1. Ab Hispanis Garrotillo appellatur, ut eadem patiantur Angina laborantes, quÆ facinorosi homines, cum injecto circa collum sune strangulantur. Epist. R. Moreau ad Th. Barth. Epist. Med. Cent. i. p. 336.

2. Affectus suffocatorius, Carbunculus anginosus, Phlegmone anginosa, Angina pestilentialis, Epidemica Gutturis Lues, Morbus GulÆ, Morbus Puerorum, Pestilens ac prÆfocans pueros abscessus, Tonsillae pestilentes, ?????? ????d??, AphthÆ malignÆ, Passio angÌnosa, Laqueus Gutturis, &c. Vide Cortes. Miscel. Med. p. 696. Severin. Epist. Ren. Moreau ad Th. Barthol. de Laryngotomia.

3. Severin. de recondita Abscessuum natur. p. 446.

4. Joh. Wieri Observat. lib. i. de Angina pestilenti Epidemica, Oper. p. 910.

5. Pet. Forrest. Observat. lib. vi. de Febribus publice grassantibus, p. m. 150.

6. Bern. Ramazzini Constitutiones Epidem. Oper. p. 195, & seq.

7. Medical Essays, vol. iii. p. 26.

8. Tournefort's Voyage to the Levant, vol. i. p. 133.

9. De pestilente faucium affectu Neapoli sÆviente, opusculum, auctore Jo. Andrea Sgambato, phylosopho ac medico Neapolitano, et academico otioso. Neapoli excudebat Tarquinius Longus, 1620, in 4to.

10. Joannis BaptistÆ Cortesii, medici ac philosophi, in Messanensi academia praxim ordinariam e prima sede interpretantis, Miscellaneorum Medicinalium Decades DenÆ. MessanÆ 1625. in fol.

11. Divi Francisci Custos, vir doctrina et moribus insignis, hac lue obsessus, tonsillas solummodo et gargareonem inflammatione lÆsa habebat, et continuo querebatur se percipere in ore fÆtorem quendam; et ut hac de re certior redderetur, ad se vocavit baccalaureum quendam sibi amicissimum, qui maximo affectu assistebat, rogavitque ut vellet olfacere, percipereque naribus, an verum esset talem fÆtorem emittere, an ab ejus imaginatione prodiret: olfecit baccalaureus me (scil. Cortesio) prÆsente, et multis aliis, at statim non multis elapsis horis decubuit sola faucium et glandularum inflammatione vexatus, absque aliqua manifesta corruptione partium, omnibusque prÆsidiis ex arte factis, quarto die suffocatus periit; et tamen Custodem non tetigerat, sed solo olfactu aerem ab ore prodeuntem naribus traxerat: quare ab hujusmodi exemplo veni in sententiam hunc morbum non esse absque aliqua contagione. Cort. Miscel. p. 698.

12. De morbo strangulatorio, opus Ætii Cleti Signini, doctoris medici et philosophi. RomÆ 1636. 8vo.

13. De recondita abscessuum natura, libri 8. Marci Aurelii Severini Tharsiensis, philosophi et medici, regio in gymnasio Neapolitano anatomes et chirurgiÆ professoris. Editio secunda, Francofurti ad MÆnum 1643. And again printed with Bartholine's Exercitationes, as a Commentary upon it, with Villani's Therapeuta Neapolitanus seu Veni mecum Consultor. Neapoli 1653.

14. ThomÆ Bartholini de Angina Puerorum CampaniÆ SiciliÆque epidemica exercitationes. Lut. Parisior. 1646.

15. Quod ad contagium attinet, hoc turn communi omnium consensu atque experimento evincitur, tum etiam comprobatur ratione. Severin. p. 442.

16. Ibid.

17. Idem ibid.

18. Idem, p. 440.

19. Hoc unum salutis est indicium vel interitus: dum oculorum nitor adservatur, salutis spes semper adest; quo tempore hic deperiit, in propinquo mors est. Ætii Cleti Op.

20. Ætii Cleti Op. de Morbo Strangulatorio.

21. Quinimo post xxx dies, et xl. jam prÆrepti morbi furoribus, prÆter omnium opinionem ex improviso sunt extincti. Adeo scil. latitans et recondita veneni vis est. Severin, p. 440.

22. Æt. Clet.

23. Severin. p.

24. In hoc sacro igne non mittendus est sanguis in ea quantitate ac in angina exquisita.—Placuit quibusdam in hoc morbo fecare venas sub lingua; alii admoverunt hirudines collo: mihi nulla istarum evacuationum unquam probari potuit. Nam cum tumor superveniens ex sanguine non oritur, frustra adhibentur ea auxilia quÆ ad sanguinem ex parte affecta evacuandum excogitata fuerunt. Sgambat. de Pest. Faucium Affect.

25. Severin. ubi supra. Cort. Miscel. p. 697.

26. Zacut. Lusitan. de praxi medic. admiranda lib i. observ. 99. where he mentions this Disease, and relates an unhappy Instance of its Effects in the following Terms.

In his partibus (scil. faucibus) ex humoris virulenti affluxu gignuntur carbunculosÆ inflammationes, quÆ pestis dirÆ, aut veneni promptissimi instar, contagio quodam, pueros et adultos corripiunt; et sÆvis maleficentissimisque stipatÆ symptomatis citissimam necem inferre solent. Malum in Hispania non multis abhinc annis frequens, vulgus medicorum Hispano sermone Garrotillo nuncupat; de cujus essentia, periculo, brevitate, et complicatione ustivi et ulcerosi tumoris, ac deleteria corruptione, laconice dicam. Hoc fuit pressus biennis infans, sanguineus et obesus. Primo die ex catarrhosa defluxione in suffocationem pene incurrit, difficulter respirabat, et lac deglutiebat, et febri acuta affectus, nec plorare poterat. In parte gutturis dextra externa glandulosus apparuit tumor cum dolore multo. Secundo die intra fauces ulcus visum est ad nigrum vergens, quod putrilago et mollities multa comitabantur; at ab ore fÆtor horribilis prodibat, magnum certe corruptionis completÆ indicium. Tertio die nullis adjutus auxiliis strangulatus, est extinctus.

27. Cortes. Miscel. p. 703.

28. Sgambat. de Affectu Faucium pestilente.

29. —Ad prÆdictarum partium (Uvulae, Tonsillarum) inflammationem subsequebatur interdum materia quÆdam pituitosa a capite tam repente et inopinato descendens, ut miseri Ægrotantes subito suffocarentur. Cortes. Miscell. p. 697.

30. Si quis tamen vel digitis, vel aliquo instrumento levi ipsam (materiam aliam) auferre tentÂsset, quamvis operatio hÆc fieret absque dolore, ea tamen ablata brevissimo tempore peribant Ægrotantes; quod prÆ cÆteris in Petro Soprano genero meo observatum est, cui cum hujusmodi mortificatio apparuisset in suprema superficie dictarum glandularum faucium, et palati, ita ut videretur esse maximo respirationi et deglutitioni impedimento, chirurgus existimans posse facillimo negotio a subjectis partibus eam separari solis digitis, levissime quidem eam abstulit; quÆ ablata, tantum abest ut juverit deglutitionem aut respirationem, ut utraque potius actio lÆsa magis fuerit, unde brevissimo tempore miser, meo cum maximo dolore, mortem oppetiit; id quod etiam in aliis quamplurimis pueris sÆpius observavi, et prÆfertim in ejusdem Petri filiolo nepoti ex filia, quinque annorum, mihi carissima, qui post paucos dies eodem modo, quo pater, vitam cum morte mutavit. Cortes. Miscel. Med, p. 697.