  "Ho bela knabino, mi multe deziras Lerni de vi kien vi iras." "Por melki" respondis la juna fra?lino, La bela kaj dol?a kaj lerta knabino. La Sinjoro diris—"Ho, donos al mi Tre grandan plezuron iri kun vi!" Tiam ?i diris, "Ho jes, se vi volas, Permeson al vi kuniri mi donas." "?u grandan ri?a?on posedas do vi?" De tiu knabino demandis nun li. "Jen estas la sola ri?a?o la mia, Nur la viza?o," respond' estis sia. "Do nepre mi ne edzi?os kun vi." "Ho ne, certe ne," respondis ?i, "?ar tion neniam mi petis de vi." |
|
