  Coelestis Sapientia. Hor. Qualem in profundi gurgitibus maris UndÆque, ventique, et scopuli graves Nautam lacessunt, et trisulca QuÆ volitat per inane flamma, Quum nulla amicis dat pharon ignibus Fortuna; dum Nox signa per horridas Diffundat auras, et benign Luna face imminuat tenebras: Sic prima cÆcam gens hominum tulit Ignara vitam: regna nec ElysÎ Novere nec valles opacas TartareÆ timuere sedis; Coelestis aulÆ; culpa piaculis Vacavit, Eleique luci FatidicÆ siluere frondes: Donec reclus cÆlicolÛm domo, Jussu parentis, dicitur huc cohors Venisse Musarum, capillos Castali redimita lauro, Sacramque qui Delum et Pataram regit, CyrrhÆque turres: increpuit lyram Thalia, divinoque canta Tristia personuere regna; Quo bruta tellus, quo volucres vagÆ, et Dura improbarum pectora tigridum, Regesque, bellanterque turmÆ Insolit tacuere curÂ. Informe primÙm vox cecinit Chaos, Terrasque natas, IÄpeti et genus Infame, PhlegrÆamque pugnam, Et triplici data jura mundo: Virtusque, legesque, et ratio boni, OrÆque Cocyti dolentis, Et placidÆ loca amoena Leuces. O, quÆ coruscam concutis Ægida, Frangens tyrannorum arma minacium, Regina Pallas, dona nobis CÆlicolÛm inviolata serva, Quam misit Æterni arbiter Ætheris Terras in omnes, ut SapientiÆ Accensa duraret per Ævum Stella, nec in tenebras abiret! Te novit Argos, cultaque divitis Sedes Corinthi; Cecropias modÒ Turres et Ilissi colebas Pascua, floriferosque saltus; Nunc Martialis mÆnia Romuli, Et regna Tuscis subdita montibus; Nunc arva terrarum remota, et Æquorei scopulos Britanni. Gaudesque primis nubila gentibus Obducta, nulli pervia astro, Et Stygi graviora nocte Rupisse. FrustrÀ dissociabile Objecit atrox Oceani fretum Neptunus, insanique rauco Turbine confremuere fluctus: Vicit furentes, te duce, navita Ventosque, et undas, clanstraque saxea Perrupit, extremumque mundi Impavidus penetravit axem. |
|
