At non formosa est, at non bene culta puella;

At, puto, non votis sÆpe petita meis.

Hanc tamen in nullos tenui male languidus usus,

Sed jacui pigro crimen onusque toro.

Nec potui cupiens, pariter cupiente puella,

Inguinis effoeti parte juvante frui.

Ilia quidem nostro subjecit ebumea collo

Brachia, Sithonia candidiora nive;

Osculaque inseruit cupidÆ lactantia linguÆ,

Lascivum femori Supposuitque femur;

Et mihi blanditias dixit, Dominumque vocavit,

Et quÆ prÆterea publica verba juvant.

Tacta tamen veluti gelid mea membra cicutÂ,

Segnia propositum destituere suum.

Truncus iners jacui, species, et inutile pondus:

Nec satis exactum est, corpus an umbra forem,

QuÆ mihi ventura est, (siquidem ventura), senectus,

Cum desit numeris ipsa juventa suis?

Ah pudet annorum! quo me juvenemque virumque,

Nec juvenem, nec me sensit arnica virum.

Sic flammas aditura pias Æterna sacerdos

Surgit, et a caro fratre verenda soror.

At nuper bis flava Chlide, ter Candida Pitho,

Ter Libas officio continuata meo.

Exigere a nobis angust nocte Corinnam,

Me memini numÉros sustinuisse uovem.

Num mea Thessalico languent tlevota veneno Co

rpora? num misero carmen et herba nocent?

Sagave Punice defixit nomina cerÂ,

Et medium tenues in jecur egit acus?

Carmine lÆsa Ceres sterÜem vanescit in herbam:

Deficiunt lÆsÆ carmine fontis aquÆ:

Ilicibus glandes, cantataque vitibus uva

Decidit; et nullo poma movente fluunt.

Quid vetat et nervos magicas torpere per arteg

Forsitan impatiens sit latus inde meum.

Hue pudor accessit: facti pudor ipse nocebat

Ille fuit vitii causa secunda mei.

At qualem vidi tantum tetigique puellam,

Sic etiam tunic tangitur ipsa sua.

Illius ad tactum Pylius juvenescere possit,

Tithonusque annis fortior esse suis.

HÆc mihi contigerat; scd vir non contigit illi.

Quas nunc concipiam per nova vota preces?

Credo etiam magnos, quo sum tam turpiter usus,

Muneris oblati pcenituisse Deos.

Optabam certe recipi; sum nempe receptus:

Oscula ferre; tuii: proximus esse; fui.

Quo mihi fortunÆ tantum? quo rÉgna sine usu?

Quid, nisi possedi dives avarus opes?

Sic aret mediis taciti vulgator in undis;

Pomaque, quÆ nullo tempore tangat, habet.

A tener quisquam sic surgit mane puellÂ,

Protinus ut sanctos possit adirÉ Deos.

Sed non blanda, puto, non optima perdidit in me

Oscula, non omni sohcitavit ope.

Ilia graves potuit quercus, adamantaque durum,

Surdaque blanditiis saxa movere suis.

Digna movere fuit certe vivosque virosque;

Sed neque turn vixi, nec vir, ut ante, fui.

Quid juvet, ad surdas si cantet Phemius aures?

Quid miserum Thamyran picta tabeba juvet?

At quÆ non tacit formavi gaudia mente!

Quos ego non finxi disposuique modos!

Nostra tamen jacuere, velut prÆmortua, membra

Turpiter, hestern languidiora rosÂ.

QuÆ nunc ecce rigent intempestiva, valentque;

Nunc opus exposcunt, mihtiamque suam.

Quin istic pudibunda jaces, pars pessima nostri?

Sic sum polhcitis captus et ante tuis.

Tu dominam falbs; per te deprensus inermis

Tristia cum magno damna pudore tub.

Hanc etiam non est mea dedignata puella

Molbter admot sobcitare manu.

Sed postquam nullas consurgere posse per artes,

Immemoremque sui procubuisse videt;

Quid me ludis? ait; quis te, male sane, jubebat

Invxtum nostro ponere membra toro?

Aut te trajectis ÆÆa venefica lanis

Devovet, aut abo lassus amore venis.

Nec mora; desiluit tunic velata recinctÂ:

Et decuit nudos proripuisse pedes.

Neve suÆ possent intactam scire ministrae,

Dedecus hoc sumt dissimulavit aquÂ.