PROSAE E MISSALI PARISIENSI. |
  PROSAE
E MISSALI PARISIENSI. IN EPIPHANIA DOMINI. Ad Jesum accurrite, Corda vestra subdite Regi novo gentium. Stella Christum praedicat, Intus fides indicat Redemptorem omnium. Huc afferte munera Voluntate libera, Sed munera cordium, Haec erit gratissima Salvatori victima, Mentis sacrificium. Aurum offert caritas, Et myrrham austeritas, Et thus desiderium. Auro rex agnoscitur, Homo myrrha, colitur Thure Deus gentium. Judaea, gaudentibus Non invide gentibus Retectum mysterium. Post custodes ovium Se Magi fidelium Jungunt in consortium. Qui Judaeos advocat Christus, gentes convocat In unum tugurium. Bethleem fit hodie Totius Ecclesiae Nascentis exordium. Regnet Christus cordibus, Et victis rebellibus Proferat imperium. IN PRAESENTATIONE DOMINI. Ave plena gratia, Cujus inter brachia Se litat Deo Deus. Fac me templum visere Tibi fas occurrere, Amor, O Jesu, meus. Est in templo Dominus, Angeli stant cominus; Nil in coelis amplius. Habet Deus hominem, Et parentem Virginem, Coelo templum ditius. Spirant sacra gaudium; Mane sacrificium Plausus inter redditur. Vespertinum fletibus, Et amaris questibus In cruce miscebitur. Haec jam est oblatio Cujus omnes pretio Deo restituimur. Jam non nobis dediti, Tibi, Deus, subditi, Vivimus et morimur. Nunc dimitte famulos: Nil tenet hic oculos; Da te palam cernere. Si jubes hic vivere, Da cum Jesu crescere, Da per hunc resurgere. IN DIE SANCTO PASCHAE. Victimae Paschali Laudes immolent Christiani: Agnus redemit oves; Christus innocens Patri reconciliavit peccatores. Mors et vita duello conflixere mirando: dux vitae mortuus, regnat vivus. Dic nobis, Maria, Quid vidisti in via? Sepulchrum Christi viventis, Et gloriam vidi resurgentis. Angelicos testes, Sudarium, et vestes. Surrexit Christus, spes mea; praecedit vos in Galilaeam. Scimus Christum surrexisse a mortuis vere: Tu nobis victor Rex miserere. IN ASCENSIONE DOMINI. Solemnis haec festivitas Novum instaurat gaudium, Qua perennis felicitas Proponitur in praemium. Christus scandens in aethera Mortis fregit potentiam; Sedens Patris in dextera Jugem parat laetitiam. Dies per multos saepius Suis vivus apparuit; Et comitum cor durius Mitis magister arguit. Suos per gentes imperat Ferre salutis nuntium, Sed non prius quam afferat Dei virtus auxilium. Discipulis mirantibus Coelo triumphans redditur, Et subductus aspectibus Nube clara suscipitur. Qui penetravit inferas Domos Redemptor pacifer, Se fert in sedes superas Mundi supremus arbiter. Ab ascendente ducitur Regnatura captivitas: Palma victis asseritur, Mortuis immortalitas. Ut ascendit sic veniet Sedens in nubis solio; Poena malos afficiet Judex bonosque praemio. Patri monstrat assidue Quam dura tulit vulnera: Et sic pacis perpetuae Nobis exorat foedera. Nunc animis accipite Paratum coelo praemium, Ut membrorum cum capite Arctius sit consortium. Quos hic orphanos deseris, Jesu, respice coelitus; Mitte nobis e superis Promissa dona Spiritus. Tibi devotis mentibus Per te lucescat veritas, Per te succensis cordibus Divina flagret caritas. IN DIE SANCTO PENTECOSTES[7]. Veni Sancte Spiritus, Et emitte coelitus Lucis tuae radium. Veni Pater pauperum, Veni dator munerum, Veni lumen cordium. Consolator optime, Dulcis hospes animae, Dulce refrigerium. In labore requies, In aestu temperies, In fletu solatium. O lux beatissima, Reple cordis intima Tuorum fidelium. Sine tuo numine, Nihil est in homine, Nihil est innoxium. Lava quod est sordidum, Riga quod est aridum, Sana quod est saucium. Flecte quod est rigidum, Fove quod est frigidum, Rege quod est devium. Da tuis fidelibus In te confidentibus Sacrum septenarium. Da virtutis meritum, Da salutis exitum, Da perenne gaudium. IN FESTO S. SACRAMENTI[8]. Lauda Sion Salvatorem, Lauda ducem et pastorem In hymnis et canticis, Quantum potes tantum aude Quia major omni laude, Nec laudare sufficis. Laudis thema specialis, Panis vivus et vitalis Hodie proponitur. Quem in sacrae mensa coenae Turbae fratrum duodenae Datum non ambigitur. Sit laus plena, sit sonora, Sit jucunda, sit decora Mentis jubilatio. Dies enim solemnis agitur, In qua mensae prima recolitur Hujus institutio. In hac mensa novi regis Novum Pascha novae legis Phase vetus terminat. Vetustatem novitas, Umbram fugat veritas, Noctem lux eliminat. Quod in coena Christus gessit, Faciendum hoc expressit In sui memoriam. Docti sacris institutis, Panem, vinum, in salutis Consecramus hostiam. Dogma datur Christianis, Quod in carnem transit panis, Et vinum in sanguinem. Quod non capis, quod non vides, Animosa firmat fides, Praeter rerum ordinem. Sub diversis speciebus, Signis tantum, et non rebus, Latent res eximiae: Caro cibus, sanguis potus; Manet tamen Christus totus Sub utraque specie. A sumente non concisus, Non confractus, non divisus, Integer accipitur. Sumit unus, sumunt mille; Quantum isti tantum ille, Nec sumptus consumitur. Sumunt boni sumunt mali, Sorte tamen inaequali Vitae vel interitus. Mors est malis, vita bonis; Vide paris sumptionis Quam sit dispar exitus. Fracto demum sacramento, Ne vacilles, sed memento Tantum esse sub fragmento Quantum toto tegitur. Nulla rei fit scissura; Signi tantum fit fractura, Quae nec status, nec statura Signati minuitur. Ecce panis angelorum, Factus cibus viatorum, Vere panis filiorum, Non mittendus canibus. In figuris praesignatur, Cum Isaac immolatur: Agnus Paschae deputatur, Datur manna patribus. Bone pastor, panis vere, Jesu, nostri miserere; Tu nos pasce, nos tuere, Tu nos bona fac videre In terra viventium. Tu, qui cuncta scis et vales, Qui nos pascis hic mortales, Tuos ibi commensales, Cohaeredes et sodales Fac sanctorum civium. IN ANNUNCIATIONE DOMINI. Humani generis Cessent suspiria; Beata miseris Affert hic nuntia Dies mortalibus. Unius scelere Cuncti cecidimus; Lapsos erigere Venit Altissimus De coeli sedibus. Delectae Virgini Quae Deum pariat, Angelus Domini Salutis nuntiat Nostrae mysterium. O beatissima Prae mulieribus, Virgo castissima, Deum visceribus Suscipe filium. Virtute Spiritus In sinu Virginis, Innocens penitus A labe criminis Caro compingitur. Per hanc infantibus Lactescit teneris Ille qui mentibus Panis a superis In coelis editur. Quod sine tempore De Patre nascitur, Mortali corpore Verbum induitur, Ut salvet hominem. Corpus hoc offeret In sacrificium; Servos ut liberet, Totum in pretium Effundet sanguinem. Errabam devius Exul a patria, Semitae nescius Ad vera gaudia Per quam regrediar. In mea Dominus Venit exilia, Viaeque terminus Ipse fit, et via; Tutus hac gradiar. O Veritas latens Sub velo corporis, Sed oculis patens Mundati pectoris, Tu nos illumina. Et tu pro miseris Supplica numini, Quae te dum asseris Ancillam Domini, Fis mundi domina. IN FESTO SS. DIONYSII EPISCOPI,
RUSTICI, ET ELEUTHERII
MARTYRUM. Exultet Ecclesia, Dum triumphat Gallia Patre Dionysio. Exultet uberius Felici Parisius Illustris martyrio. Dies festus agitur Quo trium recolitur Martyrum victoria: Quorum patrocinio Tota gaudet regio, Regni stat potentia. Juxta patrem positi Bellatores inclyti, Digni sunt memoria. Sed illum praecipue Recolit assidue Regalis Ecclesia. Hic a summo praesule Directus in Galliam, Non gentis incredulae Veretur insaniam. Gallorum apostolus Venerat Lutetiam, Quam tenebat subdolus Hostis velut propriam. Hic constructo Christi templo, Verbo docet et exemplo, Coruscat miraculis. Turba credit, error cedit, Fides crescit, et clarescit Nomen tanti praesulis. His auditis fit insanus Imperator inhumanus, Mittitque Sisinnium, Qui pastorem animarum, Fide, vita, signis clarum, Trahat ad supplicium. Infliguntur coeni poenae, Flagra, carcer, et catenae, Invicta sed constantia Tormenta vincit omnia: Recordatus emensorum Fortis athleta laborum, Per nova gaudens praelia Aeterna quaerit praemia. Immolati vir beatus Agni carne saginatus, Et praesenti roboratus Ad certamen numine; Quam sermone praedicavit, Mille signis quam probavit, Hanc signare festinavit, Fuso fidem sanguine. Prodit martyr conflicturus, Sub securi stat securus, Ferit lictor, Sicque victor Consummatur gladio. Administri qui sacrorum Consortes fiunt laborum, Consecrantur, Coronantur, Uno tres martyrio. Tam praeclara passio Repleat nos gaudio. IN FESTO OMNIUM SANCTORUM. Sponsa Christi quae per orbem Militas Ecclesia, Prome cantus, et sacratos Dic triumphos coelitum. Haec dies cunctis dicata, Mixta coeli gaudiis: Laeta currat, et solemni Personet melodia. Laureatum ducit agmen Juncta Mater Filio, Sola quae partu pudorem Virgo nunquam perdidit. Mox sequuntur angelorum Administri spiritus, Siderumque conditori Mille laudes concinunt. His Joannes, vate major, Praeco Christi praevius, Patriarchae cum prophetis, Accinunt dulci melo. Principes sacri senatus, Orbis almi judices, Sedibus celsis sublimes Facta pendunt omnium. Prodigi vitae cruore Purpurati martyres, Auspicati morte vitam, Pace gaudent perpeti. Turba sacra confitentum, Cum Levitis praesules, Saeculi luxu rejecto, Perfruuntur gloria. Pompa nuptialis, Agno Consecratae virgines, Liliis rosisque sponsum Aemulantur prosequi. Omnibus sors haec beata, Gloriam Deo dare, Et potentem confiteri, Terque sanctum dicere. Coelites, o vos beati, Quos Deus felicitat, Supplicum votis adeste Et favete singuli. Hausta fonte liberali Dona, terris fundite: Pace nostris in diebus Obtinete perfrui. Ut Deo cum sanctitate Serviamus subditi, Gloriae post hac futuri Quam tenetis compotes. IN MISSA DEFUNCTORUM. Dies irae, dies illa Solvet saeclum in favilla, Teste David cum Sibylla. Quantus tremor est futurus Quando judex est venturus, Cuncta stricte discussurus! Tuba mirum spargens sonum Per sepulcra regionum, Coget omnes ante thronum. Mors stupebit et natura Cum resurget creatura Judicanti responsura. Liber scriptus proferetur, In quo totum continetur, Unde mundus judicetur. Judex ergo cum sedebit, Quidquid latet apparebit, Nil inultum remanebit. Quid sum miser tunc dicturus? Quem patronum rogaturus? Cum vix justus sit securus. Rex tremendae majestatis, Qui salvandos salvas gratis, Salve me, fons pietatis. Recordare, Jesu pie, Quod sum causa tuae viae, Ne me perdas illa die. Quaerens me, sedisti lassus; Redemisti crucem passus: Tantus labor non sit cassus. Juste judex ultionis, Donum fac remissionis Ante diem rationis. Ingemisco tanquam reus, Culpa rubet vultus meus; Supplicanti parce, Deus. Peccatricem absolvisti, Et latronem exaudisti; Mihi quoque spem dedisti. Preces meae non sunt dignae, Sed tu bonus fac benigne Ne perenni cremer igne. Inter oves locum praesta; Et ab haedis me sequestra, Statuens in parte dextra. Confutatis maledictis, Flammis acribus addictis, Voca me cum benedictis. Oro supplex et acclinis, Cor contritam quasi cinis, Gere curam mei finis. Lacrymosa dies illa, Qua resurget ex favilla Judicandus homo reus, Huic ergo parce, Deus. Pie Jesu Domine, Dona eis requiem. IN DOMINICA IN PALMIS[9]. Gloria, laus, et honor tibi sit rex Christe redemptor: Cui puerile decus prompsit Hosanna pium. Israel es tu Rex, Davidis et inclyta proles: Nomine qui Domini rex benedicte venis. Gloria, &c. Coetus in excelsis te laudat coelicus omnis, Et mortalis homo, et cuncta creata simul. Gloria, &c. Plebs Hebraea tibi cum palmis obvia venit: Cum prece, voto, hymnis, adsumus ecce tibi. Gloria, &c. Hi tibi passuro solvebant munia laudis: Nos tibi regnanti pangimus ecce melos. Gloria, &c. Hi placuere tibi, placeat devotio nostra: Rex bone, rex clemens, cui bona cuncta placent. Gloria, &c. [9]Hymnus e Missali Romano. MISSA DE SEPTEM DOLORIBUS B. M. VIRGINIS. Stabat Mater dolorosa, Juxta crucem lacrymosa, Dum pendebat Filius; Cujus animam gementem, Contristantem et dolentem, Pertransivit gladius. O quam tristis et afflicta Fuit illa benedicta Mater Unigeniti, Quae moerebat et dolebat Et tremebat, cum videbat Nati poenas inclyti. Quis est homo qui non fleret, Christi matrem si videret In tanto supplicio: Quis posset non contristari Piam matrem contemplari, Dolentem cum Filio! Pro peccatis suae gentis, Vidit Jesum in tormentis, Et flagellis subditum: Vidit suum dulcem natum Morientem, desolatum, Dum emisit spiritum. Eia Mater, fons amoris, Me sentire vim doloris, Fac ut tecum lugeam Fac ut ardeat cor meum In amando Christum Deum, Ut sibi complaceam. Sancta Mater, istud agas, Crucifixi fige plagas Cordi meo valide: Tui nati vulnerati, Jam dignati pro me pati, Poenas mecum divide. Fac me vere tecum flere, Crucifixo condolere, Donec ego vixero: Juxta crucem tecum stare, Te libenter sociare In planctu desidero. Virgo virginum praeclara, Mihi jam non sis amara, Fac me tecum plangere; Fac ut portem Christi mortem, Passionis ejus sortem Et plagas recolere. Fac me plagis vulnerari, Cruce hac inebriari, Ob amorem Filii. Inflammatus et accensus Per te, Virgo, sim defensus In die judicii. Fac me cruce custodiri, Morte Christi praemuniri, Confoveri gratia. Quando corpus morietur, Fac ut animae donetur, Paradisi gloria.
|
  |
