Nascendo formam suscipis, Divinitatis nos simul Das esse consortes tuae. Ad illud evectos decus Tuere fratres; degener Ne vita sontes pristinam In vilitatem deprimat. Hoc sancta te poscit dies, Ortus dies tui memor, Qua lucido surgens thoro Sol verus orbem visitas. Nunc ergo terra, nunc polus, Vastique tractus aequoris, Qui te dedit, festis Patrem Laudare certent canticis. Et nos, perennis o quibus Salutis auctor nasceris, Faustum triumphali juvat Ornare concentu diem. Qui natus es de Virgine, Jesu, tibi sit gloria Cum Patre, cumque Spiritu, In sempiterna secula. IN FESTO S. STEPHANI PROTO-MARTYRIS. AD OFFICIUM NOCT. O qui tuo, dux Martyrum, Praefers coronam nomine, Non de caducis floribus Tibi coronam nectimus. Tuo cruenta sanguine, Quam saxa fulgent pulchrius? Aptata sacro vertici Non sic micarent sidera. Quot facta fronti vulnera, Tot tela lucis emicant; Et Angelo monstrat parem, Quod prodit e vultu, jubar. Tu prima Christo victimae Vitam rependis victima, Primusque testis aemulo Deum fateris funere. Tu primus ostensam tibi Maris rubri sulcas viam: Quot te sequentur Martyrum Quibus praeis, exercitus! Qui natus es de Virgine, Jesu, tibi sit gloria Cum Patre, cumque Spiritu, In sempiterna secula. AD LAUDES. Quid, obstinata pectora, Verbo Dei resistitis? Qui vos Deo plenus docet, Hunc destinatis funeri. Omnes in unum saeviunt, Saxis gravant truces manus: Hunc particeps Saulus necis Per omnium dextras petit. Quid hoc? repente panditur Stellata coeli regia: Ad dexteram Patris videt Sublime stantem Filium. Non deseris, dux, militem Quem, Christe, spectans roboras; Stas arbiter certaminis, Futurus ipse praemium. Deo mori sub judice Pugnantis est victoria: Dum grando saxorum pluit, Nil sentit affixus polo. Mens nempe largo vividae Torrente lucis ebria, Nil corporis memor sui, Jam se beatis inserit. Qui natus es de Virgine, Jesu, tibi sit gloria Cum Patre, cumque Spiritu, In sempiterna secula. AD VESPERAS. Miris probat sese modis Suos in hostes caritas; Et blandiens et increpans Amica semper caritas. Qui stans perorabat sibi, Cadens et expirans humi, Lingua diserti sanguinis, Suis perorat hostibus. Audivit e coelo Deus Suprema verba Martyris; Dux Saulus, et testis necis Necis fit ipse praemium. Fractis jacens cervicibus, Et sic perire laetior, O Christe, dixit, suscipe Quem pono pro te spiritum. Tum blanda mors amabili Sopore clausit lumina; Ad lucis aeternae jubar, Exutus artus, evolat. Servire mensis pauperum Id muneris quondam tui; Conviva nunc dignus Deo, Mensis supernis assides. Tu nuptiali splendidus Tui cruoris purpura, Ad immolati transvolas Admissus Agni nuptias. Quid non, Deus, si respicis, Humana possunt pectora? Cujus triumphum pangimus, Fac nos et exemplum sequi. Qui natus es de Virgine, Jesu, tibi sit gloria Cum Patre, cumque Spiritu, In sempiterna secula. IN FESTO S. JOANNIS APOSTOLI. AD OFFICIUM NOCT. Tu, quem prae reliquis Christus amaverat, O dulces hominis deliciae Dei, Curarum socius, funeris et comes, Et testis quoque gloriae. Fortunate nimis, cui licitum fuit Attrectare manu Verbum hominem Deum, Hunc audire, oculis cernere, mutuo Quin et colloquio frui! Haec dos quanta fuit, cum tibi credidit Sensus Christus amans pectoris intimos, Quando monte super totus homo Deus Sese numine vestiit? Jesu tu placido dum recubas sinu, Potas plena Deo vivida flumina; Illapsu tacito se propius tuis Numen sensibus inserit. Ex hoc fonte Deum plenius hauseras; Corpus destituit mens velut ebria; Dic, cum blanda quies lumina clauserit, Quae coelestia videris. O sacros aditus! O bene mutui Hac ignota tenus gaudia pectoris! Quae non tela jacit divus amor sacris His fornacibus incubans! Hinc tu semper amans, semper amabilis: Hinc et frontis honos, virgineus pudor; Hinc coeleste jubar, quod superos decet, Toto vertice funditur. Hinc creber repetis, creber idem sonas: Quidquid faris, amor, sic amor imperat: Vix sese capiens aestuat, et suis Pectus rumpitur ignibus. Sit laus summa Patri, summaque Filio; Sit par, sancte, tibi gloria, Spiritus: Haec est certa fides, fontibus e tuis Quam divinitus hausimus. AD LAUDES. Quem nox, quem tenebrae, densaque nubila, Circumfusa tegunt lumine splendidum, Imbelles oculos terrificis Deus Ne fulgoribus obruat. O dilecte Deo, quam tibi clarius, Dum tu vivis adhuc, se dedit aspici! Tu secreta Dei, mentis et intimae Rimaris penetralia. Ceu pennis aquilae, raptus in aethera Coelum mente petis, sidera transvolas; Nil obstant rutili fulgura luminis, Nudo Numine pasceris. Aeterno genitum de Patre Filium, Dempta nube, vides, eque Deo Deum Descendisse sacros de patrio sinu Castae Virginis in sinus. In nos hoc potuit tantus amor Dei! Terris ipse sui numinis immemor, Nobis factus homo, se facit exulem, Ut coelo trahat exules. Per te sacra patent abdita vatibus: Quae lux in tenebris fulgeat, indicas: A quo vita fluit, principium petis, Et primordia luminis. Patri maxima laus, maxima Filio, Amborumque sacro maxima Flamini: Haec est certa fides, fontibus e tuis Quam divinitus hausimus. AD VESPERAS. Sit qui rite canat te modo virginem, Te scriptis celebrem dicat Apostolum, Jungat veridicis te quoque Vatibus, Christi te cano Martyrem. Diri testis eras funeris, et comes, Votis cum Domino fixus eras cruci; Hoc tantum licuit tunc tibi mutuis Respondere doloribus. Pendens funerea Christus ab arbore, Te matri miserae jam sine filio, Natum substituit. Credere Virginem Quam par est tibi virgini! Tali deposito quid pretiosius? Mater vera Dei jam tua dicitur, Natus jure pari dicere; mortui Jacturam reparas Dei. Christus vocis egens, te morientibus, Qua fas est, oculis discipulum docet, Ex illa cathedra quam cruor imbuit, Terris praedicat omnibus. Christi fide comes, passibus aemulis, Quo te duxit amor, te liceat sequi: Ingens ille mihi sit favor, et pati Cum Christo, simul et mori. Sit laus summa Patri, summaque Filio; Sit par, sancte, tibi gloria, Spiritus: Haec est certa fides, fontibus e tuis Quam divinitus hausimus. IN FESTO SS. INNOCENTIUM. AD OFFICIUM NOCT. ET SECUNDAS VESPERAS. Salvete, flores Martyrum, In lucis ipso limine Quos saevus ensis messuit, Ceu turbo nascentes rosas. Vos prima Christi victima, Grex immolatorum tener, Aram sub ipsam simplices Palma et coronis luditis. Quid proficit tantum nefas? Quid crimen Herodem juvat? Unus tot inter funera Impune Christus tollitur. Inter coaevi sanguinis Fluenta solus integer, Ferrum quod orbabat nurus Partus fefellit Virginis. Sic dira regis impii Edicta quondam fugerat, Christi figuram praeferens, Moses receptor civium. Qui natus es de Virgine, Jesu, tibi sit gloria Cum Patre, cumque Spiritu, In sempiterna secula. AD LAUDES. Molles in agnos ceu lupus, Amens tyrannus irruit, Et destinat promiscua In strage Christum perdere. Cunae redundant sanguine; Sed in Deum frustra furit: Unum petit tot mortibus, Mortes tot unus effugit. Matres, querelis parcite; Quid rapta fletis pignora? Agnum salutis obsidem Denso sequuntur agmine. Qui natus es de Virgine, Jesu, tibi sit gloria Cum Patre, cumque Spiritu, In sempiterna secula. IN FESTO CIRCUMCISIONIS DOMINI. AD PRIMAS VESPERAS. Debilis cessent elementa legis: Sat diu mentes timor occupavit: Foedus aeterni stabilire Jesus Coepit amoris. Sole de vero radius, paterni Luminis purus sine nube splendor, Probra peccati puer ecce tinctus Sanguine praefert. Stillat excisos pueri per artus Efficax noxas abolere sanguis: Obligat morti pretiosa totum Stilla cruorem. Haec dies nomen tibi comparavit, O Puer, pronus quod adoret orbis; Et simul dici, simul ipse Jesus Incipis esse. Summa laus Patri; simul aequa Nato, Qui suo mundum redimit cruore: Par sit amborum tibi laus per omne, Spiritus, aevum. AD OFFICIUM NOCT. Felix dies, quam proprio Jesus cruore consecrat! Felix dies, qua gestiit Opus salutis aggredi! Vix natus, ecce lacteum Profundit Infans sanguinem: Libamen est hoc funeris, Amoris hoc praeludium. Intrans in orbem, jam Patris Mandata promptus exsequi, Statum praeoccupat diem, Et qua potest fit victima. Amore se facit reum, Poenasque solvit innocens; Sub lege factus legifer, A lege nos ut eximat. Quo Christus ictu laeditur, Lex abrogata concidit; Et incipit lex sanctior, Mansura semper caritas. Tu, Christe, quod non est tuum, Nostro recide pectore: Inscribe nomen, intimis Inscribe legem cordibus. Qui natus es de Virgine, Jesu, tibi sit gloria Cum Patre, cumque Spiritu, In sempiterna secula. AD LAUDES. Noxium Christus simul introivit Innocens orbem; Pater, inquit, adsum: Vindices poscat (venio paratus) Ultio poenas. Non placet fusus cruor hostiarum: Quod mihi aptasti, Pater, ecce corpus; Agnus implebo moriens figuras Verus inanes. Dixit; et Patris veneratus iram, Sustinet vulnus silicis cruentae; Et jugum legis subit ipse, servis Ut juga demat. Jam nihil carnem spoliare prodest; Sed malas cordis resecare fibras; Hoc opus; tali nova sanciuntur Foedera lege. Summa laus Patri; simul aequa Nato, Qui suo mundum redimit cruore: Par sit amborum tibi laus per omne, Spiritus, aevum. AD SECUNDAS VESPERAS. Victis sibi cognomina Sumant tyranni gentibus: Tu, Christe, quanto dignius Ab his capis quos liberas! Non alterum mortalibus Aegris quod invocent datum, Resurgerent quo mortui, Perenne per quod viverent. Tanti quod illi constitit, Toto quod emptum sanguine, Nostro-ne rursum crimine Insana gens delebimus? Sacro pati pro nomine, Summi sit instar muneris: Amara non mors amplius, Fit mors per hoc amabilis. Tu qui vocari sustines, Jesu, salus mortalium, Audi vocantes nos, tuo Qui gloriamur nomine. Qui natus es de Virgine, Jesu, tibi sit gloria Cum Patre, cumque Spiritu, In sempiterna secula. IN EPIPHANIA DOMINI. AD PRIMAS VESPERAS. Quae stella sole pulchrior Coruscat? haec Regis novi Revelat ortus: haec Dei Praesignat ad cunas iter. Stat vatibus priscis fides; En stella surgit ex Jacob; Arrectus ad spectaculum Eous orbis emicat. Dum sidus admonet foris, Lux fulget intus clarior; Suadetque vi blanda magos Signi datorem quaerere. Segnes amor nescit moras: Labor, pericla, nil movent: Domum, propinquos, patriam, Deo vocante, deserunt. Micante dum nos allicis, O Christe, stella gratiae; Ne tarda coelesti sinas Obstare corda lumini. Qui lumen est, sit laus Patri; Qui se revelat gentibus, Sit laus perennis Filio: Par sit tibi laus, Spiritus. AD LAUDES. Linquunt tecta Magi principis urbis, Et parvae cupidis moenia Bethleem Votis praecipiunt; jamque sub imo Spe subnixa fides corde triumphat. O qui laetitiae sensus, ut illis Signans rursus iter stella refulsit: Incumbensque domo lampade prona, Infantem exhibuit matris in ulnis! Non hic splendet ebur, non micat aurum; Non velat rutilans purpura corpus: Horrens his stabulum, regia; nudum Hic praesepe, thronus, purpura, panni. Reges pompa alios dives adornet: Regnantem melius se probat ipse In vili palea, paupere cultu, Flectens imperio corda potenti. Ad cunas humiles poplite curvo, Praesens in Puero Numen adorant: Et nos ad Puerum, digna propago Patrum, plena fide corda feramus. Regi castus amor porrigat aurum; Castigata homini corpora myrrham; Instar thuris erunt vota precesque: Illo thure Deum rite fatemur. Qui fons luminis est, gloria Patri: Qui miro recreas lumine gentes, Aequalis tibi sit gloria, Nate: Amborum similis laus sit Amori. AD VESPERAS. Huc vos, o miseri: surda relinquite Quae caeci colitis, mutaque numina: Se vobis aperit splendida civitas, Veri Numinis hospita. En vestrae praeeunt primitiae Magi: Vatum dicta patent: exitialibus Errorum tenebris obsita gens diu, Miro lumine spargitur. Ambo sic populi, dissociabilis Quos dudum paries separat, unicum In corpus coeunt. Hoc proprium modo Ambobus maneat decus! O arcana Dei consilia! o tuo Deturbata gradu, primus amor Dei, Plebs Judaea! tuis gloria gentium Damnis, vitaque nascitur. Jam nativa oleae brachia decidunt, Rami degeneres, germen adulterum, Miraturque novos semine non suo Arbor crescere surculos. Nos radix oleae sustinet. Ah! cave, Qui stas, ne sterili deficias fide. Tu ramos veteres insere denuo: Tu serva, Deus, insitos. Qui nos membra sacri corporis efficit, Sit laus summa Patri: laus quoque Filio, Cujus membra sumus: quo vigor influit Membris, laus tibi, Spiritus. INTRA OCTAVAM EPIPHANIAE. AD OFFICIUM NOCT. Qua lapsu tacito stella loquacibus Scintillat radiis, huc oculis Magi, Huc desideriis, huc rapidis simul Certant tendere passibus. Ut ventum Solymam, non sine numine Laetam stella facem, proh dolor! occulit; Incertosque viae, ceu medio vagam Cursu, destituit, ratem. Illi, nil rabiem principis, invidas Nil artes veriti, (tanta animis fides!) Urbis per trepidae compita praedicant Regem quaerere se novum. Nec vos irrita spes decipiet, Magi; Quo divina vocat pagina, tendite: Illic quem sua plebs respuit, exteris Regem nosse Deum datur. Sit laus summa Patri, summaque Filio; Amborum sit idem Spiritui decus, Qui, dum stella pedes praevia dirigit, Dux mentem melior monet. IN OCTAVA EPIPHANIAE. AD PRIMAS VESPERAS. Clamantis ecce vox sonans Deserta Judaeae quatit: Mox ad Joannem confluunt, Quos criminum moles gravat. En ipse permistus reis Accedit Agnus innocens; Agnus suo qui sanguine Piabit orbis crimina. Sub nube carnis at suum Lucerna Solem detegit; Lymphis nec audet tingere, A quo lavari debuit. Parere sed fas est Deo, Vel quando sese deprimit: Hunc omne virtutum genus Implere nempe sic decet. Agnosce, Praecursor, tibi Intus revelat quem Deus: Tu mergis undis corpora, Hic corda mundat Spiritu. Mundi scelus qui diluis, Jesu, tibi sit gloria Cum Patre, cumque Spiritu, In sempiterna secula. AD OFFICIUM NOCT. Non abluunt lymphae Deum, Sed abluit lymphas Deus; Carnisque contactu sacrae Vim dat lavandi criminis. Promissus ecce jam patet Fons abluendis cordibus. Res mira! tingitur caro, Mentisque labes tollitur. His tincta nam canalibus Regis supremi purpura Tinctos cruentat, et nivis Instar dat esse candidos. Foecunda sancto Spiritu Virgo Deum nobis parit: Foecunda sancto Spiritu, Nunc unda nos parit Deo. Mundi scelus qui diluis, Jesu, tibi sit gloria Cum Patre, cumque Spiritu, In sempiterna secula. AD LAUDES ET VESPERAS. Emergit undis, et Deo Fundit preces homo Deus: Patet polorum regia, Adest repente Spiritus. Instar columbae, vertici Illapsus insidet sacro; Summi Patris vox personat: Dilectus hic est Filius. Christi dicata corpore Sic quem lavacra consecrant, Hic nascitur proles Dei; Coelum precanti panditur. Castis fit, expers sordium, Columba simplex moribus: Divinus hunc intus regit, Agit, fovetque Spiritus. O Christe, sacri gurgitis Quos abluisti fontibus, Tuo cruore candidos Fac nulla labes inquinet. Mundi scelus qui diluis, Jesu, tibi sit gloria Cum Patre, cumque Spiritu, In sempiterna secula. IN DOMINICIS AB OCTAVA EPIPHANIAE,
Ad Praesentationem Domini, nisi prius occurrat Septuagesima. AD PRIMAS VESPERAS. Verbum quod ante secula Sinu paterno nasceris, Recens homo sub tempore E Virginis prodis sinu. Fatale rumpis vinculum, Quo nos Adamus nexuit: Reddis quod ille perdidit: Spes illa tecum nascitur. Jam dura discis perpeti Quae ferre par sontes fuit: Orbis saluti, fletibus Praeludis in cunis puer. Fis pauper, indigentia Et nos tua ditescimus: Luges; tuis et lacrymis Totum lavas mundi scelus. Pannis opertus vilibus Lates, recumbens in specu: Homo, superbis! et Deum Panni, specus non dedecent. A Patre missus, perditi Qui factus es mundi salus, Jesu, perire ne sinas Tot quos emis laboribus. Qui natus es de Virgine, Jesu, tibi sit gloria Cum Patre, cumque Spiritu, In sempiterna secula. AD OFFICIUM NOCT. Fac, Christe, nostri gratia, Defuncte tot laboribus, Ut mente grata, sic piis Hos praedicari cantibus. Castae parentis in sinu Inclusus ardebas pati: Aeternus ut discas mori, Mortale corpus induis. Vix natus, imbellis puer, Acuta sentis frigora; En vile pro molli thoro Foenum tibi supponitur. Amore te facis reum: Fers sponte poenas innocens; Nec eximis te legibus, Supremus ipse legifer. Qui primus excisa cruor E parte stillat corporis, Membris micans ex omnibus, Torrentis instar proruit. Qui mucro lactentes necat, Idem tuum pectus fodit, Et quo cadebant parvuli, Hoc tu cadebas vulnere. Exul Deus prompta fuga Tuae saluti consulis; Intras Pharon verax Deus, Mistus Diis mendacibus. Qui natus es de Virgine, Jesu, tibi sit gloria Cum Patre, cumque Spiritu, In sempiterna secula. AD LAUDES. Divine, crescebas, Puer, Crescendo discebas mori: Haec destinata tunc erant Mortis tuae praeludia. Satus Deo, volens tegi, Elegit obscurum Patrem: Qui fecit aeternas domos, Domo latet sub paupere. Coelum manus quae sustinent, Fabrile contrectant opus; Supremus astrorum Parens Fit ipse vilis artifex. Tremenda cujus praepetes Mandata portant Spiritus, Cui pronus orbis subditur, Se sponte fabro subjicit. Qui natus es de Virgine, Jesu, tibi sit gloria Cum Patre, cumque Spiritu, In sempiterna secula. AD VESPERAS. Christus tenebris obsitam Lustrando Judaeam docet: Gens obstinato pectore Christum docentem respuit. Sese Deum signis probat; Surgunt sepulcris corpora; Erepta muto vox redit, Claudo gradus, caeco dies. Gens dura, flecti nescia, Aures sacris sermonibus Obturat; et solem fugit, Amore noctis perdita. Nos lumen ambimus, Patris In quo refulget claritas: Ne mentibus subrepere Tetram sinas caliginem. Nunquam recedas a piis, Lux sempiterna, cordibus; Te veritate fulgeant, Te caritate ferveant. Qui natus es de Virgine, Jesu, tibi sit gloria Cum Patre, cumque Spiritu, In sempiterna secula. IN SABBATO ANTE SEPTUAGESIMAM. AD VESPERAS. Te laeta, mundi Conditor, Unum manet semper quies: Festiva coelestes choros Semper decent praeconia. Nos, sanctitate perdita, Poenalis expectat labor: Hymnos ne dulces patriae Moesti canamus exules? Qui te piis placabilem Spondes futurum fletibus, Lugere da longi, Pater, Delicta, causas exili Verum salubrem temperet Spe nixa moerorem fides; Tu mox quieti nos tuae, Laetisque reddes canticis. Sit summa Patri gloria, Ejusque soli Filio, Sancto simul cum Spiritu, Nunc, et per omne seculum. IN
DOMINICIS A SEPTUAGESIMA
AD QUADRAGESIMAM. AD OFFICIUM NOCT. Rebus creatis nil egens, Temet beatus, nunc tuo Prodis ab arcano, Deus, Mundoque das primordia. Tu cuncta quae non sunt vocas, Et illa se sistunt tibi; Miroque concentu, suo Dant conditori gloriam. At mundus e sinu tuo Dum prodit aspectabilis, Augustiorem cogitas Mundum, Creator, alterum. Illum Redemptor artifex Virtutibus condet suis, Sparsoque terris omnibus Verbi potentis semine. Illum, peractis seculis, Coelo locabit; et throni Mensaeque consortem suae Deo redonabit Patri. Utrique mundo qui praees, Utrumque conserva, Pater: Utrumque, Fili, dirige: Utrumque, Flamen, consecra. AD LAUDES. Qui nos creas solus, Pater, De pristino lapsos statu Non solus instauras: simul Nostros labores exigis. Delicta poenitentibus Clemens relaxas; improbos Vocas morantes, et viam Erroris urges linquere. Scelus remordet; intimo Pectus dolore scinditur: Ultoris et partes Dei Exercet in semet nocens. Vitare plagas admonet Aegre recepta sanitas; Et arctiorem sensuum Hortatur ad custodiam. Divina non scrutabilis O altitudo consili! Sic vel malorum providus Educis e sinu bona. At obstinatis vindicem Iram reservas: mergitur Scelestus orbis; unicus Noe superstes effugit. Hic, praeco poenitentiae, Novi sequester foederis, Servator orbis et parens, Christi figuram praetulit. Sit laus Patri, laus Filio; Utrumque qui nectis Deus, Utrique compar, sit tibi Laus sempiterna, Spiritus. AD VESPERAS. Vos ante Christi tempora, Christi fideles asseclae, Verenda justorum cohors, Primique credentum patres: Vestram quis o dignis queat Efferre laudibus fidem? Crebros anhelantis spei Quis explicet suspiritus? Hic exules, hic advenae, Mundi figuram spernitis: Non littera, sed spiritu, Promissa pensatis bona. Intenta mens uni Deo Respectat aeternas domos: Fac, Christe, nos veram quoque Desiderare patriam. Sit laus Patri; laus Filio: Utrumque qui nectis Deus, Utrique compar, sit tibi Laus sempiterna, Spiritus. IN QUADRAGESIMA. AD OFFICIUM NOCT. Quod lex adumbravit vetus, Quod ipse sacravit novi Christus minister foederis, Decurrimus jejunium. Utamur ergo parcius Verbis, cibis et potibus, Somno, jocis; et arctius Perstemus in custodia. Intenta mens cupidinis Fraenet rebelles impetus; Ne cordis arcem, janua Qua se dat, hostis occupet. Omnes ad aram cernuo Vultu precemur supplices: Ploremus, atque vindicem Flectamus iram Judicis. Judex tremende, nos premit Immensa moles criminum: Immensa sed, clemens Pater, Parcendo vinces crimina. Nos, testa quamquam fictilis, Opus tuum sumus tamen: Perire ne plebem sinas Christi redemptam sanguine. Quod fecimus sana malum; Auge bonum quod poscimus: Da corde contrito, Deus, Tuam mereri gratiam. Praesta, beata Trinitas; Concede, simplex Unitas, Ut fructuosa sint tuis Jejuniorum munera. Solemne nos jejunii Nunc tempus ad planctum vocat; Plorat sacerdos; flebili Clamore templa personant. Lugubris at frustra sonus Ad Numen iratum venit, Ni corde pulsus intimo Sensum doloris indicet. Nil frontibus sparsus cinis, Nil scissa vestis proderit, Ni fracta scindantur simul Vivo dolore pectora. Vultum rigantes fletibus Flectamus iram Numinis, Quae criminis nostri memor, Intentat ultrices minas. O juste Judex! o Deus! Sis lentus ad poenam, Pater: Das poenitendi tempora, Et cor simul da poenitens. Praesta, beata Trinitas; Concede, simplex Unitas; Ut fructuosa sint tuis Jejuniorum munera. AD VESPERAS. Audi, benigne Conditor, Nostras preces cum fletibus, In hoc sacro jejunio Fusas quadragenario. Scrutator alme cordium, Infirma tu scis virium; Ad te reversis exhibe Remissionis gratiam. Multum quidem peccavimus; Sed parce confitentibus: Ad nominis laudem tui Confer medelam languidis. Sic corpus extra conteri Dona per abstinentiam, Jejunet ut mens sobria A labe prorsus criminum. Praesta, beata Trinitas; Concede, simplex Unitas, Ut fructuosa sint tuis Jejuniorum munera. AD COMPLETORIUM. O splendor aeterni Patris, Tu, Christe, qui verus dies, Et vera lux de lumine, Mentis fugas caliginem: En solis abcessit jubar, Noctisque succedunt vices: Qui prosperum donas diem, Da tuta noctis otia. Si clausa torpent lumina, Suspiret ad te mens vigil; Potente, qui te diligunt, Servos tuere dextera. Tu, quos molesti corporis Gravis retardat sarcina, Fac mentis alis libero Sursum volatu tendere. O spes salutis unica, Votis adesto supplicum: Defende quos mercatus es, Mercede fusi sanguinis. Deo Patri sit gloria, Ejusque soli Filio, Sancto simul cum Spiritu, Nunc, et per omne seculum. IN
FESTO QUINQUE PLAGARUM
CHRISTI. Feria Sexta post Cineres. AD PRIMAS ET SECUNDAS VESPERAS. Prome vocem, mens, canoram, Plange tristi carmine; Dic Crucifixi dolores, Mortui dic vulnera, Innocens quae sponte Christus Pro reis fert victima. Caesus immiti furore Nostra propter crimina, Nos suo livore sanat, Nos jacentes erigit; Et fovet plagas tumentes, Et cruentas alligat. Trans manus pedesque fixus, Nostra rumpit vincula: Totque fontes sunt salutis, Quot fluit plagis cruor; Et quibus clavis tenetur, Nos tenet fixos cruci. Mortui pectus sacratum Vulneratur lancea; Inde sanguis mistus unda Fervidus prolabitur: Ad lavacrum praebet undam, Ad coronas sanguinem. Fac, Redemptor, hauriamus His aquas de fontibus; Poculum sint ac medela, Sint et olim praemium; Ut redemptus te per omne Laudet orbis seculum. AD OFFICIUM NOCT. Lugete, pacis Angeli: Mortalis en ultro Deus, Culpae gerens imaginem, Poenam nocentum sustinet. Amoris O miraculum! O cordis humani stupor! Insons Deus neci datur; Pigebit et sontes pati? Nos sempiternis crux tua O Christe, flammis eruit: Hic ure vindex, hic seca, Parcas in aeternum modo. Caro reclamat; sed Patris Urget voluntas: nos tua Virtute da fortes sequi, Jesu, quod exemplo doces. Livore sanatos tuo, Tuoque lotos sanguine, Peccando ne novam sinas Parare nos tibi crucem. Qui Filium tradit, Patri, Natoque sit laus victimae: Par sit tibi laus, qui sacram Succendis aram, Spiritus. AD LAUDES. Quae te pro populi criminibus nova Insontem properat perdere caritas? Quid non pro misera gente luis volens Factus victima Pontifex? Clavi qui geminum transadigunt pedem, Captivos laqueo daemonis eruunt; Transfixaeque manus excutiunt vetus, Quo mundus premitur, jugum. Obstetrix penitus lancea perforat, Quo nos parturiat, pectus amabile: Hoc quae fonte fruit, nos aqua, nos cruor, Sanat, liberat, abluit. O vitae latices, vivida frumina! O sacros aditus pectoris intimi! O petrae solidae tuta foramina! O cordis penetralia! Te si nostra, Pater, crimina provocant, Nati sacra lubens vulnera respice, Cum noster laceras objiciet tuis Judex fulminibus manus. Fac per saeva, Pater, vulnera, per cruces, Sic aeterna tuos quaerere gaudia, Ut cum Prole tibi jugiter, ac tuo Reddant Spiritui decus. IN DOMINICA PASSIONIS. Quinta Quadragesimae. AD PRIMAS VESPERAS. Fando quis audivit, Dei Quis grande dicat brachium? Perculsa mens confunditur; Stupet fides, vox deficit. Ab orbe, Jesu, condito Occisus Agnus, nunc Patri Priscis adumbratam sacris Ardes litare victimam. At cur humi stratus jaces? Quis iste moerentis pavor? Quis iste qui toto fmit Sudor cruentus corpore? Hunc vis doloris exprimit, Horrorque teter criminum: Vices nocentum sustinens, Iram reformidas Patris. Te terret objectus calix: At ille, ni totum bibas, Per sempiterna nos manet Exhauriendus secula. Vincet pavorem caritas; Vincet voluntas patria: Temet potestati, Deus, Tradis tenebrarum volens. Et jam flagellis, ictibus, Ludibriis, spinis, cruci, Piacularis hostia, Voves adorandum caput. Qui Filium tradit, Patri, Natoque sit laus victimae; Par sit tibi laus, qui sacram Succendis aram, Spiritus. AD OFFICIUM NOCT. Opprobriis, Jesu, satur, Ligni fatiscens pondere, Ferale, verus Isaac, Mactandus ascendis jugum. Clavis statim trabalibus Fixus manus, fixus pedes, Sublime terris omnibus Attolleris spectaculum. In nos o aeterni Patris Incomprehensa caritas! Insons cruentae Filius Pro sontibus morti datur. Illo lavari sanguine Opportuit mundi scelus; Talem severa Numinis Poscebat ira victimam. Crux debitae nos vinculo Damnationis eximit; Et pacis aeterno ligat Terras polumque foedere. Qui Filium tradit, Patri, Natoque sit laus victimae; Par sit tibi laus, qui sacram Succendis aram, Spiritus. AD LAUDES. Dum, Christe, confixus cruci Agis supremos spiritus, Fas nos salubri figere Intenta ligno lumina. Anguis veneno perfidi Inflicta nobis vulnera, Pendentis e celsa trabe Sanabit aspectus Dei. Hic nos olympo parturis; Hic Martyres formas tuos; Hic ultimo sanctam fidem Fundas amoris pignore. Hinc cuncta terrarum, suo, Regnator ut sedens throno, Utrinque protensae manus Virtute divina trahis. Nos ergo coelestis thronum Sinas adire gratiae, Pedemque complexos crucis Tuo rigari sanguine. O spes salutis omnium, Crux vera mundi gloria, Infixa semper haereas Imisque regnes cordibus. Qui Filium tradit, Patri, Natoque sit laus victimae. Par sit tibi laus, qui sacram Succendis aram, Spiritus. AD VESPERAS. Vexilla Regis prodeunt: Fulget crucis mysterium, Quo carne carnis Conditor Suspensus est patibulo. Quo vulneratus insuper Mucrone diro lanceae, Ut nos lavaret crimine, Manavit unda et sanguine. Impleta sunt quae concinit David fideli carmine, Dicens: In nationibus Regnavit a ligno Deus. Arbor decora et fulgida, Ornata Regis purpura, Electa digno stipite Tam sancta membra tangere. Beata cujus brachiis Secli pependit pretium, Statera facta corporis, Praedamque tulit tartari. O Crux, ave, spes unica; Hoc Passionis tempore, Auge piis justitiam, Reisque dona veniam. Te, summa Deus Trinitas, Collaudet omnis spiritus: Quos per Crucis mysterium Salvas, rege per secula. IN COMPASSIONE BEATAE MARIAE. Feria Sexta post Dominicam Passionis. AD PRIMAS VESPERAS ET OFFICIUM NOCT. Dum spargit aram sanguine Jesus salutis hostia, Praesens doloris aemulum Maria pectus immolat. Caput cruentum Filii Matris coronat verticem: Clavis iisdem figitur Christus cruci, Christo parens. O passionis mutuae, Jesu, Maria, conscii! Alterna vobis vulnera Inferre tandem parcite. Quem vos doletis, noster est Error, furorque criminum: Totum scelus fatentibus Partem doloris reddite. Qui natus es de Virgine, Jesu, tibi sit gloria Cum Patre, cumque Spiritu, In sempiterna secula. AD LAUDES. Illaesa, te, puerpera, Non fecerat matrem dolor; Nascente quem nesciveras, Orbata sentis Filio. Dum te salutat ultimum, Natoque tradit alteri, Natumque tradit alterum, In morte Christum parturis, Non ejulantem cernimus, Non ungue vellentem comas: Silensque plus novit pati Virtus dolore fortior. Qui natus es de Virgine, Jesu, tibi sit gloria Cum Patre, cumque Spiritu, In sempiterna secula. IN TEMPORE PASCHALI,
Usque ad Ascensionem Domini. AD OFFICIUM NOCT. Adeste, Coelitum chori, Laetum sonantes canticum, Dum liber inter mortuos, Christus sepulchrum deserit. Frustra sepulcro milites Apponit insanus furor: Frustra specus gens perfida Firmat sigillis ostium. Inanis absistat metus: Hinc nemo corpus auferet, Sed vi reviviscet sua Qui sponte mortem pertulit. Clausa, sigillis integris, Exire spelunca potest, Quem matris alvo Virginis Effudit illaesus pudor. Ridebat hunc turpi trabe Vesana pendentem cohors: Descendat, inquit, et Deum Illi Patrem fatebimur. At tu, paternis obsequens Ad usque mortem legibus, Orbem sacerdos victima Toto piabas sanguine. Non ille descendit cruce; Plus fecit; ecce mortuus Se reddit ipse lumini, Deo natum jam credite. Da, Christe, nos tecum mori; Tecum simul da surgere: Terrena da contemnere; Amare da coelestia. Sit laus Patri; laus Filio, Qui nos, triumphata nece, Ad astra secum dux vocat: Compar tibi laus, Spiritus. AD LAUDES. Aurora lucis dum novae Spargit polum fulgoribus, Victoris Agni jubilans Orbis triumphos personet. Fuso Redemptor sanguine Piavit orbis crimina: Scissoque sanctuarium Patere dat velamine. Granum solo reconditum Iners manere non potest; Vix mortuum jam germinat: Hinc quanta pullulat seges! Non destruuntur funere, Sed seminantur corpora; Fecit resurgendi viam Surgens ab inferis Deus. Affixa cum Christo cruci, Christo caro commortua, Et ipsa surget splendidis Christi decora dotibus. Da, Christe, nos tecum mori; Tecum simul da surgere: Terrena da contemnere; Amare da coelestia. Sit laus Patri; laus Filio, Qui nos, triumphata nece, Ad astra secum dux vocat: Compar tibi laus, Spiritus. AD PRIMAM, TERTIAM, SEXTAM, ET NONAM. (In finem Hymnorum.) Da, Christe, nos tecum mori; Tecum simul da surgere: Terrena da contemnere; Amare da coelestia. Sit laus Patri; laus Filio, Qui nos, triumphata nece, Ad astra secum dux vocat: Compar tibi laus, Spiritus. AD VESPERAS. Forti tegente brachio, Evasimus rubrum mare, Tandemque durum perfidi Jugum tyranni fregimus, Nunc ergo laetas vindici Grates rependamus Deo; Agnique mensam candidis Cingamus ornati stolis. Hujus sacrato corpore, Amoris igne fervidi, Vescamur atque sanguine: Vescendo, vivimus Deo. Jam Pascha nostrum Christus est, Hic agnus, haec est victima, Cruore cujus illitos Transmittit ultor Angelus. O digna coelo victima, Mors ipsa per quam vincitur, Per quam refractis inferi Praedam relaxant postibus. Christus sepulcri faucibus Emersus ad lucem redit; Hostem retrudit tartaro, Coelique pandit intima. Da, Christe, nos tecum mori; Tecum simul da surgere: Terrena da contemnere; Amare da coelestia. Sit laus Patri; laus Filio, Qui nos, triumphata nece, Ad astra secum dux vocat: Compar tibi laus, Spiritus. AD COMPLETORIUM. Jesu, redemptor seculi, Qui tertio post funera Redux ab inferis die, Mortem resurgendo necas. Nox atra jam terras premet, Mergetque somno lumina: Hostis furorem perfidi, Artesque coecas disjice. Ut justa dum curas Ievat, Et corpus instaurat quies: Sic membra somnus occupet, Ne corda torpor opprimat. Da, Christe, nos tecum mori; Tecum simul da surgere: Terrena da contemnere; Amare da coelestia. Sit laus Patri; laus Filio, Qui nos, triumphata nece, Ad astra secum dux vocat: Compar tibi laus, Spiritus. IN ASCENSIONE DOMINI. AD PRIMAS ET SECUNDAS VESPERAS. Opus peregisti tuum: Te, Christe, victorem necis Aeterna, quam reliqueras, Coelo reposcit gloria. Jam nube vectus fulgida, Terras jacentes despicis: Educta longo carcere Regem sequuntur agmina. Mirante turma coelitum, Panduntur aeternae fores; Ovansque sublimem Patris Homo Deus scandis thronum. Illic patronus, pontifex, Pacis sequester, quem tua Semel profudit caritas, Offerre pergis sanguinem. Illinc adornas et foves Ecclesiam sponsus tuam; Cunctisque vitam dividis, Infusa ceu mens, artubus. Illinc tot inter praelia Periclitantem sustines; Das militanti vincere, Palmam triumphanti paras. Quo, Christe, praecedis caput, Huc integrum corpus vocas: Vestigiis tritam tuis Fac membra sectentur viam. Qui victor ad coelum redis, Jesu, tibi sit gloria, Cum Patre, cumque Spiritu, In sempiterna secula. AD OFFICIUM NOCT. Promissa, tellus, concipe gaudia; Te fausta coelo conciliat dies: Deus tumentes ponet iras: Sancta tuus Mediator intrat. Tu, Christe, victor mortis et inferi, Cruore partam suscipe gloriam: Procede, regna, sume sceptrum: Subjicitur tibi totus orbis. Quid obstupentes suspicitis polo, O vos, euntem, discipuli, Deum? Ut nunc Redemptor, scandit astra, Sic veniet metuendus ultor. O Christe, dextrae qui Patris assides, Fac nos triumphi participes tui: Certamen urget: militemus, Et duce te, superemus hostem. Laus summa Patri, qui Genitum polo Pads perennis suscipit obsidem: Laus, qui triumphat, summa Nato: Par tibi laus, utriusque Nexus. AD LAUDES. Jesu, nostra redemptio, Amor et desiderium, Deus creator omnium, Homo in fine temporum. Quae te vicit clementia, Ut nostra ferres crimina, Crudelem mortem patiens, Ut nos a morte tolleres? Inferni claustra penetrans, Tuos captivos redimens, Victor triumpho nobili, Ad dextram Patris residens. Ipsa te cogat pietas Ut mala nostra superes Parcendo, et voti compotes Nos tuo vultu saties. Tu esto nostrum gaudium, Qui es futurus praemium: In te sit nostra gloria Per cuncta semper secula. IN OCTAVA ASCENSIONIS. AD PRIMAS VESPERAS. Felix dies mortalibus, Qua per profusum sanguinem Homo Deus clausas diu Intravit aeternas domos! Nos membra, quo nostrum caput, Quo dux praeivit, ibimus: Si jungat una mens simul, Nos una junget gloria. Discessit et suis adest, Praesente semper Spiritu, Miscens suo se corpori Omnes in artus influit. At illa quae! qualis dies! Dies tremenda sontibus, Dum sede descendens sua Redibit ultor criminum. Damnatus insons a reis Partes resumet judicis, Ad cujus ora contrement Dijudicandi judices. Ut morte dignos solveret, Morti volens se subdidit: Cui mors Dei non proderit, Vindicta qualis imminet! Quem noxa lethalis premit, Praevertat iram Numinis; Largisque prudens debitos Extinguat ignes fletibus. Venture Judex seculi, Jesu, tibi sit gloria Cum Patre, cumque Spiritu, In sempiterna secula. AD OFFICIUM NOCT. Sensus quis horror percutit? Coelum profundum scinditur: Christum sedentem nubibus Hinc inde stipant agmina. Feralis ad sonum tubae Mors jussa reddit mortuos, Quos ad tribunal Judicis Urgent coactos Angeli. Pios locans ad dexteram, Repellit ad laevam reos: Novit gregem Pastor suum, Oves ab haedis segregat. Ad Judicis sedent latus, Quicumque, spretis omnibus, Fugere mundum pauperes, Deum secuti pauperem. Crux ante Judaeis probrum, Ludibrium crux gentibus, Terror reis, probis amor, Summo micabit aethere. Fixere quem dirae trabi, Cernrent, pavebunt, ingement: Vultu beabit quo suos, Hoc territabit impios. Fac, Christe, ne mores bonos Contage mundus inquinet: Secerne nos ab improbis Ne misceamur sontibus. Venture Judex seculi, Jesu, tibi sit gloria Cum Patre, cumque Spiritu, In sempiterna secula. AD LAUDES ET VESPERAS. Nobis, olympo redditus Qui, Christe, sedes praeparas, Nos exules in patriam Trahas amoris nexibus. Bonis abundans omnibus, Ingens eris merces, Deus. Quam longa pro poena brevi Tuos manebunt gaudia! Tunc ore nudo, qualis es, Quantusque, te videbimus, Amabimus te jugiter, Te jugiter laudabimus. Si quos amas, non deseris, Nostrae salutis obsidem Mittas ab altis sedibus, Qui nos adoptet, Spiritum. Venture Judex seculi, Jesu, tibi sit gloria Cum Patre, cumque Spiritu, In sempiterna secula. IN VIGILIA PENTECOSTES. AD OFFICIUM NOCT. O Christe, qui noster poli Praecursor intras regiam, Quos hic jacentes respicis, Sursum voca, sursum rape. Ad illa fac nos currere, Amore casto gaudia, Terrena quae mens non capit, Quae sola perspicit fides: Ubi laborum praemium Dat ipse se suis Deus; Et ut beatos expleat, In omnibus fit omnia. Qui nos ad istam gratia Ducat potenti gloriam, Nunc e supernis sedibus Emitte nobis Spiritum. Qui patris ad dextram sedes, Jesu, tibi sit gloria Cum Patre, cumque Spiritu, In sempiterna secula. AD LAUDES. Supreme Rector coelitum, Qui morte devicta potens, Cruore signatam tuo Ad astra pandis semitam: Alto benignus e throno, E Patris almi dextera, Quos hic relinquis orphanos, Non intueri desinas. Nos, Christe, tot doloribus Quos parturisti, respice; Quos obstetrice lancea Apertus effudit sinus. Parta tuis laboribus Jam tu potiris gloria: Nunc hora; promissum Patris Nunc mitte nobis Spiritum. Qui Patris ad dextram sedes, Jesu, tibi sit gloria Cum Patre, cumque Spiritu, In sempiterna secula. IN DIE PENTECOSTES. AD PRIMAS VESPERAS. Veni, superne Spiritus: Purgata Christi sanguine, Tuique terra jam capax, Expandit arentes sinus. Christi petentis aethera Exsolve promissam fidem, Et nostra praesens igneo Munda lavacro pectora. Lugemus amissum Patrem; Te nostra tangat orbitas: Solare moestos; anxiis Spem redde, qui solus potes. Docere quae Christus rudes Prudens alumnos distulit, Haec praeparatis insere Novus magister mentibus. Olim per umbras vatibus Retecta paucis veritas, Nunc orbe toto dissitis Per te patescat gentibus. Divina jam nos unctio Informet omnes: hactenus Mutis aratam litteris Inscribe legem cordibus. Sit laus Patri; laus Filio: Utrumque qui nectis, Deus, Utrique compar, sit tibi Decus perenne, Spiritus. AD OFFICIUM NOCT. Inter sulphurei fulgura turbinis, Flammarumque globos et sonitum tubae, Antiquam veteri, monte Sina super, Legem das populo, Deus. His infida probas corda pavoribus; Et peccare vetas, aut pretium mori: Verum terribiles quid parient minae? Quo tantus recidet tremor? En fumantis adhuc montis ad infima Plebs oblita datam continuo fidem, Brutam perfida plebs effigiem colit, Veri Numinis in locum. Heu mens nostra, Deus, te sine quid potest? Lucem prome animis; cordis aheneam Molli duritiem; redde, potes, Deus, Voci nos dociles tuae. Sit laus summa Patri, summaque Filio; Sit par, alme, tibi laus quoque, Spiritus, Per quem legis amor cordibus insitus Dat quod lex jubet, exequi. AD LAUDES. Audimur: almo Spiritus Descendit e sinu Patris, Aegrisque fert mortalibus Promissa coeli munera. Quot proditur miraculis Praesentis adventus Dei! Jam tota sublimi domus Repente flatu personat. Puro caducus aethere, Candentis ad linguae modum, In considentum verticem Ignitus imber depluit. Quae flamma summas alluit Innoxio tactu comas, Haec gliscit arcanis simul In pectus et mentem viis. Stupente turba gentium, Linguis loquuntur omnibus, Vatum crepant oracula; Quidquid profantur, ignis est. Inter profandum, Spiritus In audientes irruit, Instincta quo passim nova Surgit Prophetarum seges. Sit laus Patri; laus Filio: Par sit tibi laus, Spiritus, Afflante quo mentes sacris Lucent et ardent ignibus. AD TERTIAM. Veni, Creator Spiritus, Mentes tuorum visita, Imple superna gratia Quae tu creasti pectora. Qui Paracletus diceris, Donum Dei altissimi, Fons vivus, ignis, caritas, Et spiritalis unctio; Tu septiformis munere, Dextrae Dei tu digitus, Tu rite promissum Patris, Sermone ditans guttura: Accende lumen sensibus, Infunde amorem cordibus, Infirma nostri corporis Virtute firmans perpeti. Hostem repellas longius, Pacemque dones protinus; Ductore sic te praevio, Vitemus omne noxium. Per te sciamus da Patrem, Noscamus atque Filium, Te utriusque Spiritum Credamus omni tempore. Sit laus Patri; laus Filio; Par sit tibi laus, Spiritus, Afflante quo mentes sacris Lucent et ardent ignibus. AD SECUNDAS VESPERAS. Quo vos Magistri gloria, quo salus Invitat orbis, sancta cohors, Dei Portate verbum: vos reposcit Prima seges, pia cura fratrum. Proh! quanta messis protinus extitit! Ter mille verbum concipiunt viri: Deoque maturante, reddunt Multiplicem, bona terra, fructum. Compuncta passim pectora fletibus Moerent amaris, atque piaculo Ardent salutaris lavacri Praeteritas abolere labes. At non Hebraeis limitibus sacer Haerebit ardor. Sol habitabiles Qua lustrat oras, hac triumphis Materies patet ampla vestris. Jam mille divum templa solo ruunt: Cedit superbae vis sapientiae, Cedunt tyranni, victa cedit Carnificum rabies furentum. Novum potentis gratia Spiritus Creavit orbem: nos quoque, nos tuae Succendat ardor caritatis, Alme Deus, renovetque totos. Laus summa Patri, summaque Filio; Sit, sancte, compar laus tibi, Spiritus, Quo dua mitescunt, novasque Concipiunt pin corda flammas. AD COMPLETORIUM. Adsis superne Spiritus, Pater benigne pauperum: Sinuque fundas uberi Promissa terris munera. Dum nox creati luminis Jubar tenebris obruit, Splendere tu non desinas, Lux increata mentium. Tu cordis hospes intimus. Dulcis laborum tu quies; Tu fletibus quos elicis Divina misces gaudia. Totius o fons gratiae, Certare da nos fortiter: Certantibus da vincere, Vincentibus da praemium. Sit laus Patri, laus Filio: Par sit tibi laus, Spiritus, Afflante quo mentes sacris Lucent et ardent ignibus. IN FESTO TRINITATIS. AD PRIMAS VESPERAS. Ter sancte, ter potens Deus, Incomprehensa Trinitas: O lux perennis! propriis O ter beata gaudiis! O vera semper Unitas! O una semper Veritas! O sancta semper, quae bonum Diffundis omne, Caritas! Te densa circum nubila, Te circum inaccessum jubar, Quod intus ardent Angeli Circum trementes cernere. Te confitetur in tuo Et plebs renata nomine; Firmaque praelibat fide Amor quod ambit praemium. Da posse quod jubes, Pater: Da scire, Fili, quod doces: Fac corde toto, Spiritus, Nos velle quod probas bonum. Praesta, Pater piissime, Patrique compar Unice, Sancto simul cum Spiritu, Regnans per omne seculum. AD OFFICIUM NOCT. Sublime Numen, ter potens, ter maximum, Incomprehensum lucis immensae jubar, Simplex et unus, et tribus constans Deus, Te res creatae laude jugi concinant. Tu Trinitatis fons inexhaustus, Pater, Filique nascens Patris aeterno sinu, Ac sancte manans e duobus Spiritus, Nil vos in una dividit substantia. Persona triplex: una jungit Unitas, In Patre semper Natus; in Nato Pater; Uterque sacro semper est in Spiritu; In Patre semper, inque Nato Spiritus. Sed nullus horum quemlibet vincit, gradu Vel major extat, vel prior potentia: Aequale regnum, parque majestas trium, Origo nulli dignius confert bonum. Rerum creator, laus tibi, vivens Pater: Laus aequa, mundum qui redemit, Filio: Quo nos supernis ignibus succendimur, Compar in aevum Flamini sit gloria. AD LAUDES. O luce quae tua lates, Beata semper Trinitas, Te confitemur, credimus, Pioque corde quaerimus. O sancte sanctorum Pater! O Nate de Deo Deus! O caritatis vinculum, Jungens utrumque, Spiritus! Ut se videt totum Pater, Coaeva Proles nascitur; Amorque quo se diligunt, Et ipse procedit Deus. Est totus in Nato Pater, In Patre totus Filius; Natoque plenus ac Patre Inest utrique Spiritus. Quod Natus est, hoc Spiritus; Hoc est uterque quod Pater: Tres una summa Veritas: Tres una summa Caritas. Aeterna Patri gloria, Natoque sit cum Spiritu, Qui vivit et regnat Deus In seculorum secula. IN FESTO CORPORIS CHRISTI. AD OFFICIUM NOCT. Sacris solemniis juncta sint gaudia, Et ex praecordiis sonent praeconia: Recedant vetera, nova sint omnia, Corda, voces, et opera. Noctis recolitur coena novissima, Qua Christus creditur agnum et azyma Dedisse fratribus, juxta legitima Priscis indulta patribus. Post agnum typicum, expletis epulis, Corpus Dominicum datum discipulis, Sic totum omnibus, quod totum singulis, Ejus fatemur manibus. Dedit fragilibus corporis ferculum; Dedit et tristibus sanguinis poculum, Dicens: Accipite quod trado vasculum; Omnes ex eo bibite. Sic sacrificium istud instituit, Cujus officium committi voluit Solis Presbyteris, quibus sic congruit Ut sumant, et dent ceteris. Panis angelicus fit panis hominum: Dat panis coelicus figuris terminum: O res mirabilis! manducat Dominum, Pauper, servus, et humilis. Te, trina Deitas, unaque, poscimus; Sic nos tu visita sicut te colimus: Per tuas semitas duc nos quo tendimus, Ad lucem quam inhabitas. Verbum supernum prodiens, Nec Patris linquens dexteram, Ad opus suum exiens, Venit ad vitae vesperam. In mortem a discipulo Suis tradendus aemulis, Prius in vitae ferculo Se tradidit discipulis. Quibus sub bina specie Carnem dedit et sanguinem; Ut duplicis substantiae Totum cibaret hominem. Se nascens dedit socium, Convescens in edulium: Se moriens in pretium, Se regnans dat in praemium. O salutaris Hostia, Quae coeli pandis ostium: Bella premunt hostilia; Da robur, fer auxilium. Qui carne nos pascis tua, Sit laus tibi, Pastor bone, Cum Patre cumque Spiritu, In sempiterna secula. AD SECUNDAS VESPERAS. Pange, lingua, gloriosi Corporis mysterium, Sanguinisque pretiosi Quem in mundi pretium, Fructus ventris generosi, Rex effudit gentium. Nobis datus, nobis natus Ex intacta Virgine, Et in mundo conversatus, Sparso verbi semine, Sui moras incolatus Miro clausit ordine. In supremae nocte coenae Recumbens cum fratribus. Observata lege plene, Cibis in legalibus, Cibum turbae duodenae Se dat suis manibus. Verbum caro panem verum Verbo carnem efficit: Fitque sanguis Christi merum; Et si sensus deficit, Ad firmandum cor sincerum Sola fides sufficit. Tantum ergo Sacramentum Veneremur cernui; Et antiquum documentum Novo cedat ritui: Praestet fides supplementum Sensuum defectui. Genitori, genitoque Laus et jubilatio, Salus, honor, virtus quoque Sit et benedictio: Procedenti ab utroque Compar sit laudatio. AD PRECES SEROTINAS. (Per Octavam.) Adoro te devote, latens Deitas Quae sub his figuris vere latitas: Tibi se cor meum totum subjicit, Quia te contemplans totum deficit. Visus, tactus, gustus in te fallitur, Sed auditu solo tuto creditur: Credo quidquid dixit Dei Filius; Nil hoc Veritatis verbo verius. In cruce latebat sola Deitas, At hic latet simul et humanitas: Ambo tamen credens atque confitens, Peto quod petivit Latro poenitens. Plagas, sicut Thomas, non intueor; Deum tamen meum te confiteor: Fac me tibi semper magis credere, In te spem habere, te diligere. O memoriale mortis Domini, Panis vivus, vitam praestans homini, Praesta meae menti de te vivere, Et te illi semper dulce sapere. O fons puritatis, Jesu Domine, Me immundum munda tuo sanguine, Cujus una stilla salvum facere Totum quit ab omni mundum scelere. Jesu, quem velatum nunc aspicio, Oro, fiat illud quod tam sitio: Ut, te revelata cernens facie, Visu sim beatus tuae gloriae. COMMUNE
ET
PROPRIUM DE FESTIS. Dec. 8.
IN CONCEPTIONE BEATAE
MARIAE VIRGINIS. AD SECUNDAS VESPERAS. Ut sol decoro sidere Splendescit, umbrae nescius; Sic, Virgo, nullam pectore Admittis umbram criminis. Ut luna, coelos recreans, Vincit tenebras lumine; Sic tota fulges, et tuum Sic nulla nox laedit decus. Ut floret, horti gloria, Candore puro, lilium; Color tibi, flos Virginum, Sic purus aeternum manet. Ut unda, vitro purior, Vultum fidelis exhibet; Sic mente sinceram Dei, Virgo, refers imaginem. Sit laus Patri, laus Filio, Sit par tibi laus, Spiritus, Dignam Deo qui Virginem Formans ab ortu praeparas. Jan. 25.
IN CONVERSIONE S. PAULI. AD PRIMAS VESPERAS. Pastore percusso, minas Spirabat et caedes lupus; Sparsumque vastabat gregem, Te, Christe, Saulus nesciens. Et jam catenas stringere, Ferox parabat, jam cruces; Sed o! repente sternitur, Verboque perculsus ruit. Quid, Saule, Saule, quid struis? Agnosce victricem manum: Coelo reluctari nefas; Absiste Jesum persequi. Jam tendit imbelles manus; Jam colla submittit jugo: Stupens jacet, clamat tremens: Quid, Christe, quid victor jubes? Ex hoste miles, ex lupo Agnus, gregi se devovet; Et raptor ipse nobili Raptus triumpho ducitur. O celsa cedrorum, Deus, Qui voce vertis culmina! O qui potenti subjicis Mentes superbas gratiae! Tu, Pastor, infensas tuo Vires ovili contere; Et nostra, si quid devium, Ad te reflecte pectora. Uni sit et trino Deo Suprema laus, summum decus, De nocte qui nos ad suae Lumen vocavit gloriae. AD OFFICIUM NOCT. Quos in hostes, Saule, tendis? Quo furore percitus? Immolare quid tot ardes Innocentes victimas? Insequendo quem lacessis, Senties mox vindicem. Christus instat; impotentem Caecat, urget, dejicit: Ille cedit imperanti, Seque totum subjicit: Insecutor ante Christi, Praeco Christum personat. Ante plenus qui minarum Praeparabat vincula, Nunc tremens, nec jam rebellis, Per manus deducitur: Qui lupus rapax furebat, Nunc in agnum vertitur. Dura, Christe, quam potenti Corda versas dextera! Qui tuum delere nomen Vult tuorum sanguine, Universum mox per orbem Ipse clarabit suo. Sit suprema laus Parenti, Qui creavit omnia: Filioque qui redemit Morte nos volens sua: Par et illi, cujus almo Confovemur halitu. AD LAUDES. Quae gloriosum tanta coelis evocat Te, Christe, causa? tune rursum visere Mundum redemptor? tune Judex seculi? Novumne prodis ultor hostem perdere? Heu quam cruentus persecutor! quam ferox Insurgit! horret, ac fugit grex qua premit; Humana tanto nulla par hosti manus: Te, Christe, sparsae vindicem poscunt oves. Hunc ergo voce victor una subjicis; Totum sed uno subdis in Saulo tibi, Vincisque mundum; sternis ut mox erigas, Agnisque praedam dividat lupus tuis. Sit Trinitati sempiterna gloria, Honor, potestas, atque jubilatio, In unitate, quae gubernans omnia, Per cuncta regnat seculorum secula. Feb. 2.
IN PRAESENTATIONE DOMINI. AD PRIMAS VESPERAS. Templi sacratas pande, Sion, fores; Christus sacerdos intrat et hostia: Cedant inanes veritati, Quae se animis aperit, figurae. Non immolandi jam pecudum greges, Fumabit ater non cruor amplius; En ipse placando Parenti Ipse suis Deus adstat aris. Virgo latentis conscia Numinis, Demissa vultus, quem peperit Deum, Hunc gestat ulnis; pauperumque Munera fert teneras volucres. Hic omnis aetas, omnis et adstitit Sexus, propinquo Numine plenior; Omnes anhelantis tot annos Nunc fidei pretium reportant. Testes tot inter, magnanimo, Deus, Tibi litabat firma silentio Verbi silentis muta mater: Cuncta animo penitus premebat. Sit summa Patri, summaque Filio, Sanctoque compar gloria Flamini. Sanctae litemus Trinitati Perpetuo pia corda cultu. AD OFFICIUM NOCT. Fumant Sabaeis templa vaporibus; Nos sacra poscunt: jam praeit hostia; Sequamur omnes, et vicissim Puro animo memores litemus. Lumen ministret splendidior fides: Ministret ignes flammea caritas; Fundatque divinos honores Innocuae bona fama vitae. Vitae nocentis quid trahimus moras? Sit fas beato cum sene commori; Ut quem sub aris immolatum Vidimus, hoc etiam fruamur. Sit summa Patri, summaque Filio, Sanctoque compar gloria Flamini; Sanctae litemus Trinitati Perpetuo pia corda cultu. AD LAUDES. Qui sacris hodie sistitur aris, Stat signum populis omnibus infans: Idem Judaicae gloria gentis, Et toti nova lux addita mundo. Plausus insolitos audit uterque Miraturque parens: vota faventum Votis excipiunt, et sua laetis Gratantum ominibus gaudia miscent. Afflatae subito Numine mentes Vix sese capiunt: spesque salutis Hac inclusa tenus corde sub imo, Ipsis jam manibus prensa tenetur. Quem videre procul mente Prophetae, Nunc te das oculis, Christe, fruendum; Mox idem feries, ora resolvens, Dictis attonitas grandibus aures. Si nostris modo te sensibus aufers, Horum firma fides suppleat usum; Hac te, Christe, manu tangere fas est: In templis resides nunc quoque nostris. Aeterno sit honor lausque Parenti: Qui placare paras victima Patrem, Aequalis tibi sit gloria, Nate: Amborum similis laus sit amori. AD SECUNDAS VESPERAS. Stupete, gentes; fit Deus hostia: Se sponte legi Legifer obligat: Orbis Redemptor nunc redemptus: Seque piat sine labe mater. De more matrum, Virgo puerpera Templo statutos abstinuit dies. Intrare sanctum quid pavebas, Facta Dei prius ipsa templum? Ara sub una se vovet hostia Triplex: honorem virgineum immolat Virgo sacerdos, parva mollis Membra puer, seniorque vitam. Eheu! quot enses transadigent tuum Pectus! quot altis nata doloribus, O Virgo! Quem gestas, cruentam Imbuet his sacer Agnus aram. Christus futuro, corpus adhuc tener, Praeludit insons victima funeri: Crescet; profuso vir cruore, Omne scelus moriens piabit. Sit summa Patri, summaque Filio, Sanctoque compar gloria Flamini; Sanctae litemus Trinitati Perpetuo pia corda cultu. Mar. 25.
IN ANNUNCIATIONE ET INCARNATIONE DOMINI. AD PRIMAS VESPERAS. Haec illa solemnis dies, Dies salutis nuntia, Qua missa coelo tristibus Venere terris gaudia. Unius omnes crimine Casu gravi lapsi sumus: Ut ipse lapsos erigat, Descendit in terras Deus. Qui Patris aeterno sinu Aeterna Proles nascitur, Obnoxius fit tempori, Sinum nec horret Virginis. Mortale corpus induit, Orbi piando victimam; Ut innocenti sanguine Scelus nocentum diluat. Qui cuncta complet numine, Nostros se in artus colligit: Ut nos reducat ad Deum, Et ipse nobiscum Deus. Mundo redemptor qui venis, Fili, tibi laus maxima Cum Patre: nec tibi minor Laus, utriusque Spiritus. AD OFFICIUM NOCT. Coelestis Ales nuntiat Implenda mox mysteria: Virtute foecunda Deus Illapsus implet Virginem. Qualis stupendo gloria Te, Virgo, de partu manet! Conceptus in tuo sinu, Natus Deo, nunc est tuus. De virginali sanguine, Quem nulla labes inficit, Fingente sancto Spiritu, Christi caro compingitur. Nobis per hanc mortalibus Lactescit esca Coelitum: Nos pascit infantes homo, Qui pascit angelos Deus, Mundo redemptor qui venis, Fili, tibi laus maxima Cum Patre: nec tibi minor Laus, utriusque Spiritus. AD LAUDES. Pulsum supernis sedibus, Umbris tot annos obsitum, Coelestis ignarum viae, Errabat humanum genus. Coelestis en Rex curiae, Ut monstret ad coelum viam Secumque ducat exules, Se sponte fecit exulem. Se deviis praebet ducem, Vires dat ambulantibus; Est ipse qua ducit via; Quo ducit, ipse terminus. Deus, suprema Veritas, Umbrata velo corporis, Puris videnda mentibus, Lustra tuo nos lumine. Et tu, tuorum sis memor, Quae, dum modesto pectore Te dicis ancillam Dei, Regina mundi diceris. Mundo redemptor qui venis, Fili, tibi laus maxima Cum Patre: nec tibi minor Laus, utriusque Spiritus. Maii 1.
SS. PHILIPPI ET JACOBI APOSTOLORUM. AD PRIMAS VESPERAS. Dum morte victor obruta Ab inferis Christus redit, Vos pangimus, dirae necis Vitaeque testes redditae. Vobis datum prae ceteris Latus Magistri cingere: Vobis futurae sedulus Arcana credit gloriae. At, ille privatim suae Dum nuntiat crucis probrum, Cur horret humanus nimis, Qui decipit sensus, amor? Opportuit Christum pati, Qui postea resurgeret: Illinc homo verus patet; Hinc se probat vere Deum. Illos magister qui doces, Tu Christe, tu nos erudi: Si quid latet, tu detege; Amare da quod jam patet. Da, Christe, nos tecum mori; Tecum simul da surgere: Terrena da contemnere; Amare da coelestia. Sit laus Patri; laus Filio; Qui nos, triumphata nece, Ad astra secum dux vocat: Compar tibi laus, Spiritus. AD OFFICIUM NOCT. Praedicta Christi mors adest; At vos timori parcite: Nil inde, nil caros pius Remittet in fratres amor, Durate fortes; irritos Mundi tumultus spernite: Deo volente, turbini Serena succedet dies. Coeli perenne gaudium Solabitur luctus breves; Brevem triumphum seculi Aeternus obruet dolor. Qui carne frater in suo Mortem peremit corpore, Divinitatis vos suae Dignabitur consortio. Da, Christe, nos tecum mori; Tecum simul da surgere: Terrena da contemnere, Amare da coelestia. Sit laus Patri; laus Filio, Qui nos, triumphata nece, Ad astra secum dux vocat: Compar tibi laus, Spiritus. AD LAUDES. Regnis paternis debitus Cruore quae pandit suo, Vos propter hospes exteras Adhuc colit terras Deus. Ignota tardis mentibus Patere dat mysteria, Per mille praesagas sui Se detegens imagines. En immolandus a Patre, Suum ferens lignum Puer: En Agnus ille, sanguine Qui tincta servat limina. Amoris o quae pignora! Vobis oves credit suas: Ligare dat, dat solvere Quae solvit et ligat Deus. Da, Christe, da tecum mori: Tecum simul da surgere: Terrena da contemnere; Amare da coelestia. Sit laus Patri; laus Filio, Qui nos, triumphata nece, Ad astra secum dux vocat: Compar tibi laus, Spiritus. Maii 6.
S. JOANNIS APOSTOLI
ANTE PORTAM LATINAM. AD PRIMAS ET SECUNDAS VESPERAS. Urbem Romuleam quis furor incitat? Christi discipulus Caesare judice Damnatus rapitur: nil venerabilis Frontis canities movet. In fervens olei conjicitur mare: Nil aestus nocuit, flamma sed hospiti Parcit blanda suo; ceu pugil ungitur, Hinc et fortior exilit. Edicto steriles pulsus in insulas Exul tunc socio perfruitur Deo: Hic ventura videt, quae calamo notans Sublustri nebula tegit. Sic nos Christus amet, sic doceat pati; Discamusque mori, simus ut et necis Sacrae participes: non aliis patet Coelum conditionibus. Patri maxima laus, maxima Filio, Amborumque sacro maxima Flamini: Haec est certa fides, fontibus e tuis Quam divinitus hausimus. AD LAUDES. Jussu tyranni pro fide Pulsus, Joannes, exulas: Fertur volatu libero Mens celsa supra sidera. Illic revelat se tibi Qui mortuus vivit Deus, Agnus salutis hostia, Et morte devicta leo. Arcana te vatem docet Regni sui mysteria: Pandit cruore Martyrum Ubique spargendam fidem. Da, Christe, nos tecum mori; Tecum simul da surgere; Terrena da contemnere; Amare da coelestia. Sit laus Patri; laus Filio, Qui nos, triumphata nece, Ad astra secum dux vocat: Compar tibi laus, Spiritus. Junii 11.
S. BARNABAE APOSTOLI. AD PRIMAS ET SECUNDAS VESPERAS. Coelo datur quiescere, Terris relictis, Barnaba: Solemnis haec affert tuis Finem dies laboribus. Quem propter, agro vendito, Opes caducas deseris, Magno rependens foenore En fundus ipse fit tuus. Tu sacra per jejunia, Tu publicas inter preces, Jubente sancto Spiritu, Christi crearis nuntius. Quas non adis mundi plagas, Pauli laborum particeps? Vos unus ambo spiritus, Vos una junxit caritas. Quam vestra gens Christi fidem Luci rebellis reppulit, Nil haesitantes barbaris Portastis illam gentibus. Fac, Christe, nostris se tuum Cum lumen offert mentibus, Amore ne noctis suae Coeleste donum respuant. Da, Christe, nos tecum mori; Tecum simul da surgere: Terrena da contemnere; Amare da coelestia. Qui Patris ad dextram sedes, Jesu, tibi sit gloria Cum Patre, cumque Spiritu, In sempiterna secula. Junii 24.
NATIVITATIS S. JOANNIS BAPTISTAE. AD PRIMAS VESPERAS. Christe, prolapsi reparator orbis, Ut tuum casto celebremus omnes Ore Baptistam, maculas profani Elue cordis. Hunc paraturum Domino sequenti Semitam prisci cecinere vates: Vatibus cunctis fuit ipse major, Judice Christo. Hic et inclusus genitricis alvo, Sentit exultans Dominum latentem; Jamque coelesti trepidat venire Obvius Agno. Quid fide pendes dubia Sacerdos? Muta torpebit tibi vox: at infans Protinus nascens patriae resolvet Vincula linguae. Quin repromissam, subitus Propheta, Cernis humano generi salutem; Nuntias pacem, reserasque fatis Grandibus ora. Gaudet admirans populus stupetque: Quis puer, clamant, erit iste, cujus Se statim prodit manifesta tantis Gloria signis? Laus sit aeternae sua Trinitati, Quae novam mundo paritura lucem, Praevium Soli voluit Joannem Surgere sidus. AD OFFICIUM NOCT. Exiit cunis pretiosus infans, Munus Excelsi: venit ut tenello Corpori robur, nova ditat intus Gratia mentem. Jamque conventus fugiens profanos, Horridis blanda procul urbe lustris, Militem Christo parat, innocentes Saevus in artus. Cinctus hirsuti spoliis cameli, Arido vitam tolerare victu Gaudet, insulsas medicans agresti Melle locustas. Scilicet, sacra stimulante flamma, Perfidam natus renovare gentem, Ad patrum mentes revocabit olim Corda nepotum. Qui creat mundum, sit honos Parenti: Laus tibi compar, Reparator orbis: Aequus amborum sit honos per omne Tempus Amori. AD LAUDES. Nunc suis tandem novus e latebris Prodit Elias, populisque Christum Clamat, exprobrans sua viperinae Crimina proli. En Deus judex, Deus en propinquat Ventilans fruges: superis recondet Triticum cellis, paleasque diros Tradet in ignes. Hujus adventu, rigidum superbi Deprimant montes caput; erigantur Vallium passim cava: corrigantur Prava viarum. Sancte praecursor, date praeco lucis, Excitet somno tua vox inertes; Ut graves olim fugiamus Agni Vindicis iras. Summa laus Patri, genitoque Verbo: Aequus amborum sit honos Amori, Qui sacrum Christi pugilem potenter Ungit et armat. AD SECUNDAS VESPERAS. Quid moras nectis? Domino jubenti Cede: qui sacro lavat igne corda, Hic tuis ardet manibus, Joannes, Amne lavari. Quis fuit sensus tibi, cum videres Supplicis ritu dare colla pronum, Cui pedum summo reputes honori Solvere lora? Cernis ut, nimbo rutilante, Christo Spiritus, Patris comitante voce, Incubat; sese Triadisque tota Pandit imago? Diligens instas operi minister; Victimam mundi scelus auferentem Praedicas agnum, digitoque fidus Indice monstras. Immemor laudis propriae, magistro Debitos Christo properas alumnos Reddere: ardebas minui, decebat Crescere Christum. Nec fidem vita sat erit probasse; Vindicem laesi rigidum pudoris Te manet carcer: Domino cruenta Morte praeibis. Laetus aeternum celebret Parentem Orbis: aeternum celebret Parentis Filium: par sit tibi laus per omne, Spiritus, aevum. Junii 29.
SS. PETRI ET PAULI APOSTOLORUM. AD PRIMAS VESPERAS. Quos junxit unus, vita dum mansit, labor, Quos una clarat morte palma Martyres, Ambo sacrati principes exercitus, Coelo receptos una vos colit dies. Vos, angularis cui subest Christus lapis; Fundatis Aedem: mystico vos Corpori, Cui praesidere gaudet augustum Caput, Fulgere clara jussit ambo lumina. In te potestas clavium, Petre, eminet; Te, Paule, flumen irrigat scientiae: Uterque Pastor, et magister, et parens, Olimque mundo destinati judices. Infirmitatem carnis experti tamen, Nostis caducam fictilis testam luti; Et consecuti gratiam, clientibus Praestatis ultro quam pie poscunt opem. Vos ergo votis supplicum solemnibus Adeste: lapsis impetrate gratiam; Ut Christianis assequamur moribus, Quae sancta mundo tradidistis dogmata. Sit sempiterno sempiterna laus Patri: Petro supernus quem revelavit Pater, Aeterne Fili, laus tibi sit maxima: Sit par supremo laus decusque Flamini. AD OFFICIUM NOCT. Orbe nunc toto celebrentur ambo Principes, orbis decus atque lumen, Mille qui Christo peperere verbi Semine gentes. Auctor incoepti Deus: ille terras Incolens, primas tibi, Petre, defert; Mox vocat Paulum, seperas regressus Victor ad arces. Alter aeterni Patris eruditur Voce delapsa: super astra raptus Alter arcanae sacra veritatis Flumina potat. Quanta sub vili latitat potestas Corpore! infirmos tua sanat umbra, Petre: lethales tua, Paule, pellunt Lintea morbos. Mergitur ponto superante Petrus; Naufragum Paulus fluitat per aequor: Christe, ades, saevosque jubes utrique Parcere fluctus. Heu! fidem cernis titubare nostram: Tu vacillantes rege, Christe, gressus. Fac, Deus, tantos docili sequamur Corde magistros. AD LAUDES. Jam nil Hebraeis, Gentium plebs, invide, Dignata eisdem, fausta plebs, honoribus: Ovile summus Pastor expandit suum, Novusque primo grex adunaris gregi. Promissa Patrum, Christe, natus exequi, De stirpe Jacob quaeris amissas oves; Petrumque, primo quem locavisti gradu, Tanto labori sufficis vicarium. Divina Gentes at simul clementia Respectat; illis, Paule, Doctor mitteris: Arcana profers tu Dei mysteria; Tu christianae praeco fulges gratiae. Utrimque fervet uberi fructu labor: Judaeus, an sis barbarus, nil interest: Diversa quamquam sors duobus obtigit, Par universi cura succendit gregis. Sit sempiterno sempiterna laus Patri: Petro supernus quem revelavit Pater, Aeterne Fili, laus tibi sit maxima: Sit par supremo laus decusque Flamini. AD SECUNDAS VESPERAS. Tandem laborum, gloriosi principes Fructum tenetis: fana passim corruunt: Quin ipsa late Roma victrix gentium, Se Christiano jam stupet subdi jugo. Saevit Tyrannus; at triumphant victimae: Alter per ensem victor, alter per crucem, Coelo coronam laureati possident; Fususque sanguis Christianos seminat. Superba sordent Caesares cadavera, Queis urbs litabat impii cultus ferax: Apostolorum gloriatur ossibus, Fixamque adorat collibus suis crucem. Nunc o cruore purpurata nobili, Novisque felix Roma conditoribus, Horum trophaeis aucta, quanto verius Regina fulges orbe toto civitas; Sit semipterno sempiterna laus Patri: Sit sempiternum Filio Patris decus: Qui nectis ambos, aequus ambobus, tibi Divine, sit laus sempiterna, Spiritus. Junii 30.
IN COMMEMORATIONE S. PAULI APOSTOLI. AD OFFICIUM NOCT. Sat, Paule, sat terris datum Post multa te certamina, Cursu peracto, debita Corona jam coelo manet. Quot tu mari periculis, Terraque jactatus malis! Quot saxa, virgae, compedes! Quot damna, curae, funera! Nunc ille confixum suae Qui te cruci dudum tenet, Te Christus ad vitam vocat; Tibique lucrum jam mori. Sed caritatis viscera Strictis coaretant nexibus; Christoque quos tu parturis Patrem reposcunt filii. Verum paratur jam tibi Finis laboris ardui, Mercesque: bissenos thronus Te poscit inter judices. Uni sit et trino Deo Suprema laus, summum decus, De nocte qui nos ad suae Lumen vocavit gloriae. Julii 2.
IN VISITATIONE BEATAE MARIAE VIRGINIS. AD PRIMAS VESPERAS. Quo sanctus ardor te rapit, O Virgo, flos o Virginum? Quo tendis, et cito gradu Conscendis alta montium? Urget sacer te Spiritus Toto repletam Numine: Matris Dei jam dignitas Nil caritati detrahit. Tibi propinquam sanguine Matrem puella visitas, Concessa cui divinitus Grataris alvi munera. O quanta matrum gaudia! Stupente natura, gravem Anum stupes, quae Virginem Foetam Deo te praedicat. Absconditum sub intimo Ceu nube, portabas sinu Solem, suo qui protinus Lustrabit orbem lumine. Mundo redemptor qui venis, Fili, tibi laus maxima Cum Patre: nec tibi minor Laus, utriusque Spiritus. AD OFFICIUM NOCT. Montes, superbum verticem, Qua Virgo transit, subdite, Cui se libenter sternerent Vel ipsa coeli sidera. Occulta quae latet domi, Audet foras se prodere: Semper sibi timens pudor Se caritate protegit. It illa, non nectit moras: Fugit videri, nec minus Fugit videri, ne suo Quidquam pudori detrahat. Beata quam pressit pede, Tellus! beata semita! Colles beati, qui simul Cum matre sensistis Deum! Beatiores hospites, Vos o quibus coelestia, Loquente matre Virgine, Audire verba contigit! Mundo redemptor qui venis, Fili, tibi laus maxima Cum patre: nec tibi minor Laus, utriusque Spiritus. AD LAUDES. Ad prima verba Virginis, Intus movente Spiritu, In matris alvo conditus, Infans Joannes gestiit. Agnovit infantem Deum: Quem sensit, ardet prodere; Vates et infans, qua potest, Adesse Christum nuntiat. Hic jam Redemptoris vices, Praeconis ille sustinet: Materna claustra non vetant Quin ambo munus impleant. Felix puer, felix parens, Felix sacerdos, et domus, Qui per parentem Virginem Deo fruuntur hospite! Mundo redemptor qui venis, Fili, tibi laus maxima Cum Patre: nec tibi minor Laus, utriusque Spiritus. Julii 22.
S. MARIAE MAGDALENES. AD PRIMAS VESPERAS. Procul maligni cedite spiritus; Nunc imperanti cedite Numini, Fessamque duris Magdalenam Parcite nunc agitare poenis. Christi jubentis numine territi Fugere septem: mox sibi reddita, Te, Christe, consectatur unum, Et memori tibi mente servit. Quin et cruenta de trabe pendulo Christo litabat mille doloribus: Quam vellet insontis Magistri Sola graves tolerare poenas. Miscere fletus sanguinis aemulos Non cessat, adstans victima victimae, Christus, silendo, nil rependit: Quam melius probat hinc amantem! Laus, summa Patri, summaque Filio: Sit summa puro laus quoque Flamini, Afflante quo semper calescunt Aethereis pia corda flammis. AD OFFICIUM NOCT. Plagis Magistri saucia, Dum moesta largos funderet Maria fletus, acrior Revixit in poenis amor. Non turba, non vetat crucis Mortisque dirae scandalum, Inter furentes quaerere Ligno peremptum milites. Quis tantus ignaram labor Exercet? Extinctam doles In morte vitam: quid gemis, Mors ipsa cum victrix cadit? En ille quem luges amans, Praesens resumpto corpore, Notis amantem te redux Primam salutat vocibus. O si beatos tangere, O si tenere fas pedes! Sed hic perennis non datur Gustare vitae gaudia. Impleta nunc Apostolam Promissa te primam choro Apostolorum grandia Jubent referre nuntia. Deo Patri sit gloria, Ejusque soli Filio, Sancto simul cum Spiritu, Nunc, et per omne seculum. AD LAUDES. Maria sacro saucia vulnere, Non jam dolendum quid Dominum doles? Semper renascens hic amoris Unde tibi violentus ardor? Quem quaeris ipso funeris in sinu, Victo triumphat funere clarior, Vivit: retecto jam sepulcro, Ecce jacent revoluta saxa. Myrrham quid affers, vanaque balsama? Haec luce functis debita munera: Mox ille donandos Olympo Non eget his redivivus artus. Ingens amantem te dolor indicat; Amans vicissim se Deus obtulit: Agnosce vocem tu Magistri Nomine te proprio vocantis. Tu prima testis, primaque nuntia, Velox in urbem protinus advola; Christique nutantes Ministros Plena Deo propiore firma. Laus summa Patri, summaque Filio: Sit summa puro laus quoque Flamini, Afflante quo semper calescunt Aethereis pia corda flammis. Aug. 1.
IN LIBERATIONE S. PETRI
A VINCULIS. Qui Christiano gloriantur nomine, Ahena frustra vincla captivos tenent; Frustra satelles servat insomnis fores: Inter catenas mente stant liberrima. Ornant revinctos invidendae compedes; Nec ponderosae, quas amor leves facit: Non densa tetri carceris nox obsidet, Aeterna summo quos manet coelo dies. Dulces catenae, quae reum non arguunt, Sed Christi amantem quae probant Apostolum! Regum coronis, aureis monilibus, Vos sacra pluris aestimamus vincula. Patri supremo sit suprema gloria; Tibique laudes totus orbis concinat, Aeterne Fili, splendor aeterni Patris: Compar sit almo laus decusque Flamini. AD LAUDES ET SECUNDAS VESPERAS. Petrum, tyranne, quid catenis obruis, Jubesque condi carceris nigro specu? Quid trux satelles ante limen excubat? Carcer, satelles, vincla non Petrum tenent. Fulgens ab alto venit Ales aethere; Recedit horror, et fugat noctem dies: Jubente Christo, rupta vincla concidunt; Panduntur ultro clausa ferro limina. Coelestis ille ductor ostendit viam: It Petrus; atque somnium quod fit, putat. Verum, recepta mente, victricem Dei Suae salutis certus agnoscit manum. Lux nostra, Christe, nostra libertas, vides Quibus catenis vinciant nos crimina, Et quanta nostris incubet nox mentibus: Caecis diem fer, rumpe vinctis vincula. Patri supremo sit suprema gloria; Tibique laudes totus orbis concinat, Aeterne Fili, splendor aeterni Patris; Compar sit almo laus decusque Flamini. Aug. 6.
IN TRANSFIGURATIONE DOMINI. AD PRIMAS ET SECUNDAS VESPERAS. Hoc, jussa quondam rumpimus Festo die silentia: Celata dudum jam decet Vulgare nos mysteria. Montis sub alto vertice, Tribus vocatis testibus, O Christe, visus hactenus Terris homo, pates Deus. Tuae latens lucis jubar Sacros in artus effluit; Vestis tuo te numine, Tibique totus redderis. Coelo tonante, protinus Audita summi vox Patris: Te, nube rupta, Filium, Quo gloriatur, asserit. Hic est Magister omnium, Quem pronus orbis audiat. Silete, mortales: Deus Qui nos docet, fatur Deus. Qui, nube rupta, te palam Natum vocavit, laus Patri; Tibique Nato; nec minor Laus utriusque Flamini. AD OFFICIUM NOCT. Quam nos potenter allicis! Te, Christe, quando detegis, Te, quando celas, providus Nobis peraeque consulis. Hic nos adoptat filios, Qui te vocavit Filium; Sponsor futurae gloriae Dat certa nobis pignora. E nube quid, Pater, probas? De monte, Fili, quid doces? Umbris procul cedentibus, Restabat una veritas. Ut jussa Patris impleas Mactanda mundo victima, Formam resumens pristinam, Mortalitati redderis. Fac, Christe, qui nobis lates, Obscura dum regit fides, Fracto solutos corpore Nos te videre, te frui. Qui, nube rupta, te palam Natum vocavit, laus Patri; Tibique Nato; nec minor Laus utriusque Flamini. AD LAUDES. Jesu, dulcedo cordium, Fons vivus, lumen mentium, Excedens omne gaudium Et omne desiderium: Mane nobiscum Domine: Et nos illustra lumine, Pulsa mentis caligine, Mundum replens dulcedine. Quando cor nostrum visitas, Tunc lucet ei veritas: Mundi vilescit vanitas, Et intus fervet caritas. Jesu mi bone, sentiam Amoris tui copiam: Da mihi per praesentiam Tuam videre gloriam. Quem tuus amor ebriat, Novit quid Jesus sapiat: Quam felix est quem satiat! Non est ultra quod cupiat. Tu fons misericordiae, Tu vere lumen patriae, Pelle nubem tristitiae, Dans nobis lucem gloriae. Aug. 14.
IN VIGILIA ASSUMPTIONIS BEATAE MARIAE VIRGINIS. AD LAUDES. Quod carne Christum, Virgo, paris, vocant Hinc te beatam: rectius occupas Nomen beatae, quae fideli Credideris, pia Virgo, corde. Orbata Nato, non muliebriter Ploras ademptum. Scilicet altior Tellure coelestes, triumphans Quo rediit, meditaris arces. Amoris illuc te rapit impetus: Tardi sed obstant vincula corporis, Dolesque durum longioris Exilii tolerare pondus. Haec vota tandem qui cumulas, Pater, Succurre nostris, auspice Filio; Infunde sacrum, quo vigemus, Pectoribus, Deus alme, Flamen, Aug. 29.
IN DECOLLATIONE S. JOANNIS BAPTISTAE. AD PRIMAS VESPERAS. Quis ille, sylvis e penetralibus Egressus, ad se tot populos trahit? Ab ore pendentes loquentis Qua subito tenet arte turbas? An ille fastu regifico tumens, Molli solutus diffluit otio? Levisne arundo ventilatur Arbitrio popularis aurae? Atqui ter annos jam decies trahit Vitam in profundis saltibus asperam, Virtutis Eliae futurus Atque animi generosus haeres. Ergo severam Numinis omnibus Ostentat iram, non timidus mori: Assertor acer veritatis, In proceres tonat inque plebem. Aula receptum non retinet timor, Non blanda flectit gratia Principis, Contaminati quin reprendat Flagitium opprobriumque lecti. Sit summa Patri, summaque Filio, Sanctoque compar gloria Flamini: Sanctae litemus Trinitati Perpetuo pia corda cultu. AD OFFICIUM NOCT. Impune Vati non erit: impotens Totum furorem femina colligit; Iraeque causas aggerando Exstimulat fera corda regis. Quid non libido cogis adultera? Dantur catenis innocuae manus: At alligari veritatis Nescia vox, sua jura servat. Christum vel atro carceris in specu Praeco fidelis nuntiat: et suos Divina patranti Magistro Discipulos jubet ire testes. Vinctus triumphat, tu pavitans fremis, Tyranne. Caecum mens male conscia Quatit flagellum: stricta Vatem Impavidum feriet securis. Sit summa Patri, summaque Filio, Sanctoque compar gloria Flamini: Sanctae litemus Trinitati Perpetuo pia corda cultu. AD LAUDES. Ecce, saltantis pretium puellae, Fertur in disco caput amputatum: Haec cruentatis nova proferuntur Fercula mensis. Quae rudes sylvis populos docebat, Quae Deum tota resonabat aula, Illa vox, eheu! gladio resecta, Muta silebit. Occidit Vates, et adhuc timetur, Vox silet verbi, cruor ille clamat: Sancta fraterni temerata carpit Foedera lecti. Nube sub densa jubar involutum Venerat caecis aperire seclis: Sole maturo, velut umbra, cessit Lucifer Orbi. Summa laus Patri, genitoque Verbo: Et tibi compar, utriusque nexus Spiritus semper, Deus unus omni Temporis aevo. AD SECUNDAS VESPERAS. Omnibus manat cruor ecce venis: Hinc sitim longam satia, tyranne; Et cibos inter paterasque puro Sanguine liba. Ut caput vidit, dapibus paratis, Triste fumanti natitare tabo, Haesit, impastis fremuitque mensis Funeris auctor. Non tamen frontis gravitas serenae Cessit immiti violata ferro: Dura mitescit placido sub ore Mortis imago. Sic suo rursum Deus hunc praeire Nuntium Christo jubet, inferisque Ferre praeconem nova liberandi Gaudia mundi. Qui Deo plenus rigidis futurum Moribus Christum rudis exprimebat; Debuit dura quoque morte totum Reddere Christum. Summa laus Patri, genitoque Verbo; Et tibi compar, utriusque nexus Spiritus semper, Deus unus omni Temporis aevo. Sept. 2.
SS. LAZARI, MARIAE, ET MARTHAE. AD PRIMAS VESPERAS. Flagrans amore, perditos Dum nos Redemptor quaereret, Defessus ad Martham Deus Sese recepit hospitam. Beata, quae tantum suis Amica tectis hospitem Fovere gaudet, et Deo Inferre convivae dapes! Dum Martha pascit, pascitur Maria felix; ac sedens, Magnoque tuta Judice, Partem potitur optimam. Nunc, Martha, nunc sedens Deo, Et ipsa Verbo pasceris; Et juge se tuus tibi Conviva dat convivium. Da, Christe, Sanctorum quies, Sic nos ad unum tendere Per multa, posthac optima Ut parte possimus frui. AD OFFICIUM NOCT. Redditum luci, Domino vocante, Lazarum, turbae, domitamque mortem Laudibus festis, modulisque sacri Dicite cantus. Ille qui Christum meruit frequenti Hospitem gaudens recreare mensa, Foetidus clauso, data praeda morti, Conditur antro. Heu! tua praesens ope si jacenti, Fata qui praescis, Deus, astitisses; Viveret, necdum premerentur atra Lumina nocte. Jamque mors vitae Domino solutam, Si jubes, reddet spoliata praedam; Nunc et extinctus superas amicus Surget ad auras. Ecce dilecti lacrymis honoras Hospitis funus, fremituque prodis Quam pio plangas, Pater, impiorum Corde ruinam. Ut Patrem semper pia Spiritumque Omne plebs tecum celebret per aevum Christe, credentes animas secundae Eripe morti. AD LAUDES. Panditur saxo tumulus remoto: Intimos clamor penetrat recessus; Et Deum sentit docili jubentem Aure cadaver. Proh stupor! notas repetit medullas Spiritus; caecam pedibus revinctus Dum viam carpit, sibimet superstes Prodit et haeres. Ipsa sic ruptis inimica vinclis Mors fugit, vinci patiens; futuris Summa praeludit tua sic triumphis, Christe, potestas. Ut Patrem semper pia Spiritumque Omne plebs tecum celebret per aevum, Christe, credentes animas secundae Eripe morti. AD SECUNDAS VESPERAS. Intrante Christo Bethanicam domum, Curramus omnes: hospite splendidam Simone coenam praeparante, Tam celebrem penetremus aulam. Hic dum ministrat Martha celer gradu, Fraterque laetas assidet ad dapes; Maria, Christo tu fragranti Vasa reples pretiosa nardo. Pedes inungens, tergere crinibus Gaudes; liquorem fundis et in caput; Et, vase fracto mox inundans, Tecta novo recreas odore. Sed cur iniquo dente lacesseris, Dum gloriosis obsequiis vacas? Unguenta fundens, antevertis Exequias morientis Agni. Quantum per orbem Christiadum fides Diffusa vastas subjiciet plagas, Tantum Mariae grande factum Per populos resonabit omnes. Laus summa Patri, summaque Filio, Sanctoque compar gloria Flamini; Quo dante, jam nunc sponsa Christi Perpetua fruitur quiete. Sept. 8.
IN NATIVITATE BEATAE MARIAE VIRGINIS. AD OFFICIUM NOCT. Laetis terra sonet plausibus: huic Dei Mater Virgo datur; munere quo nova Se rerum facies protinus exerit, Mundo pax redit aurea. Haec est illa domus, qua Deus advena In terris habitat, digna Deo domus; Templum grande, sibi quod propria manu Summus condidit Artifex. Aureis arca vetus fulserit undique Scintillans radiis. Haec vacuas decent Umbras: interior Numinis ipsius Arcam nobilitas decet. Non hic manna latet, legifer aut lapis, Non ramus sterilis: flos viget hic ferax Virtutum; sacer hic panis homo Deus; Hic legis residet dator. Sit laus summa Patri, summaque Filio: Amborum sit idem Spiritui decus, Arcanis habilem qui thalamum modis Christo praeparat hospiti. AD LAUDES. Mortale, coelo tolle, genus, caput; En noctis horror desiit; en jubar Nascentis Aurorae propinquum Admonuit properare Solem. Sacro tumentes germine jam polus Terras amicis imbribus irrigat; De stirpe Jesse virga surgit Conspicuum paritura florem. Coelestis illum gratia Spiritus Inunget; illi Justitia, et Fides, Timorque castus, Veritasque, Et Pietas, comites praeibunt. Hunc ergo, quem tot secla fidelibus Votis anhelant, quem misero Deus Promisit orbi, spem salutis, Accelera, pia Virgo, fructum. Sit Trinitati perpetuum decus, Inflicta mundo quae miserans mala In matre pignus nascituri Non dubium dat habere Christi. Sept. 14.
IN EXALTATIONE SANCTAE CRUCIS. AD OFFICIUM NOCT. Lignum Crucis mirabile Totum per orbem prominet, In qua pependit innocens Christus, Redemptor omnium. Hanc nulla cedrus arborem Adaequat alto vertice, Quae poma nescit noxia, Sed ferre vitae praemia. Tu, Christe, Rex piissime, Hujus Crucis signaculo, Diebus, horis omnibus, Munire nos non abnuas: Ut lingua cordi consona, Comesque cordis puritas, Laudis tibi perenniter Munus rependat debitum. Qui per crucem nos liberas, Fili, tibi laus maxima Cum Patre; nec tibi minor Laus, utriusque Spiritus. Sept. 29.
S. MICHAELIS ET OMNIUM ANGELORUM. AD PRIMAS VESPERAS. Christe, qui sedes Olympo, Par Deo Patri Deus, Quem tremiscunt intuendo Puriores Spiritus: Da choris junctos supernis Ore puro psallere. Inter omnes fulguranti Ense victor emicat, Qui draconis insolentem Contudit ferociam, De polo trusit rebellem In profunda tartara. Dum superbum sternis hostem, Intonas; Quis ut Deus? Obstinata turba praeceps Clade communi ruit: Te triumphantem coronat Qui tibi dat vincere. Tu decore vincis omnes, Alitum pulcherrime: Assides Deo propinquus, Consili tu particeps; Astra claudis et recludis, Nosque sistis Judici. Te tremendo poscat aeger Mortis in luctamine; Advolantis efficacem Sentiet praesentiam; Corporis vinclis solutum Mox ad astra transferes. Sit suprema laus Parenti, Qui creavit omnia: Filioque qui redemit Morte nos volens sua: Par et illi, cujus almo Confovemur halitu. AD OFFICIUM NOCT. Descende coelo: te Michael vocat Quae festa terris te celebrat dies: Ne vota spernas, Christianae Grande decus columenque gentis. Adstas minister tu propior throno, Mandata promptus Numinis exsequi, Te qui fideles perstitere Aligeri, duce gloriantur. Illustre sit fas dicere proelium; Sit fas triumpho plaudere nobili, Quo dissipati perduelles Aethereis cecidere regnis. Movere bellum pacis in atriis Insanus ardet Lucifer, et polo Parare dementes ruinas Atque Dei solio minari. Invadit idem mille acies furor; Fervent tumultu sidera: grandium Dux magne bellorum, Tonantis Jura datur tibi vindicare. Hac fulguranti voce, Quis ut Deus? Pellis superbos: strenuus impias Vexare turmas, et rebelles Perpetuis religare flammis. Sit laus Parenti, qui creat Angelos; Per quem triumphant gloria Filio: Quo roborantur laus sit almo Spiritui: tribus una semper. Oct. 2.
SS. ANGELORUM CUSTODUM. AD PRIMAS VESPERAS ET OFFICIUM NOCT. Custodes hominum psallimus Angelos, Naturae fragili quos Pater addidit Coelestis comites, insidiantibus Ne succumberet hostibus. Nam quod corruerit proditor Angelus, Concessis merito pulsus honoribus, Ardens invidia, pellere nititur Quos coelo Deus advocat. Huc custos igitur pervigil advola, Avertens patria de tibi credita Tam morbos animi, quam requiescere Quidquid non sinit incolas. Qui lucis Pater est, gloria sit Patri: Qui lux ipsa Patris, gloria Filio: Amborumque tibi, nexus amabilis, Compar gloria, Spiritus. AD LAUDES. Regnator orbis summus et arbiter, Cui prona servit curia Coelitum, Quae voce sola tu creasti, Perpetua regis ipse cura. Nobis fideles providus Angelos Missos Olympo suppeditas duces, Qui nos tot obsessos periclis Incolumes sine labe servent: Ne nos malignis fraudibus occupans, Incauta fallat pectora subdolus Suasor malorum; ne redemptam Abripiat lanietque praedam. Laus summa Patri, summaque Filio; Tibique compar gloria, Spiritus, Qui per salutis tot ministros Das patrias remeare sedes. Oct. 31.
IN VIGILIA OMNIUM SANCTORUM. AD OFFICIUM NOCT. Pugnate, Christi milites, Fortes fide resistite: Immensa promisit Deus Pio labori praemia. Non ille fluxas ac leves Palmas dabit vincentibus; Sed lucis aeternae decus, Et pura semper gaudia. Mentes beatas excipit Formosa Coelitum domus: Hic turba, coelis altior, Subjecta calcat sidera. Caduca vobis praemia Offert levis mundi favor: Vultus ad astra tollite; Hic ipse fit merces Deus. Qui nos coronat, laus Patri, Laus, qui redemit, Filio; Alma juvans nos gratia, Sit par tibi laus, Spiritus. AD LAUDES. Coelestis, O Jerusalem, Mansura semper civitas, O ter beati, quos tuis Cives recondis moenibus! Tu pacis aeternae domus, Dilecta Sanctorum quies, Sedes Deo fruentium, Regis superni curia. Hic in throno sedens Deus Cunctos beat praesentia: Hic sol perennis, splendido Affulget Agnus lumine. Hac sede, quo datur frui Nil dulce turbat otium: Hic unus est Sanctis labor Dei vacare laudibus. Huc certa nos spes evocat, Huc vota tendant omnia: Nec terreat brevis labor: Aeterna quos merces manet. Perennis o Sol patriae, Jesu, tibi sit gloria, Cum Patre, cumque Spiritu, In sempiterna secula. Nov. 1.
IN FESTO OMNIUM SANCTORUM. AD PRIMAS ET SECUNDAS VESPERAS. Coelo quos eadem gloria consecrat, Terris vos eadem concelebrat dies: Laeti vestra simul praemia pangimus, Duris parta laboribus. Jam vos pascit Amor, nudaque Veritas; De pleno bibitis gaudia flumine; Illic perpetuam mens satiat sitim, Sacris ebria fontibus. Altis secum habitans in penetralibus, Se Rex ipse suo contuitu beat; Illabensque, sui prodigus, intimis Sese mentibus inserit. Altari medio, cui Deus insidet, Agni fumat adhuc innocuus cruor: Quae mactata Patri se semel obtulit, Se jugis litat hostia. Pronis turba senum cernua frontibus, Inter tot rutili fulgura luminis, Regnanti Domino devovet aurea, Quae ponit, diademata. Gentes innumerae, conspicuae stolas Agni purpureo sanguine candidas, Palmis laeta cohors, cantibus aemulis Ter sanctum celebrant Deum. Sit laus summa Patri, summaque Filio: Sit par, sancte, tibi laus quoque, Spiritus, Qui das pro meritis, optimus arbiter, Te totum simul omnibus. AD LAUDES. Hymnis dum resonat curia Coelitum, Hic flemus patriis finibus exules: Hic suspensa tenemus Mutis cantibus organa: Quando mens misero libera carcere Se vestris sociam coetibus inseret; Et, caligine pulsa, Coeli lucem habitabimus? Obscurae fugient mentis imagines, Cum stantes propius luminis ad jubar, Nos verum sine nube Ipso in fonte videbimus. Nobis, sancta cohors, sis bona: fluctibus Luctantes mediis quos modo respicis, Da portus, duce Christo, Da contingere prosperos. A quo cuncta fluunt, maxima laus Patri; Qui mundum reparat, maxima Filio: Et quo pectora flagrant, Sit laus maxima Flamini. Nov. 21.
IN PRAESENTATIONE BEATAE MARIAE VIRGINIS. AD PRIMAS VESPERAS. Quam pulchre graditur filia Principis, Templi cum properat limina tangere! Praeludit meliori, Quam mox offeret hostiam. E matris gremio, Numinis in sinum Infans non dubiis passibus advolat; Virgo Numinis ara, Aris victima sistitur. Sponso membra Deo mollia devovet; Cordis virginei dedicat intima: Verbo debita mater, Verbo viscera consecrat. Tecum cuncta Deo prodiga dum voves, Numen, Virgo, tui pectoris incola, Quanto foenore pensat Terrae quae bona despicis? Quid nos illaqueant improba gaudia? Cur nos jam pigeat vincula rumpere? Dux est Virgo sacerdos, Fas sit quo properat sequi. Ergo nunc tua gens se tibi consecrat; Ergo nostra manes portio, tu, Deus, Qui de Virgine natus, Per nos saepe renasceris. Sit laus summa Patri, summaque Filio, Sit par, sancte, tibi gloria, Spiritus, Si nos intus aduris, Puro corde litabimur. AD OFFICIUM NOCT. Infans pulsa recens matris ab ubere, Abscondi tacitis quaerit in atriis; Templum Virgo futura, Templi crescit in aedibus. In blanda requie, plena negotio, Uni nota Deo vivere cogitat; Hic pro lacte parentis Sugit Numinis ubera. Sic aurora novi nuntia luminis, Primo mane latet nubibus obsita; Mox solem paritura, Plenum qui referat diem. Sol in virgineo pectore praeviis Ardorem radiis suscitat intimum: Hoc foecunda calore Virtus insita germinat. Ut fert prima novis munera frondibus Arbos irrigui fontis in alveo; Fructum Virgo datura, Sese floribus induit. Sit suprema tibi gloria, Trinitas; Quo Virgo teneram se vovet hostiam, Puri Flamen amoris, Fac nos jam tibi vivere. AD LAUDES. O sancte Sanctorum Deus, Quam pura sese devovet Ignota prisco foederi, Tuas ad aras hostia! Afflata puro Numine, Taedas jugales respuens Maria, vinclo perpetis Se castitatis obligat. Prolis coaeternae Patri Futura mater, sic sui Parare Sponso Virginum Festinat aulam pectoris. Fallacis aevi ludicra Perosa, nesciri studet; Solo, placere cui cupit, Deo frui beatior. Hinc quanta posthac Virginum Surrexit in terris seges! Laus quanta, despectae prius Adjecta continentiae! Quotquot pudoris aemulae Matris prement vestigia, Tot illa post se Filii Dux sistet ad Regis thronum. Sit laus Patri, laus Filio Qui Virgines sponsat sibi; In quo litantur hostiae Par sit tibi laus, Spiritus. COMMUNE SANCTORUM. APOSTOLORUM. AD OFFICIUM NOCT. Supreme, quales, Arbiter, Tibi ministros eligis, Tuas opes qui vilibus Vasis amas committere! Haec nempe plena lumine Tu vasa frangi praecipis; Lux inde magna rumpitur, Ceu, nube scissa, fulgura. Totum per orbem nuntii, Nubes velut, citi volant: Verbo graves, Verbo Deo, Tonant, coruscant, perpluunt. Christum sonant: versae ruunt Arces superbae daemonum: Circum tubis clangentibus, Sic versa quondam moenia. Fac, Christe, coelestes tubae Somno graves nos excitent: Accensa de te lumina Pellant tenebras mentium. Uni sit et trino Deo Suprema laus, summum decus, De nocte qui nos ad suae Lumen vocavit gloriae. AD LAUDES. Coelestis aulae Principes, Sacri duces exercitus, Bissena mundi lumina, Olim futuri judices; Mersis gravi caligine, Per vos dies renascitur: Quos vanus error luserat, Illustrat alma Veritas. Non vi, nec armis militum, Fandi nee ullis artibus; Verbo sed irrisae Crucis, Christo rebelles subditis. Quibus gemebat subditus, Rumpuntur orbis vincula: Jam gaudet, excusso jugo, Liber Dei sub legibus. Vulgata terris omnibus Per vos Dei mysteria: Sic vestra terris omnibus Praeclara facta personant. Uni sit et trino Deo Suprema laus, summum decus, De nocte qui nos ad suae Lumen vocavit gloriae. AD SECUNDAS VESPERAS. Quem misit in terras Deus, Ut morte nos servet sua, Amoris his fidos sui Vos eligit vicarios. Occisus Agnus a lupis, Vos misit agnos ad lupos: Mores ferinos exuunt, Agni repente de lupis. Quae victimarum caedibus Tellus madebat impiis, Vestris eam sudoribus, Vestro piastis sanguine. Hoc rore facta pinguior, Quot illa fructus protulit! Quae, quanta surrexit seges! Et ista nos seges sumus. Quam si bonus respexeris, Qui das rigatis crescere, Frumenta nos coelestibus Matura condes horreis. Uni sit et trino Deo Suprema laus, summum decus, De nocte qui nos ad suae Lumen vocavit gloriae. EVANGELISTARUM. AD PRIMAS ET SECUNDAS VESPERAS ET AD OFFICIUM NOCT. Christi perennes nuntii, Retecta qui coelestibus Scriptis Dei mysteria Totum per orbem spargitis: Olim sub umbris condita Vates sacri quae viderant, Umbris procul cedentibus, Vidistis haec pleno die. Humana quae tulit Deus, Divina quae gessit homo, Seris legenda posteris, Dictante scripsistis Deo. Loco remotos, tempore, Vos rexit idem Spiritus; Vestris adhuc in paginis Nobis loqui non desinit. Da, Christe, nos tecum mori; Tecum simul da surgere: Terrena da contemnere; Amare da coelestia. Sit laus Patri; laus Filio, Qui nos, triumphata nece, Ad astra secum dux vocat: Compar tibi laus, Spiritus. AD LAUDES. Sinae sub alto vertice, Coelo tonante, lex data: Inter tubas et fulgura Praesens minabatur Deus. Nunc, temperato Numine, Per vela carnis blandius Amat videri, languidis Se lumen aptans sensibus. Insculpta saxo lex vetus Praecepta, non vires dabat: Inscripta cordi lex nova Quidquid jubet, dat exequi. Scripsistis hanc fida manu; Hanc voce, voci consonis Hanc praedicastis moribus; Signastis hanc et sanguine. Afflante divo Spiritu, Quae verba vitae traditis, Haec ille nostris imprimat Delenda nunquam cordibus. Da, Christe, nos tecum mori; Tecum simul da surgere: Terrena da contemnere; Amare da coelestia. Sit laus Patri, laus Filio Qui nos, triumphata nece, Ad astra secum dux vocat: Compar tibi laus, Spiritus. UNIUS MARTYRIS. AD PRIMAS VESPERAS. Ex quo, salus mortalium, Fluxit sacer Dei cruor; Homo redemptus aemulum Deo litavit sanguinem. Non jam crucis Christi pudet: Quin surgit ingens gloria Deum fateri mortuum, Pro mortuo mori Deo. Hoc iste plenus spiritu Ridet minas, ridet neces; Tuaque fretus dextera, Tibi, Redemptor, militat. Parata spectans praemia, Securus ad poenas volat: Sic pugnat, ut speret mori, Et morte mortem vincere. Unus tot armatas manus Stupente lassat judice; Et tortus ipsis qui cadit Torquentibus fit fortior. Da, Christe, tanti militis Aequare facta fortia; Da sustinere pro tuo, Quodcumque durum, nomine. Aeterne tu Verbi Pater, Aeterne Fili par Patri, Et par utrique Spiritus, Tibi, Deus, sit gloria. AD OFFICIUM NOCT. Felix morte tua, qui cruciatibus Coelo difficilem rumpere amas viam, Et signare cruore Quam Christo dederas fidem! Poenis victa quibus deficeret fides, Tu poenas avida mente praeoccupas: Cui non sufficit una, Ambis innumeras neces. Te pro lege sua magnanimum mori, Te Christus pugilem spectat ab aethere: Ne succumbere possis, Tecum praelia sustinet. Et nos delicias, vana per otia, Gens infida Deo, quaerimus anxii: Quid torpemus? inertes Sanguis Martyris excitat. Semper maxima laus ingenito Patri: Semper laus genito maxima Filio: Sacri nexus amoris, Sit laus par tibi, Spiritus. AD LAUDES. Jam non te lacerant carnificum manus, Inter qui recubas Coelituum choros: Nunc pro carcere caeco Fulgentes habitas domos. Non jam vincla manus, non cohibent pedes; Tu liber superum regna perambulas: Quot plagis laniatus, Coelo tot radiis nites. Nec te dira fames, nec sitis amplius, Nec probrosa premit te modo nuditas, Nunc te lumine puro Pascit Christus et induit. Sic tu Martyribus dexter ades, Deus, Ut quos mors perimit, gloria vindicet; Confundisque tyrannum Dum quos deprimit, elevas. Semper maxima laus ingenito Patri: Semper laus genito maxima Filio: Sacri nexus amoris, Sit laus par tibi, Spiritus. PLURIUM MARTYRUM. Christi Martyribus debita nos decet, Virtutis memores, promere cantica; Quos nec blanditiis, nec potuit minis Fallax vincere seculum. Coelestis Patriae mens inhians bonis, Mundi spernit opes fluxaque gaudia: Vitae quin etiam, prae Domini lucro, Jacturam facilem putant. Non vultus metuunt carnificum truces: Foetas suppliciis despiciunt manus: Enses, flagra, rotas, omnia perpeti Victrix edocuit fides. O incredibilem vim patientiae! Non, artus laceros qui cruciat dolor, Extorquet gemitum, non querimoniam Agnis mitibus elicit. Ergo nunc propior, Christe, tibi sedet Palmis turba nitens usque virentibus, Victorumque gerens praemia, nobiles Multo sanguine laureas. Sit laus summa Patri, summaque Filio; Sit par, sancte, tibi gloria, Spiritus, Cujus praesidio praelia sustinent, Contempta nece, Martyres. AD OFFICIUM NOCT. Fortes cadendo Martyres, Quos empta fuso sanguine Coelestis ornat purpura, Junctis canamus vocibus. Acti procellis omnibus, Sui cruoris flumine Vehuntur, et Christo duce, Portus beatos occupant. Saevit tyrannus, allicit; Temnunt minas, temnunt preces, Deum minantem dum timent, Dum munerantem diligunt. Quem lictor insanus sitit, Quem caecus effundit furor, Amor sacerdos prodigum Christo cruorem consecrat. Et ille mixtus sanguini Quem fudit in ligno Deus. Fundentibus placabilem Orare non cessat Deum. Implere vos omnes decet Passo Deo quod defuit: Per tot neces laeso Patri, Fit plena Christus hostia. Sit laus Patri, laus Filio; Par sit tibi laus, Spiritus, Qui praeliantes roboras Palmisque donas Martyres. AD LAUDES. Quam, Christe, signasti viam Primus profuso sanguine, Per hanc tui te fortiter Ducem sequuntur milites. Fossus manus, fossus pedes, Ovans ad astra transvolas; Et membra trunci Martyres Addunt triumpho se tuo. Omnes in ostro splendidi Tuum tribunal ambiunt: Accepta monstrant vulnera, Et per tot ora supplicant. Audire si nos respuis, Quos criminum moles gravat; Audi tuos, qui sanguinem Fudere pro te, Martyres. Fac, si tyrannus deficit, Ne blandiendo mollius Frangat voluptas pectora, Ipsis tyrannis saevior. Aeterne tu Verbi Pater, Aeterne Fili par Patri, Et par utrique Spiritus, Tibi, Deus, sit gloria. PONTIFICUM. AD PRIMAS ET SECUNDAS VESPERAS. Christe, Pastorum caput atque princeps, Praesulis festam venerata lucem, Debitis supplex tua templa votis Turba frequentat. Ille non vano tenuit tremendam Spiritu sedem, proprio nec ausu: Sed sacrum jussus, Domino vocante, Sumpsit honorem. Strenuum bello pugilem superni Chrismatis pleno tuus unxit intus Spiritus cornu, posuitque sanctam Pascere gentem. Fit gregis pastor, pater atque forma: Laetus impendit sua, seque; servus Omnium, curis gravis, omnibusque Omnia factus. Pro reis orat, reficit gementes, Erigit lapsos, tenebrasque pellit; Fit potens verbo, docet alta, pravum Conterit hostem. Fac ut illius precibus juvemur, Christe, fac Patrem, pariterque tecum Spiritum jugi celebremus hymno Omne per aevum. AD OFFICIUM NOCT. Christe, decreto Patris institutus Pontifex summo, tibi, qui fideles Quos legis, formas populis regendis Ipse ministros: Hunc juvat festo celebrare cantu, Qui licet magnis meritis abundans, Flens et invitus, duce te, tremendum Sumpsit honorem. Noverat quantis pateat periclis Ille, qui summos apices adeptus, Omnium curas, sibi raptus uni, Sustinet omnes. Fecerat fervens amor inquietum: Quo gregis cari pia cura poscit, Advolat promptus: mora non euntem Ulla retardat. Dux iter, vita praeeunte, monstrat; Comprobat factis sua dicta magnis; Et domum sanctam bene olente Christi Implet odore. Lux erat caeco, columen labanti, Una spes lapso, misero levamen, Providus cunctis pater, omnibusque Omnia factus. Christe, Pastorum bonus ipse Pastor, Qui greges pascis proprio cruore, Fac ut aeterne subeant opima Pascua vitae. AD LAUDES. Jesu, Sacerdotum decus, In hac die, qua gloria Sanctum coronas Praesulem, Votis adesto supplicum. Sui probatus praemium Amoris, et pignus tui, A Patre traditos tibi Accepit agnos pascere. Hos novit, et praeit vocans In tuta quemque pascua, Victumque praebet: audiunt Sequuntur, et vivunt oves. Quam sentit errantem jugis, Hanc nocte quaerit ac die; Et gaudet inventam suo Portans ovili reddere. Arcet frementes bestias, Lupi retundit impetus, Dolosque fallit, vel mori Caro paratus pro grege. Offert frequentem victimam Cum plebe Pastor innocens, Secumque devotum gregem Pius Sacerdos immolat. Supreme Christe Pontifex, Jugis tibi sit gloria Cum Patre, cumque Spiritu, In sempiterna secula. DOCTORUM. AD PRIMAS VESPERAS. O qui perpetuus nos monitor doces, Vox aeterna Patris, Christe, vicarios Doctores, patrias cum remeas domos, Nobis quam bene suppetis! Hi semper vigilant, ne quid adulterum Corrumpat fidei virgineum decus: Laedi vel leviter non patitur fides, His custodibus integra. Infames abolent relliquias Deum: Errores abigunt, crimina dedocent; Christo restituunt, quos male credulos Mendax hiserat haeresis. Patrum canitiem, tot venerabiles Rugas objiciunt, unde nitet fides: Quae sunt prisca, docent; quae nova, subruunt. Servant depositum Dei. Sit suprema tibi gloria, Veritas, Quae per scripta Patrum, quando foris sonas, Mentes interius muta doces, simul Et te cordibus inseris. AD OFFICIUM NOCT. Jam nunc, quae numeras tot tibi vindices. Effer sidereum, Relligio, caput; Quot sunt mota tibi praelia, nobiles Tot nectis tibi laureas. Cum per mille neces impietas furit, Opponis valido pectore Martyres; Cum per mille dolos decipit haeresis, Doctores tibi suscitas. Quando sparsa lues undique criminum, Hi gliscens vitium protinus amputant: Quando plurima nox mentibus incubat, Hi plenum revehunt diem. Firmant instabiles, et dubios regunt: Monstrant tuta procul littora naufragis: Nobis, qui vehimur caeca per aequora, Lucent perpetuae faces. Quae dixere tuis consona sensibus, Nostris illa, Deus, cordibus imprimas: Quos terris colimus, quos sequimur duces, Fac nos moribus assequi. Sit suprema tibi gloria, Veritas, Quae per scripta Patrum, quando foris sonas, Nullo vocis egens corda doces sono, Et te mentibus inseris. AD LAUDES. Vos succensa Deo splendida lumina, Vos sal, nos homines quo sapimus Deum; Aevum, puri animo, moribus integri, Quo condimur in alterum. Per vos Relligio, tutaque Veritas Per vos virgineis fulget honoribus: Per vos Christus amat pandere divites Thesauros sapientiae. Vestris unda fluit pura canalibus; Christi floret ager; munda nitet seges: Lac aptum pueris, et solidum viris Cauti sufficitis cibum. Hi sunt, summe Deus, qui tibi militant; Hi sunt, qui stabiles aedificant domos: Una docta cohors arma tenet manu, Muros construit altera. Vicistis stygias vos quibus haereses, Haec nos accipimus tela superstites: His pugnamus adhuc, nec dubio exitu; His armis quoque vincimus. Sit suprema tibi gloria, Veritas, Quae per scripta Patrum, quando foris sonas, Nullo vocis egens corda doces sono, Et te mentibus inseris. PRESBYTERORUM. AD PRIMAS ET SECUNDAS VESPERAS. Quantis micas honoribus, Coelo Sacerdos addite, Cum, praemiorum prodigus, Totum tibi dat se Deus! Partis labore plurimo Quot clarus es virtutibus, Tot fulgurantem gloria Ornant coronae verticem. Quos parturisti Numini, Te filii nunc ambiunt; Tuoque laetis cantibus Certant triumpho plaudere. Christus tuum fit praemium, Quem consecrasti victimam: Dehinc aperto Numine Te pascet esca Coelitum. Adhuc sacerdos, hostiam Gratam Deo, nos devove; Undisque mersos naufragis, Duc ad salutis littora. Jesu, Sacerdotum decus, Jugis tibi sit gloria, Cum Patre, cumque Spiritu, In sempiterna secula. AD OFFICIUM NOCT. Jam satis fluxit cruor hostiarum, Pristinae cessent holocausta legis: Christe, quos formas, meliora libant Sacra ministri. Elicit flammas Elias ab alto, Mysta nunc major jubet, et potenti Obsequens verbo Deus adstat aris, Hostia factus, Pingue libamen, novus et Sacerdos, Orbe jam toto Deus immolatur: Se manu nostra litat incruento Funere Christus. Tale nil priscis Patribus tributum, Angelis nusquam data par potestas: Se manu nostra Deus ipse cunctis Praebet in escam. Christe, fac semper tua sacra puro Corde tractemus, manibusque puris; Caritas aptos tua nos tremendis Applicet aris. Luminis splendor, Patris una proles, Christe, te pronus veneretur orbis, Qui sacerdotes per Amoris almi Flamen inungis. AD LAUDES. O Sacerdotum veneranda jura! Ceu vices Christi teneant, salutis Arbitri, claudunt, reserantque nobis Atria coeli. Omne pendentes scelus in statera Cum reum solvunt, Deus ipse solvit; Cum ligant sontem, Deus ipse sontis Vincula nectit. Quam manus morbis adhibent peritas! Cum secant, semper pia dextra caedit; Cum fovent, semper pia lenit ungens Vulnera dextra. Verba dum promunt, populos fidelis Excipit vocem, cupidus doceri; Nempe divinae sacra verba legis Mente recondunt. Irruens prompti cohibere fulmen, Stant ab adverso, Dominumque placant, Vindices in nos quoties ab alto Depluit iras. Dum Sacerdotes tua sacra tractant, Christe, fac sacris quibus applicasti, Consonent mores, populique fiat Forma Sacerdos. Luminis splendor, Patris una proles, Christe, te pronus veneretur orbis, Qui Sacerdotes per Amoris almi Flamen inungis. ABBATUM, MONACHORUM, ET ANACHORETARUM. AD PRIMAS VESPERAS. Felices nemorum pangimus incolas, Certo consilio quos Deus abdidit, Ne contagio secli Mores laederet integros. Ut te possideant, quem sitiunt Deum, Urbes, regna, suos, se quoque deserunt: Totus viluit orbis, Dum coelestia cogitant. Nudi, prompti, alacres, liberi ab omnibus, Ad luctam pugiles ocius advolant; Ut vastum mare tranent, Prudentes onus exuunt. Aeternas ut opes, certaque gaudia Securi rapiant, omnia ludicra Sano pectore temnunt, Confisi melioribus. Illis summa fuit gloria, despici; Illis divitiae, pauperiem pati; Illis summa voluptas, Longo supplicio mori. Fac nos, summe Deus, quae patimur mala In poenam scelerum ferre libentius; Et tellure relicta, Immortalia quaerere. Aeternus sit honos ingenito Patri; Sit par unigenae gloria Filio: Sacri nexus amoris, Laus compar tibi, Spiritus. AD LAUDES. Pro Coenobita. O pulchras acies, castraque fortia, Quae spes, una fides, unus amor regit! Omnes lege sub una, Uno sub duce militant. Heu! quantis rapiunt astra laboribus! Pusant perpetuis questibus aethera, Per jejunia longa Vires corporis atterunt. Abbatum, etc. Votis unanimes, vi quoque fletuum Instant, et socias ingeminant preces Et concordibus armis Vim coelo simul inferunt. Haec vis grata Deo: sic amat optimus Vinci per lacrymas, per gemitus, Pater: Sic duris reseratur Coelum conditionibus. Fervent quando die cuncta tumultibus, Altum turba silet: cetera dum tacent, Hi per cantica rumpunt Noctis longa silentia. Exercet vigiles continuus labor; Incumbunt operi non resides manus; Tellus culta colonis Victum suppeditat suis. Quin regina sui mens quoque subditur, Rectorisque studet nutibus obsequi: Nil servat sibi juris, Capto liberior jugo. Aeternus sit honos ingenito Patri: Sit par unigenae gloria Filio: Sacri nexus amoris, Laus compar tibi, Spiritus. Pro Anachoreta. Quid tu, relictis urbibus, Mortalium consortia Timens fugis? quid tu vides, Solusque tecum cogitas? Mentis volatu libero, Percurris aeternas domos; Et quae negas mortalibus, Transfers Deo commercia. Praesens choris coelestibus, Sacro quietus otio, Totus tuendo Numini, Totus colendo tu vacas. Quam pura, qui te diligunt, O Christe, libant gaudia! Te propter antris abditos Sinu recondis in tuo. Aeterna laus et gloria Uni sit et trino Deo, Terrena qui calcantibus Se prodigus dat praemium. JUSTORUM. AD PRIMAS ET SECUNDAS VESPERAS. Summi pusillus grex Patris, Timore mentem solvite: Sui paternus vos amor Vult esse regni compotes. En regnat inter Coelites, Qui vixit olim seculo Ignotus, exosus sibi, Qui pauper, et sciens pati. Angusta poenitentiae Ingressus, et viam crucis, Per dura Christum praelia, Per damna non timet sequi. Carnem terit jejuniis; Linguam domat silentio: In pauperum, parcus sibi, Abscondit et spargit sinu. Sapore verbi pascitur; Totoque legem pectore Scrutatus, orat pervigil: Mens celsa versatur polo. Hac surgit ad coelum via: Et nos eadem da, Pater, Da, Nate, da cum Spiritu, Ad te venire semita. AD OFFICIUM NOCT. Non parta solo sanguine Ornat beatos purpura: Sunt incruenta, quae suos Habent triumphos, praelia. Non iste flammas, non cruces; Non sensit uncos pectines: Crudelis et durus sibi Se morte lenta conficit. Si lictor illi defuit, Si vincla, fustes, ungulae; Parata pro Christo mori Hoc supplet omne caritas. Corpus subegit castitas, Et liberam mentem fides: Amor supernis ignibus Totam litavit hostiam. Venis apertis omnibus Qui vellet ultro erumpere, Fraudatus optata via, It fusus in fletum cruor. Da, Christe, sic nos vivere, Discamus ut semper mori: Da, post brevis vitae dies, Vitae perennis gaudia. Fons sanctitatis, O Deus Aeterna Justorum quies, Honor tibi, laus, gloria, Nunc et per omne seculum. AD LAUDES. Qui te, Deus, sub intimo Amans recepit pectore, Non ille terras amplius Suspirat, oblitus sui. Quid ergo gaudes nectere Tristes moras amantibus? Terris retardas exules Cives polo quos destinas. Hinc fervet in dies amor; In vota toti diffluunt; Ad astra festinantibus Fit poena vita longior. Vix iste tardi corporis Pondus molestum sustinet; Prae mortis occupat diem, Ardens Deo se jungere. Fons sanctitatis, O Deus Aeterna Justorum quies, Honor tibi, laus, gloria, Nunc et per omne seculum. VIRGINUM. AD PRIMAS VESPERAS. Pro Martyre. O vos cum citharis dulce sonantibus, Coetus Angelici, dicite Virginem; Nunc aptate tubas, sumite tympana, Christi dicite Martyrem. Vestris illa fuit debita coetibus, Quae mortalis adhuc, nobilis aemula, Ut vos exprimeret, dedidicit genus, Virgo corporis immemor. Quid non cogis amor? Fortiter ambiit Sponso virgineum fundere sanguinem: Obliti meminit tunc bene corporis, Praeclarae sitiens necis. Sic qua parte minor, vos supereminet, Immortale genus, quae potuit mori, Et per damna sui corporis, integram Testari Domino fidem. Patri maxima laus, maxima Filio, Amborumque sacro gloria Flamini, Cujus praesidio praelia sustinent, Spreto funere, Virgines. Pro non Martyre. Vos O virginei cum citharis chori, Agni deliciae, pars gregis optima, Sponsum virgineo progenitum sinu Puris tollite laudibus. Haec est sacra dies, obvia qua suo Cum plena rutilans lampade jungitur Sponso, stansque throno proxima concinit Virgo cantica Virgini. Solo digna Deo conjuge, respuit Mortales thalamos: ut semel obligat Sese fida suo, quem bene deperit, Ultro se Deus obligat. Purum ne maculent pectus imagines, In se tota sui corporis immemor Mens sese recipit; nil oculi vident, Surdis nil sonat auribus. Aegro vix sua sunt pabula corpori, Ardet mille modis ante diem mori: Quidquid mors rapiet, jam sibi praeripit; Unus fit Deus omnia. Fac, o Christe, tuae Virginis aemulos, Hac nos ire tibi qua graditur via: Qui gens sancta sumus, moribus integris Fac soli tibi vivere. Da te, summe Pater, tollere laudibus Da te, Christe, sequi, laurea Virginum: Fac incensa tuis, Spiritus, ardeant Flammis frigida pectora. AD OFFICIUM NOCT. Pro Martyre. Virginum robur, Deus, atque custos: Sexus imbellis, medios per enses, Dum faves, quas non superat virili Pectore mortes! Pro tuis aris animosa Virgo Molle dat poenis lacerare corpus: Non suos sentit, memor o! tuorum, Christe, dolorum. Non graves plagae, validi nec ictus Integram possunt violare mentem: Quin sacri crescit magis obstinatus Ardor amoris. Sponsa dilecto placitura Sponso, Despicit ruptum laniata corpus: Est suus truncis honor et venustas Est sua membris. Omnis a recto fluit ille splendor: Christe, sic olim cruce tensus alta, Obsequens Patri, laceros placebas Horridus artus. Summa laus Patri, genitoque Verbo; Et tibi compar, utriusque Nexus: Fac tibi semper placeamus uni Moribus aequis. Pro non Martyre. Coelestis aula panditur: En sponsus; omnes obviae Exite Sponso Virgini, Exite, sponsae Virgines. Haec nuptialis est dies, Quae, longa post suspiria, Dat omnibus, dat singulis Jam plenius frui Deo. Quae casta vobis gaudia, Quos afflet ignes, dicite: Ab ore cujus purior Torrens voluptas effluit? Hunc propter unum viluit Superba regum purpura: Dotata quae sponso Deo, Quid Virgo terris ambiat? O virginales nuptiae, Per quas caro fit spiritus! O dulce vinclum, jungitur Quo mens Deo, menti Deus! Sit laus Patri, laus Filio Sit par tibi laus, Spiritus, Divina qui perennibus Firmas sigillis foedera. AD LAUDES. Pro Martyre. Quid sacram, Virgo, generosa Martyr, Ambiunt frontem duplices coronae? Nempe non unum gemino reportas Hoste triumphum. Mollior fregit neque te voluptas; Impotens flexit neque te tyrannus: Tu graves poenas, pariterque blandos Vincis amores. Liliis Sponsus recubat, rosisque: Tu, tuo semper bene fida Sponso, Et rosas martyr, simul et dedisti Lilia virgo. Summa laus Patri, genitoque Verbo; Et tibi compar, utriusque Nexus: Fac tibi semper placeamus uni Moribus aequis. Pro non Martyre. Non vana dilectum gregem Pavere mundi gaudia, Nec pura fallax pectora Imago lusit seculi. Sed haec tuarum propria Sunt, Christe, sponsarum bona, Te semper, et tecum tuis In te potiri gaudiis. Castis vicissim tu tibi In cordibus thorum struis: Interque flammas intimo Amans quiescis in sinu. Hic unus est sponsis amor, Unusque tecum spiritus; Beasque sponsus singulas, In teque transformas, Deus. Te deprecamur supplices, Nostris ut addas sensibus, Nescire prorsus omnia Corruptionis vulnera. Sit laus Patri, laus Filio: Sit par tibi laus, Spiritus, Divina qui perennibus Firmas sigillis foedera. AD SECUNDAS VESPERAS. Pro non Martyre. O virgo, pectus cui sacrum, Amoris expers improbi, Intus suis ardoribus Sanctus perussit Spiritus! Non te voluptas dulcibus Fallax venenis molliit, Solas amantem persequi Coelestis Agni nuptias. Sic ille natus Virgine Suo decore ceperat, Ut ejus ardens ignibus Mundana cuncta temneres. Beata cui nunc, Coelitum Inter canentium choros, Coelo licet perennibus Sponsi potiri gaudiis. Aeterne sponse Virginum, Jesu, tibi sit gloria Cum Patre, cumque Spiritu, In sempiterna secula. SANCTARUM MULIERUM. AD PRIMAS VESPERAS. Ad nuptias Agni Pater Matres et innuptas vocat: O te beatam, cui thorus Interque sponsas sors datur! Lex nuptiarum caritas; Dos magna, paupertas, tibi, Calcare fallaces opes, Caduca corde spernere. Te multus oblectat labor, Fusaeque jejunam preces: Te poenitentem lacrymae, Te cura pauperum juvat. Quacumque confixam sibi, Per probra sponsam, per cruces Trahit Magister; et sequi Despecta gaudes, et pati. Beata quae sponso Deo Castis adhaeret vinculis: Sic corpus unum possumus, Sic unus esse spiritus. Hoc praestet almo cum Patre, Natoque nobis Spiritus, Qui trinus ac unus Deus Regnat per omne seculum. AD OFFICIUM NOCT. Adeste, sanctae Conjuges; En illa fortis Femina, Ornata quae virtutibus Inter triumphat Coelites. Blandos ut hostes vinceret, Hanc fortitudo vestiit: Ut prosit intuentibus, Coelestis ornavit decor. Non vana pompa seculi Sensus fefellit, nec malis Gliscens voluptas artibus Virile pectus molliit. Non illa luxu vestium, Non crine torto splenduit: Cultu nitens sed simplice, Puris placebat moribus. Se sub serenis vultibus Austera virtus occulit: Timet videri, ne suum, Dum prodit, amittat decus. Pascenda coelesti cibo, Sacris studebat litteris; Templo frequens, sed sedula Redibat ad curam domus. Agni vocans ad nuptias, Tibi, Pater, sit gloria: Sit aequa Nato, nec minor Laus utriusque Flamini. AD LAUDES. Ardet Deo quae Femina, Latere frustra cogitat: Quot indigos haec sublevat, Tot proditur praeconibus. Prodesse quaerit omnibus, Curis honestis anxia; Patrona custos virginum, Secunda mater orphanis. Pannis latentem vilibus Christum fovebat hospitem: Quas dura subtraxit sibi, Opes refundit prodiga. Pacem domi, pacem foris Alto colit silentio; Lites amat componere, Ut una mens sit omnibus. Aeterne tu Verbi Pater, Aeterne Fili par Patri, Et par utrique Spiritus, Tibi, Deus, sit gloria. AD SECUNDAS VESPERAS. O jam beata, quae suo Tandem soluta corpore, Vinclis perennioribus Uni Deo conjungitur! Per quos gradus coelum petit, Hac ire vos omnes docet, Junctae jugali vinculo, Et vos solutae Conjuges. Insignis et nos Feminae Sequi decet vestigia, Magnum vel ipsis quae fuit Virtutis exemplum viris. Queis arsit illa, fac, Deus, Flagremus et nos ignibus; Eoque, quo te vis coli, Amore fac mens te colat. Aeterne tu Verbi Pater, Aeterne Fili par Patri, Et par utrique Spiritus, Tibi, Deus, sit gloria. IN OFFICIO DEDICATIONIS ECCLESIAE. AD OFFICIUM NOCT. Patris aeterni Soboles coaeva, Dum tuae sacros pia plebs honores Aedis instaurat, Deus alme, nostris Annue votis. Hic sacri fontis latices ab ortu Inditi purgant maculam reatus: Hic et infusum nova membra Christo Chrisma coaptat. Hic sua pascit populos fideles Carne, qui mundi scelus omne tollit Agnus, et fusi pretium cruoris Ipse propinat. Hic salus aegris animis paratur: Hic reos judex facilis relaxat, Atque lethalem rediviva pellit Gratia culpam. Cujus in coelo thronus est perennis, Incolit parvam Deus altus aedem: Hic adorator sibi quisque sedem Praeparat astris. Nullus hanc turbo quatit, irruentis Nulla vis nimbi, rapidive fluctus: Cedit hanc contra furor inferorum Irritus omnis. Laus Deo, virtus, honor, et potestas Una sit Patri, parilique Proli: Par sit amborum tibi nexus omni, Spiritus, aevo. AD LAUDES. Urbs beata, vera pacis Visio, Jerusalem, Quanta surgit! celsa saxis Conditur viventibus: Quae polivit, haec coaptat Sedibus suis Deus. Singulis ex margaritis Singulae portae nitent: Murus omnis fulget auro, Fulget unionibus: Angularis petra Christus Fundat urbis moenia. Ejus est sol caesus Agnus, Ejus est templum Deus: Aemulantes hic beati Puriores Spiritus, Laude jugi Numen unum Terque Sanctum concinunt. Hinc et inde sunt aperta Civitatis ostia: Quisquis ambit huc venire, Inserique moenibus, Ante duris hic probari Debuit laboribus. Sit perennis laus Parenti; Sit perennis Filio: Laus tibi, qui nectis ambos, Sit perennis, Spiritus, Chrisma cujus nos inungens Viva templa consecrat. AD PRIMAS ET SECUNDAS VESPERAS. Ecce sedes hic Tonantis, Ecce coeli janua: Hic sacerdos, ara, templum, Hic Deus fit hostia; Incruenta morte jugis Hic amor litat Deum. Qualis ara, quanta sedes Ipsius capax Dei! Quem nec universa terra, Omne nec coelum capit, Orbe parvo se coarctans, Hic latere sustinet. Quam libenter hic pudicis Inserit se cordibus! Hic amantis tota Christi Exerit se caritas: Hic Pater caros sedere Gestit inter filios. Hinc facesse quem profana Polluit contagio, Neu sacrum transire limen Inquinatus audeas: Ultor adstat cum flagellis Puniens sontes Deus. Sit perennis laus Parenti; Sit perennis Filio: Laus tibi, qui nectis ambos, Sit perennis, Spiritus, Chrisma cujus nos inungens Viva templa consecrat. DOXOLOGIAE. Deo Patri sit gloria, Ejusque soli Filio, Sancto simul cum Spiritu, Nunc et per omne seculum. IN NATIVITATE DOMINI. Qui natus es de Virgine, Jesu, tibi sit gloria Cum Patre, cumque Spiritu, In sempiterna secula. IN EPIPHANIA DOMINI. Qui te revelas Gentibus, Jesu, tibi sit gloria Cum Patre, cumque Spiritu, In sempiterna secula. IN OCTAVA EPIPHANIAE. Mundi scelus qui diluis, Jesu, tibi sit gloria Cum Patre, cumque Spiritu, In sempiterna secula. IN TEMPORE PASCHALI. Da, Christe, nos tecum mori; Tecum simul da surgere: Terrena da contemnere; Amare da coelestia. Sit laus Patri; laus Filio, Qui nos, triumphata nece, Ad astra secum dux vocat: Compar tibi laus, Spiritus. IN ASCENSIONE DOMINI. Da, Christe, nos tecum mori; Tecum simul da surgere: Terrena da contemnere; Amare da coelestia. Qui victor ad coelum redis, Jesu, tibi sit gloria Cum Patre, cumque Spiritu, In sempiterna secula. IN OCTAVA ASCENSIONIS. Da, Christe, nos tecum mori; Tecum simul da surgere: Terrena da contemnere; Amare da coelestia. Venture Judex seculi, Jesu, tibi sit gloria Cum Patre, cumque Spiritu, In sempiterna secula. POST OCTAVAM ASCENSIONIS. Da, Christe, nos tecum mori; Tecum simul da surgere: Terrena da contemnere; Amare da coelestia. Qui Patris ad dextram sedes, Jesu, tibi sit gloria Cum Patre, cumque Spiritu, In sempiterna secula. Sit laus Patri; laus Filio: Par sit tibi laus, Spiritus, Afflante quo mentes sacris Lucent et ardent ignibus. IN ANNUNCIATIONE DOMINI. Mundo redemptor qui venis, Fili, tibi laus maxima Cum Patre: nec tibi minor Laus, utriusque Spiritus. IN FESTO CORPORIS CHRISTI. Qui carne nos pascis tua, Sit laus tibi, Pastor bone, Cum Patre, cumque Spiritu, In sempiterna secula. IN TRANSFIGURATIONE DOMINI. Qui, nube rupta, te palam Natum vocavit, laus Patri; Tibique Nato; nec minor Laus utriusque Flamini. IN SUSCEPTIONE SANCTAE CRUCIS. Qui per crucem nos liberas, Fili, tibi laus maxima Cum Patre: nec tibi minor Laus, utriusque Spiritus. IN APOSTOLIS. Uni sit et trino Deo Suprema laus, summum decus, De nocte qui nos ad suae Lumen vocavit gloriae. IN EVANGELISTIS. Fons sanctitatis, o Deus, Aeterna Sanctorum quies, Te laudet omnis spiritus, Nunc et per omne seculum. IN UNO MARTYRE. Fortem coronans militem, Jesu, tibi sit gloria Cum Patre, cumque Spiritu, In sempiterna secula. IN PLURIBUS MARTYRIBUS. Sit laus Patri, laus Filio; Par sit tibi laus, Spiritus, Qui praeliantes roboras, Palmisque donas Martyrum. IN PONTIFICIBUS. Supreme Christe Pontifex, Jugis tibi sit gloria, Cum Patre, cumque Spiritu, In sempiterna secula. IN DOCTORIBUS. Qui vera lux es mentium, Jesu, tibi sit gloria Cum Patre, cumque Spiritu, In sempiterna secula. IN PRESBYTERIS. Jesu, Sacerdotum decus, Jugis tibi sit gloria Cum Patre, cumque Spiritu, In sempiterna secula. IN ABBATIBUS, ETC. Aeterna laus et gloria Uni sit et trino Deo, Terrena qui calcantibus Se prodigus dat praemium. IN JUSTIS. Fons sanctitatis, o Deus, Aeterna Justorum quies, Honor tibi, laus, gloria, Nunc et per omne seculum. IN VIRGINIBUS. Aeterne Sponse Virginum, Jesu, tibi sit gloria Cum Patre, cumque Spiritu, In sempiterna secula. IN SANCTIS MULIERIBUS. Agni vocans ad nuptias, Tibi, Pater, sit gloria: Sit aequa Nato, nec minor Laus utriusque Flamini. IN OFFICIO DEDIC. ECCLESIAE. Sit laus Patri, laus Filio; Par sit tibi laus, Spiritus, Divina cujus unctio Nos templa Christo consecrat.
|
  |
