  The Esperanto Gazette for the spread of the International Language. ABONPAGOJ ESTAS RICEVEBLAJ CE
Nepresitajn manuskriptojn la Redakcio resendos se oni aldonis postsignon. Alsendatajn artikolojn la Redakcio lau bezono korektos. No. 2. Subscription, 3s. Per Annum. DECEMBRO, 1903. PRI LA ESTONTECO."Neniu el ni estas senerara, ec la plej juna." La Redaktoro de The Esperantist deziras sendi, kiel eble plej frue, siajn koregajn dankesprimojn al sia legantaro pro la amindaj leteroj kiujn li tage ricevas. En la unua artikolo de la unua Esperantist peto antaumetigis ke oni bonvolu sendi proponojn pri la plibonigo de la plej juna el Esperantaj Jurnaloj. Sekve, multaj amikoj skribis siajn pensojn pri la afero. Por komenci je la komenco, kelkaj samideanoj kritikis la verdeceto de la kovrilo. Sed multajn leterojn ni ankau ricevis, precipe de niaj legantinoj, tute aprobante gin. Ni do kredas ke estus bedaurinde sangi gin sen unuanima konsento, tial la dua kajero ankau havas similan verdan eksterajon. Sed la gravegaj kritikoj estis pri la internajo. Kelkaj legantoj trovis ke nedividata pago estis iom malfacila por legi. Precipe en la interesa originala verko "Itala Somero" ili tion eltrovis. Kvankam nedividataj pagoj havas pli belan vidigon, ni ne daurigos ilin en la estonteco, kaj ni dankas la amikojn kiuj montris la malbonajon. Adepta Esperantisto kredis ke la modelo estis tro alta; ke la dua Gazeto ne povus esti tiel interesa kiel la unua, k.t.p. Vere tio ci estus gravega afero, kaj Britaj Esperantistoj devas zorgi ke la profetajo ne estos prava. Ni estas tute certaj ke, se oni nur sendos ci tie kiel eble plej multaj artikoletoj—precipe originalaj verkoj—sufice interesaj Gazetoj rezultos. La sama kritikisto ankau opiniis ke ne estis sufice da Angla lingvo en la unua numero. Gi enhavas nur dekses pagojn, kaj la plimulto de la legantaro deziras legi Esperantajojn, ne Anglajojn. Unu el niaj sindonemaj kunverkantoj promesis marki ciujn vortojn, kiujn ne trovigos en la lernlibro, kaj ni ciam donos iliajn tradukojn. Tiamaniere ni esperas ke ni placos tiujn, kiuj deziras vidi pli en la Angla lingvo, sen limigi la interesan enhavon. Inter la amikoj kiuj skribis pri la granda celo de Esperanto, unu diris "Zenofono gvidis la perditajn Grekojn el la neterpoma[1] lando orienta de poezio, sablo kaj romanco. Kaj vi, mia samideano, devas, per via Gazeto, gvidi la songajn Esperantistojn malsupren al la ciutagan landon de porkajo kaj faboj!" Vere tiu ci estas bona konsilo, car Esperanto devas esti "Pana kaj butera lingvo" por komerco kaj ciutaga vivado. Sed cu nia legantaro deziras ke ni neniam presigos poezion kaj interesajn rakontetojn? La plimulto da leteroj kiuj tage venas enhavas gratulojn pri la poemoj kaj rakontetoj. Alia helpanto de tiu ci bonfaranta movado havas gravajn internaciajn rilatojn kun fremdaj firmoj, kaj proponis ke ciuj komercaj Esperantistoj skribu al sia fremda klientaro, antaumetante Esperanton, kiel tauga helpanta lingvo, kaj petante ke ili lernus gin por estontaj komunikajoj. Bonega ideo! Se oni konsentos tiel fari, La Esperanto Klubo presigos anoncpaperojn kaj disdonos ilin inter siaj komercaj membroj. La Hon. Sek. estos felica ricevi specimenojn de la proponita anonco. Ree dankante ciujn kunverkantojn, ni petegas pri originale verkitajn artikolojn por la Gazeto. En ciuj landoj estas la sama afero. Oni trovas grandan nombron da skeptikuloj, kiuj diradas: "Ho! Mi vidas ke via lingvo estas bona nur por tradukajoj. Kiam vi havos vian propran verkaron, mi eklernos Esperanton. Sed, en la nuna tempo, mi pliamas mian patrujan lingvon." Mi skribis tiun ci peton al nia bona amiko, Sinjoro Ben Elmy, kaj, kiel rezulto, niaj legantoj nun havos la grandan plezuron legi Esperantan poemeton, kun Angla traduko. Aliaj amikoj jam respondis al tiu ci peto kaj sendis la interesajn rakontetojn kiuj estas tie ci presitaj kaj korege ciuj devas danki ilin por la granda helpo kiun ili donis al Esperanto, tielfarinte. Kvankam tradukoj estas tre akcepteblaj, originalaj verkoj sendube estas indaj je antaueco. La Redaktoro. FOOTNOTE:[1] Lit.: "Potatoless." CONCERNING THE FUTURE."We are none of us infallible, even the youngest." The Editor of The Esperantist desires to send as early as possible his most hearty expression of thanks to his readers for the kind letters which he daily receives. In the first article of the first Esperantist a request was put forward that one should send proposals for the improvement of the youngest of Esperanto journals. In consequence of this, many friends have written their opinions on the subject. To begin at the beginning, some friends-in-Esperanto criticised the somewhat greenness of the cover. But we have also received many letters, especially from our lady readers, fully approving of it. We therefore think it would be regrettable to change it without unanimous consent; thus the second number has a similar green exterior. But the most serious criticisms were concerning the interior. Some readers found that an undivided page was somewhat difficult to read. Especially in the interesting original work, "The Italian Summer," did they experience this. Although undivided pages have a more pleasant appearance, we will not continue them any more, and thank the friends who pointed out the defect. An adept Esperantist thought the standard was too high; that the second Gazette could not be as interesting as the first, and so on. This truly would be a most serious matter, and British Esperantists must take care that the prophecy be not verified. We are quite certain that if one will only send as many articles as possible—especially original works—sufficiently interesting Gazettes will result. The same critic also opined that there was not enough English in the first number. It contains only sixteen pages, and the majority of readers desire to read Esperanto matter, not English. One of our painstaking collaborators has promised to mark all words not to be found in the Textbook, and we will always give their meanings. In this manner we hope to please those who wish to see more in English, without limiting the interesting matter. Among the friends who have written of the great purpose of Esperanto, one has said "Xenophon led the lost Greeks through the barren eastern land of poetry, sand, and romance. And you, my friend-in-Esperanto, must—by means of your Gazette—guide the dreamy Esperantists down into the everyday land of pork and beans!" Truly this is good counsel, for Esperanto must be a "Bread and butter language" for commerce and daily life. But do our readers wish us never to print poetry and interesting narratives? The majority of the letters which continue to arrive daily contain congratulations on the poems and short stories. Another helper of this beneficent movement has weighty international relations with foreign firms, and has proposed that all commercial Esperantists should write to their foreign clients, submitting Esperanto as a suitable auxiliary language, and asking them to learn it for future communications. A most excellent idea! If this be approved, the Esperanto Club will have circulars printed and will distribute them among its commercial members. The Hon. Sec. will be glad to receive specimens of the proposed announcement. Again thanking all collaborators, we appeal for original work for the Gazette. In every land it is the same. One finds a great number of people, sceptics, who continually say, "Oh! I see that your language is only good for translations. When you have your own literature I will take up the study of Esperanto. But, at present, I prefer my national tongue." I wrote this request to our good friend, Mr. Ben Elmy, and, as a result, our readers now have the great pleasure of reading an Esperanto poem with English translation. Other friends have already responded to this appeal, and all must thank them most heartily for the great help they have given to Esperanto in so doing. Although translations are very acceptable, original works are, without doubt, worthy of precedence. Literal translation. KION MAX MÜLLER DIRIS.Mi deziras scii cu The Esperantist estas preta por akcepti en giaj kolonoj la liberan uzon de la ciam ceestanta persona pronomo "Mi." Eble mi, gin enkondukante, estas iomete maltima, sed mi ne povas eviti la opinion ke, ec nova lingvo devas enhavi almenau kelkajn el la nekonvenajoj kiujn ciuj malnovaj lingvoj necese toleras. Tio, kion mi tuj rakontos, nur estas malgranda persona memorajo, sed gi kunligas kun la nomo de famega lingvisto; tre citinda autoritato. Mi estis en Venezio, ne staranta inter palaco kaj malliberejo, sed gondole glitanta sur la kanaloj de la feina urbo, tiel kiel cia mortemulo devas fari, se li deziras elpruvi ke vivo estas vivinda. Mi tiam estis leganta artikolon "Rememorajoj" de Max MÜller, kaj gi tiel carmis min ke, tuj post mia reveno hejme, mi skribis al li iom simile al jeno— "Mi estas al vi nekonato. Se mi ne skribos tuj sub la puso de la impreso, mi tute ne kuragus fari tion. Sed, kompreneble, ni devus koni unu la alian. Vi, baptofilo de Max Maria von Weber, mi baptofilo de Felix Mendelssohn! Vi lernis latinan kaj grekan lingvojn en Leipzigo, mi ankau lernis tie; sed vi studiis ce la Nikolai-Schule kaj mi ce la Thomas-Schule; jen la malsameco de la rezultato klarigas. Sed ni, kiel knaboj, ambau devis mangi niajn pomojn el la korbo de la sama maljuna vendistino en Grimmaischer Strasse, k.t.p." Nu, Max MÜller respondis al mi tute afable. Li sciigis min ke li iam audis mian patron ludi fortepianon kune kun Mendelssohn, ke li ankau estis vidinta unu el miaj pentrajoj tial ni ne estis nekonatoj. Cu mi venus Oxfordon post mia reveno en Anglujo, kaj cu mi volus esti lia gasto? Post kelkaj monatoj mi do iris, kaj pasigis malmultajn tagojn en lia domo. Tiu ci estis senegala okazo por sciigi liajn opiniojn pri la alpreno de universala lingvo. "Cu la afero estas ebla?" mi demandis. "Netauge kian lingvon oni elektos. Mi bezonas vian autoritaton por silentigi tiujn kiuj kredas ke la propono nur estas himera." "Nu," li respondis, "vi devas demandi tion de pli junaj kritikistoj ol mi. Vi scias ke mi jam skribis mian kredon ke Esperanto estas la plej bona sistemo gis nun elpensita; mi ne povas diri plu." Mi petegis, eble iom supermezure, sed sensukcese. Sed, kiam mi estis forironta el lia gastama domo, li redonis al mi albumeton (baptopatran donacon de Mendelssohn), en kiu mi petis ke li skribu sian nomon, kaj mi legis—"Cu universala lingvo estas ebla? Jes.—M.M." WHAT MAX MÜLLER SAID.I wonder whether the columns of The Esperantist are disposed freely to admit that ever-present personal pronoun, "I." I am perhaps bold in introducing it, but I cannot help thinking that a new language must have to put up with some of the inconveniences, at least, that all old languages have had to tolerate. What I have to relate is but a little personal souvenir, but it is connected with the name of a great linguist, and an authority well worth quoting. I was in Venice, not standing between a palace and a prison, but gliding along the canals of the fairy city in a gondola, as every mortal should if he desires to realise that life is worth living. I was reading an article, "Reminiscences," by Max MÜller, which delighted me so that the first thing I did on returning home was to write to him, somewhat on these lines— "I am a stranger to you, and if I don’t write on the spur of the moment, I should not venture to do so at all. Yet surely we ought to know one another. You, a godson of Max Maria von Weber, and I a godson of Felix Mendelssohn! You learnt your Latin and Greek in Leipzig, and so did I; only you went to the Nicolai-Schule and I to the Thomas-Schule, which accounts for the difference in the result. But we must have eaten our schoolboy apples from the same old woman’s basket in the Grimmaische Strasse, etc., etc." Well, Max MÜller answered in the kindest spirit. He had heard my father play with Mendelssohn, and he had seen a picture of mine, so we were not strangers. Would I come to Oxford on my return to England and be his guest. Some months later I went, and spent several days at his house. There was a unique opportunity of fully ascertaining his views on the adoption of a universal language. "Is such a thing possible?" I asked him. "Never mind which language is to be selected. I want your authority to silence those who look upon anything of the kind as chimerical." "Well," he said, "you must go to younger people for an answer to that. You know that I have given it as my opinion that Esperanto is the best attempt at a universal language yet made, and that is as much as I can say." I pressed him, perhaps rather unduly, but without success. But as I was leaving his hospitable house he handed me back a little album (a godfather’s gift from Mendelssohn), in which I had asked him to inscribe his name, and I read—"Is a universal language possible? Yes.—M.M." Felix Moscheles. [Illustration: hand-written letter.] Oxford, July 2, 10 p.m Is a universal language possible? Yes. M. M. Felix Mendelssohn: Wenn Menschen aus einander gehn So sagen sie, Auf Wiedersehn,—auf Wiedersehn. Felix Moscheles: Die Sprachen sind auch aus einander gegangen. D’rum theilen sie alle dasselbe Verlangen. Auf Wiedersehn, auf Wiedersehn! F. Max MÜller. Felix Mendelssohn diris.—Se homoj disigas ili diras "Gis la Revido, Gis la Revido." Felix Moscheles diris.—La lingvoj ankau estas disigitaj, do ciuj partoprenas la saman deziron. "Gis la Revido, Gis la Revido!" L’ALMOZULINO.THE BEGGAR MAID (Tennyson). Si, de beleco nedirebla La manojn sur la brusto tenis: L’Almozulino nudpieda Al rego Kofetuo venis. La rego, kun mantel’ kaj krono, Renkonti sin malsupreniris "Nature, si pli bela estas Ol lumo," ciuj Grafoj[2] diris. Si, en mizera vesto, sajnis Al ili, lum’ tra nuboj hela; Sin laudis ili, pro okuloj, Piedoj, haroj, mieno bela. Neniam estis en la lando Vizaj’ au carm’ angela tia, Kaj juris Kofetuo "Estos L’Almozulin’ regino mia." C. Bicknell. FOOTNOTE:[2] Counts; barons. [Copyright reserved.] [Tradukis Esp. 6266.] LA VENTEGO (Daurigo).(Vidu la komencon en Novembra Nro.). AKTO I.Sceno I. (daurigo). (Revenas la Subestro.) Subestro.—Faligu la grandmaston! vigle[3]! pli malsupren! Penu direkti la sipon al la maro! (Ekkrioj interne) Malbenon al tiuj kriegoj! Ili bruegas pli laute ol la blovado, au ec nia propra kriado! ... (Revenas Sebastiano, Antonio kaj Gonzalo) Ree? ankorau? Kion vi faros tie ci? Cu ni devos cesigi nian penadon kaj droni? Cu vi deziras iri al la marfundo? Sebastiano.—Ha peston al via faringo, kriemulo,[4] blasfemanta malbenita hundo! Subestro.—Nu, do, laboru vi mem! Antonio.—Pendu, malbona hundo; pendu, filo de malvirtulino, insultema bruegulo! Ni ne tiel kiel vi timas droni. Gonzalo.—Ho! lin mi asekuras[5] kontrau la dronado, kvankam la sipo ne estus pli fortika ol nuksa selo. Subestro.—Direktu la sipon! Du gradojn plie, al la maro ... haltu! (Venas Maristoj tute akvokovritaj.) Maristoj.—Cio estas perdita! ni pregu! ni pregu! Cio perdita! (Foriras ciuj) Subestro.— Kion? Cu malvarmigos niaj busoj?Gonzalo.— La rego kaj la princoj ciuj pregas:Samstate ni kun ili pregi devas. Sebastiano.— Mi perdas paciencon.Antonio.— Ni pereos:Per la maldiligento de drinkuloj— (Al Subestro) Largfauka bruegulo mi tre volus Vin vidi droni en dek maralfluoj[6]! Gonzalo.— Pendonta, tamen, li post cio restos,Ja, kvankam plendos ciu guto akva Kaj large malfermigos por lin gluti.... (Ekbruoj interne) Ciel’ kompatu! nun fendigas sipo! Adiau do, edzino kaj infanoj! Ho ve,[7] adiau, frato! Gi fendigas! Antonio.— Ni ciuj nun fundiru kun la rego! (Foriras).Sebastiano.— Ni iru tuj al li adiau diri! (Foriras).Gonzalo.—Nun, volonte, mi sangus mil mejlojn da marakvo nur por seka terpeco, longa erikejo,[8] bruniginta dornstipejo,[9] io ajn! Estu do la superega Volo! Sed mi preferus seke morti. (Foriras). Sceno 2.—Sur insulo—antau la cambreto de Prospero. (Venas Prospero kaj Mirando.) Mirando.— Karega patro, se per via povoLa maro tiel brue sovagigis, Ho trankviligu gin! Nun preskau sajnas Malbonodoran pecon Ciel’ vomi.[10] Se supraj ondoj ne estingos fajron ... ... Suferis mi kun la malfeliculoj Videble kiuj dronis en la sipo! Kreitoj noblaj ili estis, eble, Kaj, jen! nun estas ciuj disrompitaj ... ... Gemegoj gis la mia kor’ atingis! Se ia dio estus mi potenca, En teron volus mi trapusi maron, Prefere ol engluti belan sipon Sargitan tute je animoj homaj! ... Prospero.— Ne plu miregu nun, kaj kvietigu;Al via kompatema koro diru: Ne malbonaj’ okazis. Mirando.— Ho ve, patro!Prospero.— Nenio, ja, filino, jus okazisKrom cio, kion mi efektivigis Por vi, filino mia, karulino! Vi kiu ido estas nescianta, Car, nek vi scias pri l’elveno mia, Nek konas min pli altan ol Prosperon, La mastron de malrica tia loko, Kaj simplan patron vian. Mirando.— Mi neniamImagis plie. Prospero.— Estas nun la tempo,Kaj vin mi devas plie tuj informi. —Forprenu la magian[11] veston mian— (Demetas la mantelon). Magio restu. Plu ne ploru, kara;Konsolu vin. Terura la vidajo De sippereo, kiun vi bedauras, Okazis tiel, per magia povo, Ke iu, kiu estis en la sipo Nek mortis, nek ec haron tie perdis, —Kriegojn kvankam audis vi, kaj vidis Fundiri sipon—Sidu, nun, Mirando, Car vi plimulte devas tuj sciigi. (Daurigota). FOOTNOTES:[3] Cheerily, actively. [4] Noise-maker, brawler. [5] Insure. [6] Tides. [7] Alas! [8] Heath. [9] Prickly broom (or furze) patch. [10] Vomit. [11] Magic. LEKANTETO AUTUNA."Purpurvestata kara autuna flor’, Vi ploras, do, pri morto de l’somero? Funebra, certe, estas la kolor’, Kaj ciam servas al la malespero!" "Ha, ne! Vi ne forgesu, kara mia, Purpuro apartenas al majesto; Kaj placas al la vintrorego nia, Ke prezentigu mi en deca vesto!" 12a Okt., 1903. Ben Elmy. THE MICHAELMAS DAISY."Dear little Autumn flower, with purple clad, Dost thou thus weep the death of Summer fair? Funereal, truly, is thy colour sad, And ever serves as symbol of despair!" "Ah, no! dear friend, remember yet one thing— That purple, too, is Majesty’s display; And ’t is the pleasure of our Winter king, That I present myself in meet array!" Tradukis Ben Elmy. MORDANTO MORDITA (Originale Verkita).Tiu ci okazis dum mia lernado ce la universitato. Bruno estis unu el miaj plej intimaj amikoj kaj ni ofte renkontis nin kun aliaj samideanoj ce la logejo de unu au alia por amika kartoludeto. En tiu ci okazo la renkontejo estis ce Bruno. Blanko, alia amiko, alvenis kun mi je la dirita horo, sed tie trovigis neniu. "Pendu" ni diris. Ni atendis longan tempon: Bruno ne venis. Ni do ekkolerigis, kaj deziris repagi al Bruno pro tiu ci malplezuro. "Kion ni faros?" "Malsagkaptilon!"[12] "Bonege!" Ni formovis la tablon en angulon de la cambro. Sur la tablo, per la helpo de kapkuseno[13] el la dormocambro, de kelkaj vestoj, kaj de la lamposfero[14] sur kiu ni figuris malbelegan vizajon, kaj en kiu ni enmetis kandeleton, ni konstruis terurigan kreitajon. Tiam ni atendis. Baldau ni audis la pasojn de la alproksimiganta Bruno, kaj ni retiris en la dormocambron. La pordo de la cambro malfermigis: Bruno eniris. Subite terurplena kriego surdigis niajn orelojn. Nia mizera amiko enfalis preskau senmove en sian segegon, nur murmurante—"Mi gin vidis! Mi gin vidis! Mi estas viro mortonta!" Tiu ci rezultato surprizis nin. Ni neniam deziris kauzi tian malfelicecon. Kredante ke nia amiko nur ridegis, mi ekkriis "Brandon! Rapide, rapide, alportu la brandon!" Estis senutile. La glaso ekfalinte el la mano de la suferanto, rompigis sur la tapiso. Tre malrapide, el la disigitaj vortoj de la malsanulo, ni eltiris la sciigon ke li kredis vidi la aperajon kiu ciam montras sin al membro de la familio Bruno, antau la subita morto de tiu persono. Ni penis klarigi la aferon, sed sensukcese. Mi do eliris por venigi kuraciston. Logante en la kolego, estis necese ke mi petu permeson de la kolegestro, car vespere je dirita horo la pordego fermigis por ke neniu povu senpermese eliri. La kolegestro, maljuna sinjoro, bonvolega al la junuloj kiuj venis sub lia flego, kvankam gravmaniera kaj solenvizaga, auskultinte mian klarigon, tuj donis al mi la deziratan permeson, samtempe dirante—"Estas granda malfeliceco, granda, grandega! Mi kredas ke mi mem iros por lerni cu mi povos ion fari." Car la kolegestro tre malofte vizitis la logejon de koleganoj, tiu ci propono estis tiel ne atendita ke mi tute forgesis la kuraciston, kaj sekvis la estron al la logejo de Bruno. Enirante en la cambron ni trovis Brunon ankorau flegatan de Blanko, sajne neniel plibonigitan. La vizitanto neatendita, klinante sin super la junulo diris amindavoce—"Mia kara Bruno, mi tre bedauras au...." Kvazau elektrigita, la trompoplena Bruno eksaltis sur siajn piedojn elkriante per la plej sana voco—"Pardonu al mi, Sinjoro, tute senintence mi petolis[15] antau vi." Unue iom enuata, sed baldau komprenante la sercon, nia bona estro trankvile diris—"H—m! Belega ekzemplo de ‘Mordanto mordita’. Bonan Nokton, Sinjoroj, bonan nokton." Tiel parolinte li ridetante foriris. Paul Mathews, Esperantisto 7799. FOOTNOTES:[12] Booby-trap. [13] Pillow. [14] Lamp globe. [15] Played the fool. Almozulo: Donu al mi pencon, Sinjorino! Sinjorino: Cu vi ne povas trovi laboradon! Almozulo: Ne, mia metio estas senutila al la nuna tempo. Sinjorino: Kial? Kion vi faras? Almozulo: Mi forsovelas negon de pavimo. G.C.L. LA TRI AMIKOJ.Konfidu je nenia amiko ne pruvinte lin. Ce la festena tablo ni trovas pli multajn ol ce la pordo de la malliberejo.[16] Homo havas tri amikojn; du el ili li multege amis, la tria estis al li indiferenta, kvankam tiu ci estis la plej sincera el ciuj. En tago li devis aperi antau la jugisto car li estis grave sed maljuste kulpigita. "Kiu el vi," li diris, "venos kun mi por atesti por mi, car mi estas grave kulpigita kaj la rego kolerigis?" La unua el liaj amikoj tuj diris ke, pro aliaj aferoj, li ne povus iri kun li. La dua akompanis lin gis la pordo de la jugejo, tiam li iris returnen pro timo de la kolera jugisto. Sed la tria, al kiu li malplej konfidis, eniris, paroladis por li kaj atestis tiel goje pri lia senkulpo, ke la jugisto liberigis lin.—— Homo posedas tri amikojn en tiu ci mondo. Kiel li kondutos je la horo de la morto, kiam Dio vokos lin antau sian jugejon? Mono, lia plej bona amiko, forlasos lin unue. Liaj parencoj akompanos lin gis la pordo de la tombo, kaj tiam returnos domen. La tria, kiun li ofte forgesis dum la vivo estas liaj Bonagoj. Nur tiuj ci akompanos lin gis la trono de la Jugisto. Ili antauiros, parolos, kaj trovos por li kompaton kaj pardonon. Elise Bauer. FOOTNOTE:[16] Prison. LEGENDO PRI LA VIRO EN LA LUNO.Antau multe da jaroj je Dimanco, viro iris en arbaron por kolekti lignon. Li kunigis gin, kaj, portis gin domen. Li renkontis belan viron, dimance vestitan, kiu estis ironta al pregejo. Li haltis, ekparolis al la lignoportanto kaj diris "Cu vi scias ke sur la tero hodiau estas Dimanco, kiam Dio ripozis, kreinte la mondon, ciujn bestojn kaj la homaron? Cu vi ne scias ke estas skribite en la tria komando Sanktigu la Dimancon?" Sed la viro estis korhardigita kaj respondis "Dimanco tera au Lundo ciela, kion faras tio al mi?" La bela viro, kiu estis Dio mem, respondis "Portu do eterne vian brancaron. Kaj tial ke Dimanco sur la tero sajnas al vi esti senvalora, havu do eternan Lundon en la Luno kaj staru ciam tie kiel timiginta ekzemplo por ciuj kiuj malsanktigas la Dimancon per laboro." De tiu tempo la viro kun la brancaro staras en la Luno, kaj eble starados tie eterne. Elise Bauer. PRAKTIKA UZO DE ESPERANTO.Antau iaj semajnoj aperis artikolo en la Daily Mail kie oni skribis ke Japananoj trovis ke, se ili mangadis nur rizon, gi produktis hidropsion, sed se ili miksis hordeon kun la rizo la malsano ne okazis. Trovante en la Adresaro la nomon de Japonano, mi tuj skribis al li sciigante lin pri la supre nomita artikolo kaj demandante cu gi estis akurata. Mi ricevis la sekvantan respondon—"La malsano okaza estas ne la hidropsio sed beriberi au elefantiasio. La rizo sole ne kauzas tion: La malriculoj, la kampanoj, ankau suferas je tiu malsano kvankam ili ne ofte mangas rizon; eble nur unu au du foje dum monato. La rimedo por tiu malsano estas ne ankorau konata, sed la mikso de hordeo kun la rizo estas bona; ankau la aero de la patralando. La homoj kiuj vivas en malaerigata cambro havas ofte tiun malsanon. Unu au du monatoj en la patralando estas suficaj por kuraci gin." (Espo. 7383). Esperantisto 8105. Kara Sinjoro, La unua numero de via tre laudinda gazeto ne sole donis al mi grandan plezuron sed ankau portis benon al ciuj de tiu ci loko; car, jus ce la momento de gia alveno, komencis la pluvo de ni longatempe dezirita, kaj kiam mi malfermis la koverton, brilaj fulmoj kune kun la lumo de mia elektra lampo lumigis al giaj bone presitaj pagoj. Certe ciuj Anglaj Esperantistoj dankos vin tre kore por via kuraga kaj sindonema laboro, kaj deziros longan vivon kaj plenan sukceson al la entrepreno. Mi bedauras ke mi mem donis malbonan ekzemplon al miaj pli junaj Esperantuloj, skribante en mia artikoleto "Itala Somero," ke oni kulturas ce ni Kariofilojn.[17] Mi devis esti skribinta diantojn,[18] car la kariofilo,[17] kreskajo de tropikaj landoj, ne povas vegeti tie ci. Kvankam mi estas nemetiista[19] botanikisto, mi ne sciis la sciencan nomon por "cloves," kaj mi ne lernis la Esperantan vorton por "carnation." ... Jen mia konfeso kaj senkulpigo! Nun mi almenau ellernis tre multe pri la kariofila[17] natur-scienco, uzado, kaj komerco; kaj mi mirigas legante ke Anglujo enportas ciujare ¼ milion funtojn[20] da tiu drogo. Certe ciuj ne estas uzitaj por bongastigi niajn pomtortojn![21] Kun sinceraj gratuloj, Via fidele, C. Bicknell. FOOTNOTES:[17] Cloves. [18] Carnations. [19] Amateur. [20] Pounds. [21] Apple tarts. LA SONO DE VOCO.(Telefona Okazo.) (de G. S. WEBSTER, eltirita el "TAT," tradukita de JOHN ELLIS.) S-INO JUNEDZO. S-O JUNEDZO. VOCO. [SCENO.—Mangocambro ce Gesinjoroj Junedzo. La telefono estas fiksita sur skribtablo.] S-ino Junedzo (alparolante al katido, dume si cirkauligas banton[22] cirkau gia kolo[23]).—Nu[24], katideto, mi miras kion mia Ricjo faras. Mi esperas ke li ne aliris al malplacega cevalkura konkurso—mi ne kredas ke li sin okupas tiamaniere dum lia libera tempo—malgrau la duonesprimajoj[25] de Klaro Paseo, sed—. Bone, mi jam alvokis lin telefone nur sepfoje hodiau, kaj li mem respondis al mi ciufoje; tial cio necese estas tute gusta. (Sidigas la katidon sur kuseno) Nu, kion fari? Estas tro varme por eliri kaj vizitadi. Mi jam parolis kun la servistinoj pri iliaj kulpetoj, sufice je unu tago. Mi kudris butonon sur la ganto de Ricjo, kaj mi jam skribis dudek-sep pagojn al la patrineto. Ho! Mi devas alvoki Ricjon denove; li kutimas audi mian vocon almenau okfoje en ciu tago. Kara knabo! Li pensos ke mi cesis ami lin, au ian similan terurajon! (Aliras al la telefono kaj sonorigas) "N-on 2,337 Junedzo, mi petas." (Post momento, si audas respondon.) S-ino J. (en ’fonon).—Jes, cu vi ce-estas? Voco.—Kompreneble, Karulineto! S-ino J.—Kiu estas tie? Voco.—Kies voco sonas, cu vi pensas? S-ino J.—Tio estas simila je la voco de mia propra edzeto. Voco.—Tia mi estas, Kara Mia!—Via vera, sola, propra Ricjo. S-ino J—Cu vi maltrankviligas kaj pensadas ke mi ne estas alvokonta al vi denove, Plejkara? Voco.—Jes; mi ja terure maltrankviligis pri tio, Koro Mia. S-ino J.—Kion vi faras? Voco.—Mi tre laboradas, kaj multe pripensadas pri mia propra edzineto. (En tiu ci momento, persono largasultra, festatempe vestita, mallaute malfermas la pordon. Li staras senmove, kaj rigardas S-inon J., ridete sed silente.) S-ino J. (en ’fonon).—Mi sentadis tre forlasite la tutan tagon longe. Voco.—Kompatinda knabineto! Baldau mi revenos, carmanta mia. S-ino J.—Mi skribis dudek-sep pagojn al la patrineto. Voco.—Cu efektive? La kara maljuna sinjorino! Mi esperas ke vi sendis al si la esprimon de mia amo. S-ino J.—Ha! Nu, mi satas[26] auskulti vin kiam vi parolas tiel pri la patrineto. Penu ciam paroli tiamaniere pri si kiam vi estas hejme. (La persono apud la pordo sajnas malkontente, kaj ial iom ekscitate.) Voco.—Mi promesas, Amatino Mia. S-ino J.—Mi ja pensas ke vi povus arangi ke vi venos hejmen frue hodiau, Ricjo, por festi la trian monaton de nia edzeco. (La persono subite timigas, kaj provas forsteli mallaute for de la cambro, senvidite.) Voco.—Tion mi volus, karulineto mia; sed ni estis tre okupataj ce la oficejo la tutan tagon longe, kaj ... (la persono piedfrapas senintence la katidon—la katido blekas ... kaj S-ino J. cirkaurigardas antaue ol la persono povas atingi la pordon—si lasas fali la audilon telefonan, rapidas al li, kaj kaptas lin sovage per lia brako.) S-ino J. (kun milo[27] da vulkanoj[28] je sia voco)—RICJO!! RICARDO!!! S-o J. (provas gajete sajni kuraga).—Nu, Kara Mia, cu vi gojas min revidi? S-ino J. (trenas lin al la telefono).—Venu tien-ci. (Si tenas la audilon sur lian orelon, kaj tuj poste parolas en la telefonon si mem). S-ino J. (en la ’fonon).—Kaj kiu vi diris ke vi estas? Voco.—Efektive, cu vi forgesis tiel baldau? Via propra Ricjo. S-o J.—Sed, pendigu! ... (S-ino J. metas sian manon sur lian buson). S-ino J.—Kaj kion vi diris ke vi faris? Voco (ripetas malrapide kaj tre klare).—Ke mi tre laboradis, kaj multe pripensadis pri mia propra edzineto. S-o J. (li mem provanta alvoki per la telefono).—Silentigu, malsagulo! Cu vi ne scias.... (S-ino J. cesigas lin kiel antaue.) S-ino J. (en la ’fonon).—Ni finigos tiun-ci konversacion car S-o Junedzo, kiu estas apud mi, lacigas iom auskultante lian propran imagan vocon. Bonan tagon! kompleze tenu vin pretige por atesti kiam mi procesos por ricevi jugan disigon.[29] Voco.—U—u—ho! u—u—(S-ino J. sonorigas por cesigi la elektran komunikadon; sin turnas al S-o J., kies vizago grade igas fraga-tomata-sun-mallevigan specon de koloro). S-ino J. (per nordpolusa[30] voco).—Havu la bonecon klarigi—se eble vi povas. S-o J. (gajete).—Certe, kara mia, certe! Nu, vi vidas, karesinda mia, vi havas tre dolcan kutimeton, alvokante min ce la oficejo ciuhore, kaj car mi—u—ne estas—u—ciam tie.... S-ino J.—Estante ce cevalkuraj konkursoj, eble? S-o J. (kuragege).—Jes, estante ce cevalkuraj konkursoj; kvankam, trovinte mian unuan gradan bonprosperajon hierau, mi estas forlasonta tiujn de nun. Sed, daurigante ... car mi ne ciam estas ce la oficejo, mi pensis ke vi koler ... u ... maltrankviligus se mi ne respondus ciufoje kiam vi sonorigus por mi; tial mi ordonis ke Korkisto, mia cefkomizo, kiu estas iom da ventroparolanto, imitu mian vocon, kaj respondu al vi tiam, kiam mi forestus, kaj la malsagulo nesciis ke mi jam venis hejmen frue hodiau—tial—Ho! pardonu min, Mimio! S-ino J. (frostatone).—Neniam! (surlevigante la katidon) Venu kun mi, katideto, ni ambau estas trompigitaj. Ne pensu ni plu pri tio! Ni reiros al la patrineto, kaj ... (lasas larmon fali sur la dorson de la katido). Sed (sin turnante al S-o J.) permesu al mi por diri al vi, Sinjoro ke—(telefona sonorileto tintas) Ha! la ’fono denove! (S-o J. saltas antauen kvazau li volis respondi—S-ino J. malhelpas lin) Pardonu min, nun estas mia vico por falsi la telefonon, mi kredas. Eble estus ec pli interesa afero, se mi provus ventroparolan aktorajon (aliras al la telefono kaj respondas per rauka, vira voco) jes, kiu estas tie? Voco.—Ho! Maljunulo! Cu tiu estas vi? S-ino J. (same kiel antaue).—Ne,—U—tio estas, jes. Voco.—Nu, nur unu vorto pri tiu diamanta cirkaukolo, kiun vi petis ke mi elektu por via edzino. Vi diris ke via vetgajno estis cent-deko da livroj; nu, car vi volas aldoni plue dekon, mi povas ricevi jus tion, kion vi bezonas, pendajon ankau, po cent-dudek livroj. Cu tio vin satas? S-ino J. (per malforta voceto).—Ricjo, cu vi volus veni kaj respondi al tiu-ci, mi petas? (Li aliras al la telefono, kaj post aranginte la aferon, sonorigas por cesigi la komunikadon, kaj sin turnas al S-ino J., kiu sidas sur la sofo, sia vizago en la pelto de la katido, kaj ploras iom). S-o J. (alstrecante liajn brakojn).—Mimio! S-ino J. (lasas fali la katidon).—Ho! Ho! (Sur lian bruston) Ho! Ricjo!! (La katido goje murmuras.) FOOTNOTES:[22] A knot of ribbon. [23] Neck. [24] Well! [25] Half statement. [26] Like. [27] A thousand. [28] Volcanoes. [29] Separation. [30] Northpolar. In fulfilment of a promise made in the first number of The Esperantist, a few phrases are here given, with their equivalent English phonetic spelling. In reply to those friends who wish to see a monthly list of stock phrases, with their English meaning, we beg to remind them that the Frazlibro de la Turisto contains 400 such phrases, each in 6 languages, for the trifling cost of 6d. We are not disposed to sacrifice our limited space as suggested, unless, after mastering the 400 phrases named, which deal with a great diversity of subjects, our friends still feel the need for a further collection. The phrases used below are culled from a forthcoming work by Mr. J. A. Thill, of Plymouth:— Ciam uzu Esperanton kiam vi skribos al mi. Chee"ahm ooz"oo Aysp"ayr"ahnt"ohn kee"ahm vee skreeb"ohs ahl mee. Veku min morgau cirkau la kvina horo. Vay"koo meen mohrg"ow cheerk"ow lah kveen"ah hohr"oh. Senvestigu vin kaj kusigu. Sayn"vayst"eeg"oo veen ky koosh"eej"oo. Mi prosperis en tiu ci afero. Mee proh"spayr"ees ayn tee"oo chee ah"fayr"oh. Mi devas refari tiun ci kalkulon. Mee dayv"ahs ray"fahr"ee tee"oon chee kahl"kool"ohn. Vi rejunigas pli kaj pli! Vee ray"yoon"eej"ahs plee ky plee! Kiam vi senvestigos viajn piedojn? Kee"ahm vee sayn"vayst"eeg"ohs vee"ine pee"ayd"oyn? EN VAGONARO, REVENANTE DE LA MARO.Lernejestro, afable parolante al la plej mallertulo de la lernejo: Cu la maro alvenis al viaj atendoj, Roberto? Lernanto, kiu estis tro proksimiginta al la undoj: Se placas, Sinjoro, gi alvenis al tie ci; Kaj, per fingro, li montris sian bruston. E. M. Du fratinoj logis kune kun sia onklino, bona sed tre severa virino. Unu tagon la plej maljuna ekvidis ke la infanino fosas en la gardeno kaj enterigas ion. Poste si foriris por trovi tion kion sia fratino faris: Kaj si eltiris el la truo paperan folieton sur kiu estis malbone skribitaj tiuj ci vortoj. "Kara Diablo, venu tuj kaj forportu mian onklinon Marion." Esperantisto, 4686. Du vendistoj de malnovaj vestoj logis kontraue. Nature ili ne tro amis unu la alian. Nokte angelo venis al unu el ili kaj diris. "Rakontu al mi tion, kion vi deziras, kaj mi donos gin al vi kondice ke via najbaro ricevos la duoblon da gi." La viro pensadis longatempe kaj fine respondis "Mi volas ke mi blindigos je unu el miaj okuloj." Esperantisto, 8105. ALILANDAJ KUNBATALANTOJ.Doktoro Zamenhof aminde skribis al ni la sekvantan leteron—
Vere estas afablege de nia kara estro apogi la verkon de eklernantaro, kiel estas preskau ciuj el niaj kunverkantoj. Estas granda honoro havi lin inter niaj abonantoj, kaj la Redaktoro estas certa ke la legantaro aprobos ke Doktoro Zamenhof estus la sola honorinda abonanto al la novenaskita organo. Sinjoro Fruictier skribis al ni el Parizo. "Tie ci nenio nova. Tridekses publikaj kursoj de Esperanto estas tuj malfermigontaj en Parizo: se nur ciu havus kvindek lernantojn diligentajn, estus bonege!!! Duan eldonon de La Frazlibro mi pretigas: al gi mi aldonas gramatikon plenan de Esperanto, en la kvin lingvoj. Kore via, P.F." Vere la lingvo rapidege antaumarsadas en Parizo, kaj estas esperinde ke ankau tie ci Londone ni baldau havos 36 kursojn. La Frazlibro de la Turisto sen gramatiko certe estis bonega libreto; kiam oni aldonis kvinlingvan gramatikon, estos pli ol bonega, gi estos mirinde utila verketo. Sinjoro Bourlet, Prezidanto de la Grupo Esperantista Pariza skribis—
La enskribo estas senpaga. Sinjoro Cart skribis afablan leteron gratulante nin pri The Esperantist kaj petante ke ni enpresu nomaron de la libroj por la blinduloj. Plezure ni anoncas ke la Angla lernolibro en la Brailla skribo nun estas eldonita, kaj ke gia kosto estas 4s. Ni ankau sciigos ciujn blindajn amikojn de la nomaro de aliaj jam eldonitaj verkoj, se ili skribos al ni. Esperanto tre rapide antauiradas inter niaj Maltaj kunverkantoj. Dankoj al la sindonema propagando de Sinjoroj Agius kaj de Bono, preskau ciuj la Universitatanoj jam eklernas la helpantan lingvon. Eble la malgranda insulo baldau farigos "Esperantujon," kiu scias! Sinjoro Agius skribis bonegan leteron kiu estis presita en la Daily Malta Chronicle, kaj ni skribis duan leteron pri Esperanto kiu ankau estis tie presita. Du samideanoj en Japonujo, Sinjoroj Gauntlett kaj Doorn, ankau skribis pri Esperanto en la Japan Times. Ni ankau sendis respondon. Post la ricevo de la dua letero, la Redaktoro de tiu ci malproksimega organo skribis kiel sekvas.—"The fact that our playful rap at Esperanto should have inspired a disciple of that up-to-date language in this far corner of the world to champion its cause is certainly almost sufficient to make us reconsider our former verdict (which was perhaps dictated by Æsthetic rather than utilitarian motives), and to admit that Esperanto may after all have a brighter future than Volapuk. At least the acquisition of the new tongue can do no harm and may possibly do some good. We thank our correspondent for the trouble he has taken.—Ed., J.T." Bone, bonege! kaj la tutmonda Esperantistaro devas gratuli Sinjoroj Gauntlett kaj Doorn por la granda helpo kiun ili tiel donis al la lingvo ne en Japonujo sole, sed cie. Ni bedauras ke ni ne povas presi ciujn la afablajn leterojn kiujn alilandaj amikoj sendis. Eble, en la estonteco, kiam nia malgranda organo estas bone logigita, ni povos pligrandigi gin kaj presi du pagojn de alilanda korespondado. Gis tiu tempo venos, ni devas esti kontentaj kun nur unu pago de tiaj interesajoj. DU FABLETOJ.La Leono, la Urso kaj la Vulpo.—Leono kaj urso iam trovis mortigitan cervidon, kaj longe interbatalis por posedi gin. Tiel grava farigis la batigo ke fine ambau el ili, duone blindigitaj kaj duone mortigitaj, kusis sur la kampo, sen sufica forto por tusi la trovajon strecitan inter ili. Vulpo alvenante tiam kaj vidante ilian mizeran staton, trapasis inter ilin kaj forportis la kaptajon. "Kiaj malsagaj kreitajoj ni estas," ili ambau ekkriis, "ni malsparis nian tutan forton kaj batis unu la alian nur por doni mangon al fripono." Batalantoj ofte perdas tion por kio ili interbatalis. (6266). La Hundo kaj la Katino—Maljuna sinjorino posedis hundon kaj katinon. La hundo, kiun si havis por gardi sian dometon, logis ekstere en ligna hundejo; kaj mangis komunajn mangajojn. La katino estis karesita; kaj pasigis la tutan tagon mangante luksajojn kaj dormante sur la mola tapiseto antau la fajro. Longatempe la hundo envie rigardis la katinon; kaj fine parolis al si kiel sekvas— "Mi gratulas vin, fraulino, pri via tre bela vivo." "Kiel gi estas pli bona ol via?" respondis la katino, malfermante large siajn okulojn. "Ni sangu lokojn dum unu semajno; kaj eble vi eltrovos." "Plezure," respondis si, kaj tuj la sango estis farita. Je la komenco la hundo guis[31] sin en la saloneto, sed sia gojo ne estis longedauranta. Sia granda korpo okupis tro multe da spaco; kaj la servistino, kiam si arangis la cambron, metis siajn piedojn sur lia kapo au sur lia vosto, kauzante al li grandan doloron. La mangajoj kiuj estis estintaj suficaj por la katino, sajnis esti nenio al lia forta stomako, kaj li sentis kvazau mortonta de malsato. Fine la saloneto, unue tiel varma kaj bela, farigis al li senaeran malliberejon. Post du tagoj li ne povis toleri gin pli longe, kaj, humile foririnte al la hundejo, diris "Cu vi estas tie, fraulino?" "Jes," respondis la katino je la pajlo interne. "Nu, mi jus estis pensanta ke, se rabisto venus, vi ne povus kontraustari lin; tial mi revenis al mia propra loko." La katino reiris en la saloneton ridetante. Ne avidu la sorton de via najbaro. (8380). FOOTNOTE:[31] Enjoyed. L’ANGELO KAJ LA INFANO.ELEGIO. Angelo vizage radia Klinigis ce l’flank’ de lulil’[32] En kiu, spegule, je lia, Ripozis imago simil’. "Infan’, mia carma similo," Li diris, "ho! venu kun mi; Ni vivos en brila Cielo Ne estas Ter’ inda je vi. "Car tie neniu gojegas; Suferas l’anim’ en plezur’ Ekkrio felica elvokas Sopiron el kor’ sammezur’. "Kaj timo kun ciuj festenas— Neniam trankvila maten’ Vesperon similan entenas[33] Au de l’morgau estas subten’[34]. "Cagreno kaj kora doloro Cu sulkus[35] vin, ho! frunto pur? Okulojn plenigus la ploro ... Cu ja estas penseble nur? "Ne, Ne, tra la supra vasteco Ekflugu tuj kune kun mi; Pardonas la Dia Zorgeco La tagojn estontajn por vi! "Vestigu funebre neniu Por vin el ter’ vidi forir’; Last’ hor’ via estu por ciu Simila je l’citienir’.[36] "Nenia plorema vizago, Ce l’tombo neniu gemant’; Pro via benita pur’ ago, Mortint’ sajnas kiel dormant’." Flugilojn L’Angelo malfaldis, Kaj tra l’blua regno de l’sun’, Duop’ ili supren flugadis— —Senfila patrin’ estas nun’. El J. Reboul. Esperantigis A. Motteau. FOOTNOTES:[32] Cradle. [33] Contains. [34] Support. [35] Wrinkle. [36] Coming here. CORRESPONDENCE NOTES.In our first issue the hope was expressed that all Esperantists would, without delay, translate the two letters enclosed in the Textbook and send them in for "The Adresaro." Many have already done so, and will no doubt soon commence their foreign correspondence, even if the collecting of picture postcards or postage stamps be the initial incentive. Several translators have experienced slight difficulties in their work, which we now take the opportunity of explaining. In the first edition of the Textbook the first letter contained the word "propono." Many were unable to translate this, the meaning of which is "proposal." "Ekskolonelo" also presented difficulty to many. The meaning is simply "ex-colonel"! The more recent letters seem to contain but one point of difficulty—the wonderful ever-recurring word "samideano" (which was here put in the feminine through an oversight). We have not yet discovered an apt translation for this most useful term. One of our members has put "friend in Esperanto," whereas others describe it as "kindred spirit" or "fellow-thinker." The literal meaning is of course "one who shares the same idea as yourself." A most interesting letter has come to hand from one of our enthusiastic members. We here print it at length:—
We heartily thank E.D.R. for his interesting and cheering letter. Certainly we all hope to have plenty of time before us in which to propagate "La Karan Lingvon." To deal with the last point first, it was one of the printer’s errors which one must inevitably find in a journal printed in a new language. "Firmo firinoj" should have been the one word "Firmoj." Our good colleague, Mr. Ahlberg, is thus fully exculpated from what at first sight must have seemed to our readers as "very original Esperanto" on his part. In apologising for the error, we would again call the attention of our readers to the motto at the top of page 1. The Eu is very rare, generally found in Europo, which is pronounced as Ay-oo-roh-po, just as if the ordinary u had been used. The letter u has no individual sound, as was explained in our last issue. Ej in plej, and all other cases, has the value of the ayi in playing. Uj as in ruin. Take for example the word Patrujo. This is spoken Pah-troo-yo. Similarly Lernejo is Lairn-eh-yo. J.H.M. of Walthamstow writes a congratulatory letter in Esperanto, concluding with the request that we explain the etymology of three words used in the Gazette. "Klopodi," meaning "to busy one’s self about something," is derived from the Polish: klopotac sie. "Cerpi," meaning "to exhaust," comes from the Polish: czerpac. "Varbi," "to enrol," from the German: bewarben. N.B.—It is remarkable, considering that Dr. Zamenhof is a Pole, that there are not more Slavonic words in Esperanto. Philologists will find the Universal Dictionary (in Esperanto, French, English, German, Russian, and Polish) a useful work. Price 1s., post free. Friends have written suggesting that we should have monthly competitions for the best translations from given passages in English literature. The idea is an excellent one, but we cannot adopt it at present, as our time is too fully occupied to enable us to give the requisite amount of care to the competitors’ efforts. Nevertheless, we hope for an interesting competition in the near future. We need original work, however, more than translations. Meanwhile we offer a Prize (the Will o’ the Wisp English-Esperanto Dictionary, which really ought to be ready by Christmas) to all friends who can send us the annual subscriptions of ten new subscribers. Of course secretaries and officials of groups are not included in this offer. We are glad to state that we have received numbers of interesting letters. Our inveterate foe, space, forbids our printing all we wish. We trust that our friends will be satisfied with the written replies which are generally sent when their letters are crowded out. DIVERSAJ SCIIGOJ.Samideanoj en Boulogne-sur-Mer faris publikan pruvon pri la utileco de Esperanto per tiu ci gazeto. Trovinte Francajn amikojn kiuj komprenis la Anglan lingvon, ili petis ke tiuj ci traduku en la Francan la dulingvajn artikolojn en nia unua nombro. La Esperantistoj ankau faris same. La rezulto estis rimarkinda. La tradukoj de la Esperantaj adeptoj estis pli akurataj ol tiuj de la studentoj de la Angla lingvo. Tiel oni praktike pruvis ke Esperanto estis ankau tauga ilo per kiu lerni naturajn lingvojn! Ili ankau sammaniere tradukis La Suno Hispana. Ni bedauras ke ni ne havas sufice da spaco por doni ciumonate malgrandan priskribon pri niaj samtempaj gazetoj Esperantaj. Eble la Lingvo Internacia, L’EspÉrantiste kaj la Belga Sonorilo estas tiel bone konataj de nia legantaro kiel estas La Lumo. Sed tre malgranda nombro de Anglaj Esperantistoj vidis la novan (mi estis dironta la plej novan sed tiu ci Esperantist estas la lastenaskita) Hispana Suno. Gi estas dekdupaga monata gazeto en la lingvoj Hispanaj kaj Esperantaj, kaj enhavas multe da tre interesa kroniko. Oni ne trovos rakontojn au poemojn, sed la organo estos tre utila por ciuj kiuj deziras lerni la lingvon de Cervantes; car la paralelaj tradukoj estas lauvortaj. La Sekretario de la Edukada Regnafako[37] skribis, antau ne longe, al Sinjoro Ellis (Keighley), respondante je lia propono ke la instruado pri Esperanto farigus parton de la edukada kurso en la lernejoj popolaj kaj dugradaj. Li diris ke "La fakestroj ne estas pretaj por akcepti la proponon nuntempe." Movi regnan fakon estas longa afero, sed espera fajrereto kusas kase en tiu vorto nuntempe. Sinjoro Ellis ankau sciigas nin ke Sinjoro Wackrill, Colombo, Ceylon, komencis kurson, esperante plioficiale fondigi societon kiam la membraro estos plimultiginta. Ni bonvolas sukceson je lia entrepreno, kiu speciale interesas nin car gi estas la unua peno por disvastigi Esperanton en Ceylon. Sinjoro Metcalfe diras ke li nun komencis korespondan sakludon kun Subleutenanto L. Jamin (Antverpeno). Ambau el ili ciam skribas en Esperanto kaj Sinjoro Metcalfe nun atendas la kvaran movon. La unua kunveno de la nova Esperanto Society en Brixton estis tre sukcesa. Preskau cent ceestantoj auskultis paroladon pri la lingvo internacia kaj gia gramatiko. Poste, dudeksep el ili membrigis kaj la ciusemajna kurso komencis. Sinjoro E. W. Eagle, 21, Kellett Road, Brixton, estas la Hon. Sek.; kaj li volonte respondos je ciuj demandoj pri la nova societo, kies jarabonpago estas 2s. 6d. Jen estas ankau bonaj novajoj de Plymouth. Sinjoro Treleaven paroladis ce la AthenÆum, Plymouth, kaj, post kelkaj tagoj, donos similan paroladon en Liskeard, Cornwall. Oni devas gratuli tiun ci energian varbiston kaj esperi ke la du paroladoj kreos multajn samideanojn kaj eble fondigos novajn kursojn. Tiu ci estas nur la dua nombro de The Esperantist, sed gi estas la lasta de la jaro 1903a. La Redaktoro deziras sendi internaciajn salutojn al ciuj amikoj, cu Angloj, cu alilanduloj, kaj gratuli ilin pri la bona progreso kiun Esperanto faris dum tiu ci jaro. Esperanto ciam kreadas entuziasmulojn;[38] sekve gi kreskadas pli kaj pli rapide. Antau dekdu monatoj, la bela lingvo estis preskau nekonata en tiu ci lando. Nun jen estas tie ci almenau 5,000 personojn kiuj acetis lernolibrojn; kaj unu lernolibro ofte instruas multajn lernantojn. Kaj tiu ci ne estas la plej bona atesto pri la praktikeco de Esperanto. Multaj el niaj ci-tieaj samideanoj jam estas adeptoj, kaj skribis bonajn kaj interesajn artikolojn por tiu ci malgranda organo. Vere, mi dubas cu estus eble ke oni redaktu gazeton en natura lingvo ajn, post dekdu monatoj de lernado; ec se tiu lernado estus estinta treege koncentrigita. Sed tia estas la simpleco de Esperanto, gia logikeco, gia senescepteco, ke oni povas eldoni monatan gazeton en la nova lingvo kaj ricevi la aprobon de Doktoro Zamenhof mem. Vivu Esperanto! Vivu Doktoro Zamenhof! Vivu ciuj amikoj kiuj komencas disvastigi la internacian lingvon tra la multelingva mondo! FOOTNOTES:[37] Board. [38] Enthusiasts. THE NEW DICTIONARIES.With pleasure we announce that both the Esperanto-English and English-Esperanto Dictionaries will be ready by Christmas. Orders are now being booked, and will be executed as soon as possible. Each work is published at 2s. 6d. Send to the Hon. Sec., Esperanto Club, 41, Outer Temple, London, W.C. SPECIMEN PAGES.From The Esperanto-English Dictionary. direkci-o, management (manager’s office), body of directors. direkt-i, to direct, to instruct; —o, the direction (to be followed); —ad"o, management of anything; —il"o, helm; —il"ist"o, pilot, helmsman. direktor-o, director. direktori-o, directory. dis-, separating affix: jet"i, to throw; —jet"i, to throw about; sem"i, to sow; —"sem"i, to scatter, to disseminate; —"ig"i, to separate (active); —ig"i, to separate (mutually); —"ig"o, schism, disunion; —"don"i, to distribute. disciplin-o, discipline. disertaci-o, dissertation. diskont-o, discount; —i, to discount. diskut-i, to discuss; —ebl"a, debatable, discutable. dispon-i, to dispose (not to arrange). disput-i, to dispute; —o, quarrel, altercation. distil-i, to distil; —ej"o, distillery; —il"o, alambic, still; —ist"o, distiller. disting-i, to distinguish; —ig"i, to distinguish oneself, to become famous; —ig"a, distinctive. distr-i, to take away the attention; —o, the act of taking away the attention; —aj"o, want of attention; —ec"o, state of inattention; —it"a, absent-minded. distrikt-o, district. diven-i, to guess. divers-a, diverse, varied. divid-i, to partake, to share; —ad"o, division (arithm.); ne" —"it"a, undivided; ne —ebl"a, indivisible. divizi-o, division (milit.). *do, therefore, consequently, then (argumentative). dogm-o, dogma; —a, dogmatic. doktor-o, doctor. dokument-o, document. dolar-o, dollar. dolc-a, sweet; —ig"i, to sweeten, to assuage. dolor-i, to pain, to ache; —o, pain, ache. dom-o, house; —et"o, cottage, small house; —an"o, one belonging to the house; —e, at home; ir"i —e"n, to go home. domag-o, pity, (i.e. regrettable affair); est"as —o, it is a pity. From The English-Esperanto Dictionary. Douche, duso. Dough, knedajo. Dove, kolombo. Dovecot, kolombejo. Down, lanugo. Downs, sablaj montetoj. Downfall, falego. Dowry, doto. Downwards, malsupre. Doze, dormeti. Dozen, dekduo. Draft (bill of exchange), kambio. Drag, treni, tiri. Dragon, drako. Dragon fly, libelo. Dragoon, dragono. Drake, anaso. Drama, dramo. Dramatical, drama. Dramatist, dramautoro. Drape, drapiri. Draper, drapvendisto. Drastic, drastika. Draught-board, dama tabulo. Draughts (pieces), damoj. Draughtsman, desegnisto. Draw (water from well), cerpi. Draw (pull), tiri. Draw after (load, etc.), posttiri. Draw (near), proksimigi. Draw (lots), loti. Draw (together), kuntiri. Drawer, tirkesto. Drawers (garment), kalsono. Drawing (lots), lotado. Dray, sargveturilo. Dread, timi, timegi. Dread, teruro, timo. Dreadful, terurega. Dream, songi. Dreary, malgaja. Dredge, skrapi. Dredger, skrapilego. Dregs, feco. Drench, akvumi. Dress (clothe), vesti. Dress (wound), bandagi. Dressing case, necesujo. Dress coat, frako. Dressing gown, negliga vesto. Dressmaker, kudristino. Dressing room, tualetejo, vestejo. Drill, bori. Drill (tool), borilo. Drill (military), ekzerco. Drink, trinki. Drink (to excess), drinki. Drink, trinkajo. Drinkable, trinkebla. Drip, guteti. Drive away (expel), forpeli. Drive (in carriage), veturi. Drive back (repel), repeli, repusi. Drivel, kraceti. Driver (car, etc.), veturisto. Droll, ridinda, serca. In order that this Gazette may be useful as a propaganda agent, it has been considered advisable to include in each number a synopsis of the Grammar of Esperanto, so that those hitherto ignorant of its system may be the better able to appreciate the magazine. SYNOPSIS OF THE GRAMMAR.The ALPHABET is composed of 28 letters. They are the following:— A B C C D E F G G H H I J J K L M N O P R S S T U V Z and U. The VOWELS are always given a long sound; as in the well-known phrase, "Pa, may we go too?" Shorthand students will at once recognise them as the long vowels of "Pitman." Their sound can also be illustrated by—"Bart, Bait, Beat, Boat and Boot." The following CONSONANTS need special attention. It must be remembered that the sounds given are invariable, because Esperanto spelling is phonetic and each letter has only one sound:—
The English letters Q, W, X and Y do not exist in Esperanto. The letter U is only found in diphthongs—Baldau is sounded Bahldow. The one remaining point to be mentioned is that "AJ" is the same as in By. "OJ" as in Boy. ALL NOUNS end in O in the nominative singular. Birdo, a bird. When the direct object to a verb, an N is added to this O. Mi havas birdon, I have a bird. All nouns form the PLURAL by adding J to the singular. Birdoj, birds. If objective, birdojn. All ADJECTIVES end in A and agree with the noun in number and case. Mi havas belajn birdojn, I have beautiful birds. The INFINITIVES of VERBS always end in I. Lerni, to learn. Pensi, to think. PRESENT INDICATIVES end in AS in all persons singular and plural. Mi iras, I go. Ili iras, they go. PAST INDICATIVES end in IS in all persons singular and plural. Mi iris, I went. Ni iris, we went. FUTURE INDICATIVES end in OS in all persons singular and plural. Si iros, she will go. CONDITIONAL MOOD ends in US in all persons singular and plural. Li irus, he would go. IMPERATIVE MOOD ends in U. Parolu! speak! Iru! go! SUBJUNCTIVES are formed by using "KE" and the Imperative. Ke mi iru, that I might go. The PRESENT PARTICIPLE ACTIVE ends in ANTA—Iranta, going. In the Passive voice in ATA—Farata, being done. PAST PARTICIPLE ACTIVE ends in INTA—Irinta, having gone. In the Passive voice in ITA—Farita, having been done. FUTURE PARTICIPLE ACTIVE ends in ONTA—Ironta, about to go. In the Passive voice in OTA—Farota, about to be done. ADVERBS end in E—Bone, well. Bele, beautifully. 1. The DEFINITE ARTICLE is invariably LA in all cases singular and plural. La Patroj, the Fathers. 2. There is no indefinite article in Esperanto. Patro, a Father; or merely Father, as the case may be. 3. "NOT" is expressed by "NE." Mi ne havas amikon, I have not a friend. 4. Questions are introduced by "Cu." Cu mi ne havas amikon? Have I not a friend? 5. ESTI, to be, is the auxiliary verb in Esperanto. Havi, to have, is never an auxiliary. N.B.—There are no exceptions or irregularities in Esperanto. The VOCABULARY has been simplified by about 30 affixes, which are used to modify the meanings of root words. The commonest are the following PREFIXES:—
The principal SUFFIXES are the following:—
By means of these affixes, the Vocabulary is enormously simplified. All should have "The Student’s Complete Text Book," 1s. 3d., post free, and "Twelve Exercises," 1s. 3d., in order to thoroughly learn the system; but the above is serviceable as a rough basis. For the convenience of Esperantists, all works dealing with the language can now be obtained by writing to the Hon. Sec., ESPERANTO CLUB, 41, Outer Temple, London, W.C. The books most read are:— "Student’s Complete Textbook," by J. C. O’Connor, B.A., 1s. 8d., post free. "Twelve Exercises with Key," by A. Motteau, 1s. 3d., post free. "No. 52," a short Grammar, by the Hon. R. H. Geoghegan. Price 7d., post free. This is a capital preliminary work for giving to friends to arouse their interest. For this purpose we will supply subscribers with 6 copies for 2s. 6d., post free. Three Tales by Tolstoy and Pushkin, 1s. 1d. the set. "Hamlet," translated by Dr. Zamenhof, 2s. Grammar in French or German, 1s. 6d. Commentaire in French, 2s. Prose Selections, 2s. 6d. and 1s. 6d. Complete Stories from back "L’Esperantistes," 2d. each. "Tourist’s Phrase-Book," in 6 languages, 6d. The following monthly magazines can be obtained. The annual subscriptions are:— "La Lingvo Internacia," printed wholly in Esperanto, 3s. 6d. "L’EspÉrantiste," in French and Esperanto, 4s. "La Lumo," in French, English, and Esperanto, 2s. 6d. "La Belga Sonorilo," in French, Flemish, and Esperanto, 2s. 6d. "La Bohema Esperantisto," in Czech and Esperanto, 3s. "La Rondiranto," in Bulgarian and Esperanto, 3s. The new "Internacia Medicina Revuo" will appear every two months. Subscription 6s. 6d. per annum. The English-Esperanto and Esperanto-English Dictionaries will be ready shortly. Price 2s. 6d. each. "French-Esperanto Vocabulaire," 2s. 6d.; "Esperanto-French Dictionnaire," 1s. 6d. "Braille Instruction-Book for the Blind," 4s. Neat star-shaped Badges, for use when travelling, are kept in stock. Price 9d. each. |
|
