“Quin huc,” fremebant, “dirigimus ratem:
Hic, dote lÆti divitis insulÆ,
Paullisper hÆremus, futuri
Nec memores operis, nec acti:

“Curas refecti cras iterabimus,
Si qua supersunt emeritis novÆ
Pexisse pernices acuta
Canitiem pelagi carina.”

O rebus olim nobilioribus
Pares: origo DÎ quibus ac DeÆ
HeroËs! oblitine famiÆ
HÆc struitis, generisque summi?

Atqui propinquant jam magis ac magis,
Ducti magistra voce, solum: neque
Videre prorarum nefandas
Fragmina nobilium per oras;

Vidisse seu non poenitet—ominis
Incuriosos tot prÆËuntium,
Quorum ossa sol siccantque venti,
Candet adhuc quibus omnis ora.